Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

ΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ...

Με αφορμή το ετήσιο μνημόσυνο του Υπαρχηγού της ΕΟΚΑ, Γρηγόρη Αυξεντίου την ερχόμενη Κυριακή στο Μαχαιρά, ο καθένας μπορεί να προβληματιστεί για τα διαχρονικά μηνύματα της θυσίας του. Και αυτό, επειδή ο Γρηγόρης Αυξεντίου υπήρξε διακεκριμένος στρατιώτης της ΕΟΚΑ, ο «αγαπημένος» μας ήρωας. Μα και επειδή ο Αυξεντίου, όπως και άλλοι αγωνιστές (ο Μάτσης, οι Κάρυος, Παπακυριακού, Σαμάρας και Πίττας, οι απαγχονισθέντες, κ.α), γνώριζαν την ώρα του θανάτου τους, και όμως δεν ενέδωσαν. Δεν παραδόθηκαν οι μεν και έπεσαν μαχόμενοι, οι δε απαγχονίστηκαν, αφού μετέλαβαν των Αχράντων Μυστηρίων, ψυχικά ελεύθεροι, και ηθικά εξυψωμένοι.

Η θυσία των αγωνιστών της θρυλικής ΕΟΚΑ άφησε ως εθνική παρακαταθήκη στις επόμενες γενεές των Ελλήνων Κυπρίων, την άγραφη εντολή να αγωνίζονται για την ιστορική δικαίωση της πατρίδας τους. Δυστυχώς, η διχόνοια που ακολούθησε του αγώνα της ΕΟΚΑ, το τουρκοκυπριακό πραξικόπημα του 1963 και η τουρκική εισβολή του 1974, είχαν ως αποτέλεσμα τη διχοτόμηση της Κύπρου και τον κίνδυνο του μόνιμου αφελληνισμού στα κατεχόμενα εδάφη.

Αλήθεια, ποια είναι τα μηνύματα των καιρών, που εκπέμπουν οι μνημονευθέντες ήρωες της ΕΟΚΑ; Ποια είναι η σύγχρονη ευθύνη του Κυπριακού Ελληνισμού; Και τέλος, ποιο είναι το περιοχόμενο της έννοιας του Πατριωτισμού;

Όταν οι μελλοθάνατοι όδευαν στην αγχόνη, τους κατακυρίευε βαθιά συγκίνηση, και οι χριστιανικοί ψαλμοί και ο ελληνικό εθνικός ύμνος συνοδευε τα χείλη τους, τη σκέψη τους και την καρδιά τους. Γιατί; Επειδή ήταν ψυχικά Ελεύθεροι, έτοιμοι να αφήσουν την πρόσκαιρη ζωή, για τα επουράνια αγαθά και την αιώνια δόξα. Οι ήρωες του 1955-59 προσέφεραν τη ζωή τους, επειδή διαπαιδαγωγήθηκαν και έζησαν με υψηλά ιδανικά, εκπληρώνοντας το ηθικό χρέος προς το Σύνολο και την Πατρίδα.

Η ηθική κατάπτωση του σύγχρονου Έλληνα Κύπριου, απότοκο του καταναλωτισμού, της ιδεολογικής σύγχυσης, της εμμονής στις επίγειες απολάυσεις και της κομματικοποίησης, αναπόφευκτα επιδρά στις πτυχές της εθνικής μας ταυτότητας και του Πατριωτισμού μας.

Όταν ο Γρηγόρης Αυξεντίου εξεστόμιζε το ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ στους κατακτητές, δεν πέθαινε με το χαμόγελο στα χείλη για την ξενδιάντροπη Ομοσπονδία των ενδοτικών, αλλά για την Ελλάδα. Επειδή μόνο η Ένωση εξέφραζε την πραγματική έννοια της Ελευθερίας, της Αυτοδιάθεσης. Είναι ανόητο, και ύβρις απέναντι στους μνημονευθέντες ήρωες της ΕΟΚΑ, όταν οι Κύπριοι πολιτικάντηδες στο όνομα των αγώνων του Ελληνισμού, καταλήγουν ότι η μόνη λύση του Κυπριακού είναι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία!

Ως Έλληνες Κύπριοι, έχουμε καθήκον να διαφυλάξουμε την εθνική μας ταυτότητα, επειδή η εθνική μας συνείδηση, είναι η πυξίδα των Κυπρίων στους κινδύνους της παγκοσμιοποίησης, αλλά και των σύγχρονων κοινωνικών ανακατατάξεων. Πώς ο νεοέλληνας θα θυσιαστεί, θα προσφέρει και την ίδια του τη ζωή, εάν παραστεί ανάγκη, για την προάσπιση της πατρώας γης, όταν αμφιταλαντεύεται για υπαρξιακά ζητήματα της εθνικής του ταυτότητας; Και ποιο είναι το μέλλον των παιδιών μας, όταν εμείς εμφυτεύουμε στην κυπριακή κοινωνία (μέσω της Παιδείας, της Μεταναστευτικής Πολιτικής, ή άλλως πως) τους σπόρους της πολυπολιτισμικής θύελλας;

Η έννοια του Πατριωτισμού των Ελλήνων Κυπρίων, πέραν του σεβασμού των Νόμων της Πολιτείας, εμπεριέχει την καλλιέργεια της εθνικής μας ταυτότητας και των πολιτισμικών μας δεσμών με την Ελλάδα. Ως εκ τούτου, η απόρριψη της Ομοσπονδοποίησης της Πατρίδας μας είναι συστατικό στοιχείο του Πατριωτικού Καθήκοντος. Επειδή η Ομοσπονδία είναι φόρμουλα ανθελληνική, και διχοτομική που νομιμοποιεί τον εκτουρκισμό των κατεχόμενων μας εδαφών.

Η διχοτόμηση, δεν πρέπει να αποτελεί επιλογή στη συνείδηση των Κυπρίων. Η πλήρης Απελευθέρωση των κατεχόμενων ελληνικών μας εδαφών και η εφαρμογή του Δικαιώματος της Αυτοδιάθεσης στους ιστορικά δικαιούχους είναι, σε τελευταία ανάλυση, το ηθικό και ιστορικο εθνικό χρέος των Ελλήνων.

Αυτό είναι, πιστεύω, το μήνυμα της θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου...

Παναγιώτης Π.