Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Προσπαθούν να ενοχοποιήσουν τους νεκρούς! Δεν θα τους περάσει!!!




Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "ο Φιλελεύθερος", γίνονται ολοένα και πιο έντονες οι προσπαθείες για να μετατεθεί η ευθύνη για το μοιραίο συμβάν της 11ης Ιουλίου κατά κύριο λόγο στον Αντιπλοίαρχο Λάμπρο Λάμπρου διοικητή της ναυτικής βάσης και κατά δεύτερο λόγο στον Πλοίαρχο Ανδρέα Ιωαννίδη διοικητή της διοίκησης ναυτικού του ΓΕΕΦ. Αυτό βέβαια δεν μας εκπλήσσει διότι ήταν γνωστές οι "φήμες" που διέδιδαν οι υποστηρικτές του Χριστόφια και ήταν ηλίου φαεινότερο ότι οι ευθύνες θα προσπαθούσαν να μετατεθούν αλλού!

Έτσι, τα δύο αυτά στελέχη της Εθνικής Φρουράς που έπεσαν ηρωϊκά κατά την φονική έκρηξη είναι και ο εύκολος στόχος για φόρτωμα των ευθυνών διότι πλέον σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους. Βασικό επιχείρημα όσων προσπαθούν να μετατοπίσουν τις ευθύνες προς τους νεκρούς αποτελεί το γεγονός ότι δεν βρέθηκαν έγγραφα στο Υπουργείο Άμυνας που να αποδεικνύουν ότι οι δύο ηγέτες του ναυτικού προειδοποίησαν για την επικινδυνότητα των φορτίων. Απλά να υπενθυμίσω όμως ότι το πρώτο βράδυ που ακολούθησε την φονική έκρηξη, το Υπουργείο Άμυνας δέσμευσε όλα τα μηχανήματα καταστροφής εγγράφων από το Υπουργείο Εξωτερικών και υπήρξαν αρκετές καταγγελίες για καταστροφή εγγράφων. Τυχαίο;

Εκτός από αυτό οι οικογένεια του Πλοίαρχου Ιωαννίδη κατήγγειλε αρκετές φορές ότι ο Διοικητής του Ναυτικού έκανε δεκάδες διαβήματα προς την ιεραρχία της Εθνικής Φρουράς για την επικινδυνότητα του φορτίου. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνουν και άλλα άτομα που υπηρετούσαν στην βάση. Θα κληθούν άραγε να καταθέσουν όλα όσα γνωρίζουν ή η γνώση τους θα θεωρηθεί μη χρήσιμη και δεν θα ληφθεί υπόψιν όπως έγινε σε ανάλογες περιπτώσεις κατά το παρελθόν;

Σύμφωνα με τον Φιλελεύθερο, ο Γενικός Εισαγγελέας σε έγγραφο που κατέθεσε στην Βουλή δείχνει να υπάρχουν ευθύνες στο Υπουργείο Εξωτερικών, στο Υπουργείο Άμυνας, στο ΓΕΕΦ και στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, αφήνοντας εκτός το Προεδρικό. Δεν ξέρουμε κατά πόσο τα τόσα έγγραφα που διέρρευσαν και δημοσιεύτηκαν από αρκετές εφημερίδες θα ληφθούν σοβαρά υπόψη από τον Γενικό Εισαγγελέα, καθώς μέσα από αυτά και ο τελευταίος πολίτης αναγνωρίζει τις τεράστιες ευθύνες του Προέδρου Χριστόφια. Το δημοσίευμα της εφημερίδας "η Σημερινή" στις 17 Αυγούστου αποδεικνύει πολλά! Ας ελπίσουμε ότι ο Πέτρος Κληρίδης δεν θα συνεχίσει να αξιολογεί τα στοιχεία που του δίνουν μόνο οι "ελεγχόμενες" Αρχές της Δημοκρατίας!

Πλέον, οι φόβοι μας επιβεβαιώνονται. Το ΑΚΕΛ είναι πλέον ξεκάθαρο ότι θα προσπαθήσει να φταίξει τους νεκρούς για να μπορέσει να αποποιηθεί τις ευθύνες του. Στην ανάγκη για να κρατηθεί στην εξουσία θα πνίξει τον τόπο στον εμφύλιο σπαραγμό και στο αιματοκύλισμα. Η καταγγελία-προειδοποίηση που έγινε από αυτό το ιστολόγιο στις 17 Ιουλίου δείχνει να είναι απόλυτα βάσιμη. Οι ομάδες πραιτωριανών και μελών της ΕΔΟΝ έδειξαν τις προθέσεις τους, τόσο στις 19 Ιουλίου στο Προεδρικό, όσο και πριν από λίγες μέρες στο Κελλάκι!

Το "Κίνημα των Πολιτών" που αντιδρά καλείτε να συνεχίσει τον αγώνα του και να μην επιτρέψει σε κανένα να δωθεί άλλοθι στους ενόχους. Να απαιτήσει για πρώτη φορά οι ένοχοι να πληρώσουν σε αυτό τον τόπο. Όμως, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να απαντήσει στις προκλήσεις των κυβερνώντων, γιατί σκόπιμα χρησιμοποιούν τον μέσο υποστηρικτή τους, για να συσπειρωθούν και να ηρωοποιηθούν. Με τον απλό ψηφοφόρο του ΑΚΕΛ δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα., γιατί και αυτός θα κληθεί μαζί μας να πληρώσει τα σπασμένα της ηγεσίας του. Το πρόβλημα είναι ο Χριστόφιας και η αυλή του!

