Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Επαναλειτουργία ιστολογίου

Μετά από αρκετό καιρό και κάποιες δυσκολίες που παρουσιάστηκαν, επαναλειτουργώ το ιστολόγιο μου, το οποίο αποτελεί ένα τρόπο επικοινωνίας με άλλους συμπολίτες μου αλλά και κοινοποίησης των πολιτικών και αθλητικών μου απόψεων σε άτομα που διαβάζουν το ιστολόγιο μου.

Στο διάστημα που δεν έκανα δημοσιεύσεις (περίπου 6 μήνες) έγιναν αρκετά στον τόπο μας καθώς επίσης και στην Μητροπολιτική Ελλάδα. Τα γεγονότα σε όλους γνωστά. Ιδιαίτερη σημασία θα ήθελα να δώσω στην αλλαγή πολιτικού χάρτη στην Ελλάδα, την συνέχεια του θεάτρου του παραλόγου από τον λεγόμενο ενδιάμεσο χώρο στην Κύπρο καθώς επίσης και στην κάθοδο της Τρόικας σε Κύπρο και Ελλάδα. Το κάθε θέμα θα αναπτυχθεί τις επόμενες μέρες με διαφορετική ανάρτηση.

Η έλλειψη χρόνου ίσως δεν μου επιτρέψει να ασχοληθώ με τις τράπεζες, την ανεργία καθώς επίσης και τις εξελίξεις που τρέχουν σε όλα τα τμήματα της αγαπημένης μου ομάδας τον Παναθηναϊκό (εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η "Συμμαχία" του κυρίου Αλαφούζου με βρίσκει σύμφωνο αλλά όχι και τόσο αισιόδοξο για το μέλλον της ομάδας).

Θα τα ξαναπούμε μέχρι το τέλος της βδομάδας με την πρώτη μου αναλυτική ανάρτηση.

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ ΔΙΓΕΝΗΣ

Ο Γεώργιος Γρίβας - Διγενής γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1897 στη Χρυσαλινιώτισσα στη Λευκωσία και τα νεανικά του χρόνια τα έζησε με την οικογένειά του στο Τρίκωμο.

Μετά την αποφοίτησή του από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1915, πήρε την απόφαση να γίνει αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Το 1916, μετά από εξετάσεις, γράφτηκε στη Σχολή Ευελπίδων. Στον ελληνικό στρατό είχε λαμπρή καριέρα και έφτασε μέχρι τον βαθμό του συνταγματάρχη.

Έλαβε μέρος με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού στη Mικρασιατική Eκστρατεία, όπου και διακρίθηκε, καθώς και στις μάχες εναντίον των Ιταλών κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Την περίοδο της γερμανικής κατοχής δημιούργησε την οργάνωση «Χ», που έδρασε εναντίον των Γερμανών.

Στο μεταξύ ως Κύπριος, ο Γεώργιος Γρίβας παρακολουθούσε τα γεγονότα στην ιδιαίτερή του πατρίδα. Μετά το Ενωτικό Δημοψήφισμα τον Ιανουάριο του 1950 και την άρνηση των Άγγλων να παραχωρήσουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στον Κυπριακό λαό ήταν φανερό ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή στους Κυπρίους παρά ο ένοπλος αγώνας.

Ο Γεώργιος Γρίβας μετέχει σε μυστική οργάνωση με πρωτεργάτες τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ´, τους αδελφούς Σάββα και Σωκράτη Λοϊζίδη και μερικούς άλλους. Το 1951 επισκέπτεται την Κύπρο και μελετά επί τόπου την όλη κατάσταση.

Στις 3 Οκτωβρίου 1952 επισκέπτεται ξανά την Κύπρο, κάνει αρκετές επαφές και θέτει τα θεμέλια της οργάνωσης της ΕΟΚΑ με βάση την οργάνωση Νεολαίας

Π.Ε.Ο.Ν. (Παγκύπρια Εθνική Οργάνωση Νεολαίας) και την Ο.Χ.Ε.Ν. (Ορθόδοξος Χριστιανική Οργάνωση Νέων).

Στις 7 Μαρτίου 1953, στην Αθήνα, μαζί με τα άλλα 11 μέλη της Δωδεκαμελούς Επιτροπής, μεταξύ των οποίων και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄, δίνει τον όρκο για αγώνα απελευθέρωσης της Κύπρου, που είναι γνωστός ως ο Όρκος των Δώδεκα.

Στις 10 Νοεμβρίου 1954, το ιστιοφόρο «Σειρήν», ύστερα από ένα περιπετειώδες ταξίδι φτάνει στην Κύπρο και μεταφέρει τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή. Τον Διγενή συνόδευαν ο Σωκράτης Λοϊζίδης και ο Νότης Πετροπουλέας. Από τούτη τη στιγμή ο Γεώργιος Γρίβας αναλαμβάνει Αρχηγός της μυστικής Οργάνωσης Ε.Ο.Κ.Α.

Αγωνίζεται κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες για τέσσερα ολόκληρα χρόνια και παρά τις κακουχίες και τα ανυπέρβλητα εμπόδια, την έλλειψη μέσων και στρατιωτικού υλικού και την υπεροχή των Άγγλων που είχαν τα πάντα στη διάθεσή τους, κατόρθωσε να οδηγήσει την ΕΟΚΑ σε ένα νικηφόρο αγώνα.

Ο αγώνας κατέληξε στις συμφωνίες Ζυρίχης- Λονδίνου που υπέγραψε η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας και ο πολιτικός Αρχηγός της Κύπρου Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Με την υπογραφή των συμφωνιών ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ αναγκάζεται να φύγει από την Κύπρο και να επιστρέψει στην Ελλάδα.

Τον Οκτώβριο του 1959 πραγματοποιήθηκε στη Ρόδο συνάντηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και του Στρατηγού Διγενή, για να αρθούν οι διαφωνίες που προέκυψαν ανάμεσα στους δύο άνδρες σε σχέση με την εφαρμογή των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου. Ο Διγενής αλλά και μεγάλη μερίδα των αγωνιστών δεν ήταν ικανοποιημένοι από αυτές τις Συμφωνίες. Ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ διαφωνούσε έντονα ιδιαίτερα στο θέμα της εδαφικής έκτασης των Βρετανικών Βάσεων. Ο Διγενής ζητούσε ουσιαστική μείωση του κυπριακού εδάφους που θα περιερχόταν υπό αγγλικό έλεγχο.

Το 1960 ο Διγενής παρακινούμενος από Ελλαδίτες πολιτικούς, μεταξύ των οποίων και ο Σοφοκλής Βενιζέλος, αποφάσισε να ηγηθεί πολιτικού κινήματος με την ονομασία «Κίνηση Εθνικής Αναδημιουργίας». Ο Διγενής με την ίδρυση του ΚΕΑ στόχευε στην ανάληψη της εξουσίας της Ελλάδας και στην εφαρμογή μιας πολιτικής που θα οδηγούσε στη σωτηρία του Κυπριακού Ελληνισμού. Πολύ σύντομα, όμως, ο Διγενής απογοητευμένος, ιδιαίτερα από εκείνους τους πολιτικούς που τον παρακίνησαν στην πολιτική του πρωτοβουλία, εγκατέλειψε την προσπάθεια για ίδρυση πολιτικής κίνησης.

Στο μεταξύ στην Κύπρο, μετά την υποβολή των 13 σημείων αναθεώρησης του Κυπριακού Συντάγματος που υπέβαλε προς τους Τουρκοκυπρίους και την Άγκυρα ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ξεσπούν διακοινοτικές συγκρούσεις, τον Δεκέμβριο του 1963 με απροκάλυπτη ανταρσία των Τουρκοκυπρίων και με κίνδυνο το νησί να οδηγηθεί στη διχοτόμηση.

Κάτω από αυτά τα δραματικά γεγονότα πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 27 Ιανουαρίου 1964 υπό την προεδρία του Διγενή συνέδριο, στο οποίο έλαβαν μέρος ηγετικά στελέχη της ΕΟΚΑ και αντιπροσωπευτικοί παράγοντες του Κυπριακού Ελληνισμού. Το Συνέδριο κατέληξε στις εξής τρεις σημαντικές αποφάσεις:
1. Επίτευξη εθνικής ομοψυχίας, για να αντιμετωπιστεί ο τουρκικός κίνδυνος,
2. Αποστολή στην Κύπρο Ελληνικού στρατού
3. Κάθοδος στην Κύπρο του Διγενή και ανάληψη ρόλου στην άμυνα της ελληνικής μεγαλονήσου.

Στις 12 Ιουνίου 1964 ο Διγενής φθάνει στην Κύπρο και αναλαμβάνει Αρχηγός της Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοίκησης Αμύνης Κύπρου (Α.Σ.Δ.Α.Κ.), η οποία είχε δημιουργηθεί τότε. Από τη θέση αυτή ο Διγενής καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες, για να οργανώσει την Εθνική Φρουρά και να την καταστήσει μια υπολογίσιμη και αξιόμαχη δύναμη.

Την εποχή εκείνη οι Τούρκοι επιχειρούσαν να δημιουργήσουν στρατιωτικό προγεφύρωμα στην περιοχή των Κοκκίνων, στη βορειοδυτική πλευρά της Κύπρου. Ο Διγενής αντιλαμβανόμενος τους κινδύνους που θα αντιμετώπιζε η Κύπρος, αν επιτύγχαναν οι Τουρκικοί σχεδιασμοί, διέταξε τις δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς να ανατρέψουν το τουρκικό προγεφύρωμα στην περιοχή του Λωρόβουνου και των Κοκκίνων.

Ο Γρίβας με συνεχείς αναφορές στον ΄Ελληνα πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης Πέτρο Γαρουφαλιά τους πείθει να αποστείλουν στην Κύπρο μια ελληνική μεραρχία και να ενταχθεί η Μεγαλόνησος στον ενιαίο αμυντικό χώρο Κύπρου - Ελλάδας. Το αμυντικό δόγμα του Διγενή αυτή την περίοδο εκφράζεται μέσα από το σύνθημα «ο εχθρός να μείνει στη θάλασσα”.

Στις 21 Απριλίου 1967 στην Ελλάδα, μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα, την εξουσία καταλαμβάνει ο στρατός. Η εξέλιξη αυτή θα αποβεί επικίνδυνη για την Ελλάδα και καταστροφική για την Κύπρο. Στην Κύπρο οι Τούρκοι αποθρασύνονται και επιδιώκουν να προκαλέσουν όξυνση. Αποκορύφωμα των προκλήσεων ήταν η προσπάθειά τους, το φθινόπωρο του 1967, να αδρανοποιήσουν τη διακίνηση στον δρόμο Λευκωσίας-Λεμεσού κοντά στα χωριά Κοφίνου και Μαρί. Το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών και η Κυπριακή Κυβέρνηση, παρά τις αντιρρήσεις του Στρατηγού Διγενή, αποφάσισαν να κτυπήσουν τα τουρκικά φυλάκια. ΄Ετσι, ο Διγενής αναγκάζεται να κτυπήσει τις τουρκικές θέσεις και να διαλύσει τα τουρκικά φυλάκια. Η Τουρκία αντιδρά και με τελεσιγραφικό τρόπο αξιώνει από τις Κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας να αποσύρουν από το νησί την Ελληνική Μεραρχία. Επίσης, οι Τούρκοι θα ζητήσουν και θα πετύχουν την απομάκρυνση του Διγενή από την Κύπρο. Με την αποχώρηση της Μεραρχίας από το νησί η Κύπρος απογυμνώνεται αμυντικά και διευκολύνεται η επίτευξη των τουρκικών επεκτατικών σχεδίων σε βάρος της Κύπρου.

Ο Διγενής επιστρέφει στην Αθήνα και ουσιαστικά τίθεται από το Στρατιωτικό Καθεστώς υπό παρακολούθηση και περιορισμό στο σπίτι του στο Χαλάνδρι.

Οι κίνδυνοι για το μέλλον της Κύπρου είναι εμφανείς. Η Ελληνική Χούντα, δια του Υπουργού Εξωτερικών Ξανθοπούλου/Παλαμά είχε διαβουλεύσεις με την Τουρκία στη Λισσαβόνα, τον Απρίλιο του 1971, και από τις πληροφορίες που υπήρχαν τότε προδιαγραφόταν απαράδεκτη λύση για το Κυπριακό. Παράλληλα οι σχέσεις των Κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου βρίσκονταν σε ένταση. Οι πληροφορίες αυτές ανησυχούν τον Διγενή, ο οποίος νιώθει την ανάγκη να αντιδράσει. Έτσι, την 1η Σεπτεμβρίου 1971 ο Διγενής έφθασε μυστικά στην Κύπρο, διαφεύγοντας από την επιτήρηση της Χούντας. Στην Κύπρο ο Διγενής ίδρυσε την ΕΟΚΑ Β΄.

Στις 25 Μαρτίου1972 είχε συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, στην οποία, σε πνεύμα κατανόησης, κατέληξαν σε κάποιες συμφωνίες. Δυστυχώς, όμως, δεν προχώρησε η υλοποίηση των συμφωνηθέντων και τα γεγονότα οδήγησαν σε μια μετωπική σύγκρουση των δύο ιστορικών ηγετών. Η Κύπρος μπήκε στη δίνη μιας εμφύλιας διαμάχης με πράξεις βίας και αντιβίας, με ανατινάξεις Αστυνομικών Σταθμών και αυτοκινήτων.

Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Διγενής εξαντλημένος και ταλαιπωρημένος απεβίωσε στο κρησφύγετό του στη Λεμεσό στις 27 Ιανουαρίου 1974. Τάφηκε στην αυλή του σπιτιού που ήταν το κρησφύγετό του. Στην κηδεία του Αρχηγού της ΕΟΚΑ παρέστησαν χιλιάδες πρόσωπα.

Η Βουλή των Αντιπροσώπων, σε ειδική συνεδρία της στις 31 Ιανουαρίου 1974, ανακήρυξε τον Διγενή «άξιον τέκνον της Κύπρου διά τας εξαιρέτους υπηρεσίας τας οποίας προσέφερε προς την ιδιαιτέραν του Πατρίδα», ενώ η Ακαδημία Αθηνών απέδωσε τις οφειλόμενες τιμές.

ΠΗΓΗ: ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΑΓΩΝΟΣ ΕΟΚΑ

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

62 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

Και τι θα γίνει τώρα,
θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδια
που ‘ταν γεμάτα χρωματιστή «Ένωση»,
θα σχίσουμε τα παλιά μας σχολικά τετράδια
που ‘ ταν γεμάτα «Ένωση» διακοσμημένη με γιασεμιά και
λεμονανθούς και μαργαρίτες,
θα σχίσουμε τα παλιά αναγνωστικά των παιδιών μας
με τις ελληνικές σημαίες,
θα πετάξουμε τ’ αγαπημένο αναμνηστικό σκουφί του Γυμνασίου
με την «Ένωση» στο γείσο,
θα πετάξουμε το χάρακά τους
και την τσάντα και τη μπάλα και το ποδήλατο
που ‘γραφαν «Ένωση»;
Αλήθεια, πέστε μου, τι θα γίνει τώρα;
Κώστας Μόντης

Σαν σήμερα το 1950, το 96% των Κυπρίων ψήφισε υπέρ της Ενώσεως της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα στο δημοψήφισμα που διοργάνωσε η Εθναρχία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμη και το ΑΚΕΛ κάλεσε τον κόσμο του να υπογράψει υπέρ της Ένωσης. Οι μόνοι που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στο δημοψήφισμα ήταν κάποιοι δημόσιοι υπαλλήλοι που φοβήθηκαν για την δουλειά τους αλλά και κάποιοι "βολεμένοι" των αποικιοκρατών!  Με το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου, ο κυπριακός Ελληνισμός απαίτησε όπως εφαρμοστεί και στην Κύπρο το δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης των λαών όπως προνοεί ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ, για να καταφέρει επιτέλους να λυτρωθεί ο τόπος εντασσόμενος στον εθνικό κορμό.
Μετά την συλλογή των υπογραφών στο δημοψήφισμα, αντιπροσωπεία της Εθναρχίας ανάλαβε την προσπάθεια για να γίνει πράξη το θέλημα του κυπριακού λαού. Η αντιπροσωπεία όμως βρήκε πόρτες κλειστές στην Αγγλία, στον ΟΗΕ ακόμη και από την Ελληνική Κυβέρνηση που αρνήθηκε να ασχοληθεί με το θέμα! Η μη ικανοποίηση του ιερού δικαιώματος της Αυτοδιάθεσης πέντε χρόνια μετά ανάγκασε τον Κυπριακό Ελληνισμό να πραγματοποιήσει τον θρυλικό αγώνα της ΕΟΚΑ, στα βουνά του νησιού!

Σήμερα, 62 χρόνια μετά την παλλαϊκή απαίτηση του Κυπριακού λαού για Ένωση, η ηγεσία του τόπου δείχνει να ξεχνά την μοναδική φορά που ο λαός της Κύπρου ρωτήθηκε τι θέλει για τον τόπο του μέσω δημοψηφίσματος! Και αντί να προσπαθήσει να γίνει σεβαστή η ετυμηγορία του δημοψηφίσματος, στις μέρες μας κατάφερε να επιδιώκει με λύσσα την τουρκοποίηση του νησιού μέσω της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας η οποία είναι καθαρά βρετανικής επινοήσεως!

Ευθύνη για το κατάντημα αυτό έχει και ο λαός της Κύπρου, ο οποίος έχει προσβληθεί από τον ιό του κομματικού "πατριωτισμού" και αρκείται στο να παρακολουθεί τις εξελίξεις αυτές χωρίς να αντιδρά και έτσι να επιτρέπει στους αγγλολάγνους πολιτικούς να διαγράφουν τους αγώνες των Ελλήνων της Κύπρου!

Ο θαυμασμός σε σκουπίδια της τηλεόρασης και της σύγχρονης πολιτικής σκηνής και όχι στους πραγματικούς ήρωες του τόπου μας έχει οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση, η οποία όμως μπορεί να αναστραφεί όταν οι Έλληνες θυμηθούμε την πλούσια ιστορία μας και τους χιλιάδες ήρωες μας. Μόνο τότε θα επανέλθουν πίσω οι αξίες και τα ιδανικά μας. Μόνο τότε το εθνικό μας θέμα θα πάρει τον δρόμο που του αξίζει! Μέχρι να γίνει αυτό, οι κομματικοί μηχανισμοί θα συνεχίζουν το έργο τους για την καταστροφή και την εξαφάνιση του Ελληνισμού από την Κύπρο.

Το Ενωτικό Δημοψήφισμα έχει μείνει εκεί και περιμένει την επικύρωση του. Οι αγωνιστές του έπους της ΕΟΚΑ που έδωσαν την ζωή τους για τον σκοπό αυτό αναμένουν και αυτοί την δικαίωση του αγώνα τους. Στο χέρι μας είναι να βαδίσουμε στον δρόμο που χάραξαν!

ΕΛΛΑΣ ΚΥΠΡΟΣ ΕΝΩΣΙΣ

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

ΚΑΛΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ(;)



Θα ξεκινήσω με τις ευχές μου για χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους μιας και πρόκειται για την πρώτη ανάρτηση του ιστολογίου μετά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Κάθε προσωπική και οικογενειακή ευτυχία στον καθένα από εμάς και να δούμε τις αλύτρωτες μας πατρίδες πραγματικά ελεύθερες.

Πόσο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε όμως ότι το 2012 θα είναι καλύτερο και θα μπορεί να μας ανεβάσει ψηλά σαν ελληνισμό; Κατ' αρχάς στο Αθηναϊκό κράτος έχουμε την παρουσία ενός διορισμένου πρωθυπουργού-τραπεζίτη, ο οποίος δεν έχει σαν στόχο να κρατήσει την αξιοπρέπεια του ελληνισμού ψηλά αλλά να τον πιέσει ακόμη περισσότερο στον οικονομικό όλεθρο, ούτως ώστε να είναι εύκολα ελεγχόμενος από τα ξένα οικονομικά κέντρα. Ο Έλληνας για αυτούς πρέπει να ξεχάσει πατρίδα και θεσμούς και να παραμείνει μόνο καταναλωτής. (Ανάλογες περιπτώσεις συμβαίνουν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία)

Στην ιδιαίτερη πατρίδα μας την Κύπρο τα πράγματα δείχνουν να συνεχίζουν να οδεύουν προς το χειρότερο. Από την μια ο Πρόεδρος Χριστόφιας -με την ανοχή ή την παρότρυνση και των κομμάτων του τόπου- παρακαλεί να Ερντογάν να πιούνε μαζί ρακί, παραχωρεί τα πάντα πριν καν καθήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Δεν φτάνουν όλα αυτά, κυβέρνηση και αντιπολίτευση στην Κύπρο, με την υποστήριξη πάντα των ελεγχόμενων ΜΜΕ, αφήνουν του Βρετανούς να συμπεριφέρονται σαν αποικιοκράτες και να ασκούν υπέρμετροι βία σε πολίτες της αλλά ακόμη και σε γυναικόπαιδα, πέρνωντας μάλιστα και το μέρος τους.  Πιστοί όλοι στην υπόσχεση του Δημήτρη Χριστόφια προς τους Βρετανούς ότι το θέμα βάσεων θα το δουν οι δύο επόμενες γενιές!

Ταυτόχρονα, η οικονομία του κόσμου χειροτερεύει συνεχώς με την συνεχιζόμενη ραγδαί αύξηση  της ανεργείας, τις μειώσεις των μισθών και της αστάθειας της αγοράς. Μαζικές απολύσεις υπαλλήλων και πάγωμα μισθών είναι πλέον μέσα στην καθημερινότητα του Κυπρίου στη δίκαιη κοινωνία του ΑΚΕΛ. Επιπλέον, τα παχυλά επιδόματα που δίνονται σε Τούρκους και λαθρομετανάστες δήθεν πολιτικούς πρόσφυγες, με την ταυτόχρονη μείωση των επιδομάτων σε φοιτητές και πολυτέκνους δείχνει ότι κάποιοι θέλουν την εξαφάνιση του Ελληνισμού από τον τόπο μας.

Η δικαιοσύνη δείχνει να μην μπορεί να τιμωρήσει τους ενόχους στα σοβαρά ζητήματα, αψηφώντας πορίσματα (υπόθεση Μαρί), αθωώντας τους πάντες (Υπόθεση Helios), επιτρέποντας το ρουσφέτι (Μολέσκης, Άντρος Κυπριανού, Βάσος Γεωργίου κλπ) και αφήνοντας ελεύθερους μεγαλοεγκληματίες (περίπτωση μεγαλέμπορου ναρκωτικών). Ο Γενικός Εισαγγελέας δείχνει να συμπεριφέρεται σαν δικηγόρος του ΑΚΕΛ και όχι σαν ανεξάρτητος θεσμός του κράτους.

Μοναδική φωτεινή ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον στον τόπο αποτελούν οι Έλληνες Κύπριοι που στις μέρες μας συμβάλλουν στην προσπάθεια στήριξης των Ελλαδιτών αδελφών, συμμετέχοντας στους διαφόρους εράνους, οι 150 νεαροί που βρέθηκαν προχθες στις βάσεις και απαίτησαν την απομάκρυνση του βρετανικού κατοχικού στρατού από την Κύπρο, αλλά και οι πολίτες που σε κάθε ευκαιρία διαδηλώνουν ενάντια στην κατοχή (τουρκική και βρετανική) και ενάντια στο πολιτικό κατεστημένο του τόπου.

Ας γιγαντώσουμε όλοι μας αυτές τις φωνές ελπίδας και ας ενταχθούμε στους κόλπους τους, γιατί μόνο με αγώνα μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!