ΥΓ. Αφού είναι όλα ρόδινα στην Κυβέρνηση Χριστόφια γιατί ο Πρόεδρος ζήτησε την παραίτηση όλων των υπουργών του;
ΥΓ2. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας συμμερίζεται την άποψη της Υπουργού του Πραξούλας Αντωνιάδου ότι η Κύπρος χρειάζεται άμεση αποστρατιωτικοποίηση και ότι οι Τούρκοι είναι αυτοί που στηρίζουν την οικονομία του τόπου; Τουλάχιστον αυτά ανάφερε στις 12 και 17 Ιουλίου αντίστοιχα.
ΥΓ3. Ο Χάρης Θράσου ανέφερε ότι η αγορά ρεύματος από τα κατεχόμενα ήταν πολιτική απόφαση! Ποιος πολιτικός "ηγέτης" πήρε αυτή την απόφαση;

Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

Ισαάκ-Σολωμέ, δεν θα σας ξεχνώ ποτέ!


Στις 11 Αυγούστου 1996, η πανευρωπαϊκή πορεία των μοτοσυκλετιστών που ξεκίνησε από το Βερολίνο με προορισμό την Κερύνεια κατέληξε στο οδόφραγμα της Δερύνειας. Στο οδόφραγμα της Δερύνειας όλη η ανθρωπότητα έγινε μάρτυρας του βάρβαρου προφίλ του Τούρκου κατακτητή καθώς είδε 30 περίπου Τούρκους να ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου τον Τάσο Ισαάκ, ο οποίος έτρεξε να βοηθήσει κάποιο άλλο συναγωνιστή του που ήταν έρμαιο στα χέρια των Τούρκων.



Οι άντρες των Ηνωμένων Εθνών τοποθέτησαν συρματοπλαύματα σε μη εμφανή σημεία και επέτρεψαν σε εκατοντάδες οπλισμένους με πέτρες και ρόπαλα γκρίζους λύκους να κρυφτούν ανάμεσα στα ψηλά χόρτα της νεκρής ζώνης. Έτσι, συνέβαλαν στο μέγιστο για να εγκλωβιστούν στο σημείο αρκετοί Έλληνες διαδηλωτές. Μάλιστα, σε καμιά περίπτωση δεν πήραν μέτρα να προστατεύσουν τους άοπλους διαδηλωτές!

Ο Τάσος Ισαάκ ήταν μόλις 24 ετών και άφησε πίσω του την έγκυο γυναίκα του. Η κόρη του Αναστασία γεννήθηκε λίγους μήνες και δεν γνώρισε ποτέ τον ήρωα πατέρα της.

Τρεις μέρες έγινε η κηδεία του Τάσου. Μετά την ταφή, αρκετοί φίλοι και συγγενείς του Τάσου πήγαν προς το οδόφραγμα για να καταθέσουν στεφάνι και να τιμήσουν την μνήμη. Τότε ο Σολωμός Σολωμού, ξάδερφος του Τάσου Ισαάκ, μη αντέχοντας να βλέπει την σημαία της ντροπής να κυματίζει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ανέβηκε στον ιστό και προσπάθησε να την κατεβάσει.

Οι Τούρκοι εισβολείς άνοιξαν πυρ εναντίον του άοπλου Σολωμού, με αποτέλεσμα λίγα λεπτά αργότερα να αφήσει την τελευταία του πνοή. Ήταν μόλις 26 ετών. Από τα πυρά των κατακτητών τραυματίστηκαν και άλλοι Έλληνες διαδηλωτές που βρίσκονταν στην περιοχή. Αξιοσημείωτη ήταν και η παρουσία του κατοχικού ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος γεμάτος χαρά απολάμβανε και φωτογράφιζε τις δολοφονίες των παλληκαριών μας.



Σήμερα, 15 χρόνια μετά την άνανδρη δολοφονία των ηρωομαρτύρων από το Παραλίμνι, οι μνήμες παραμένουν νωπές στο μυαλό των περισσοτέρων Ελλήνων της Κύπρου. Εκατοντάδες μοτοσυκλετιστές και νεαροί βρέθηκαν και φέτος στην πορεία μνήμης! Πιο κάτω μπορείτε να ακούσετε την ομιλία του Προέδρου του Ενιαίου Φορέα Αυτόνομων Ενωτικών Φοιτητικών Παρατάξεων στην εκκλησία αλλά και την πορεία των φοιτητών από την εκκλησία προς το κοιμητήριο.





Παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία του λαού θυμάται και τιμά την μνήμη των ηρωομαρτύρων μας, η πολιτική ηγεσία του τόπου δείχνει να έχει ξεχάσει. Από την μία η κάθε "Καίτη" επισκέπτεται τον Ντενκτάς στο νοσοκομείο, αγωνιόντας για την υγεία του σφαγέα του τόπου και από την άλλη Κυβέρνηση και αντιπολίτευση διευκολύνουν τους Αττίλες να γιορτάζουν στην Τυλληρία τους βομβαρδισμούς του 1964 και επισκέπτονται τα κατεχόμενα για κοινωνικές και όχι μόνο εκδηλώσεις!

Ευτυχώς η πλειοψηφία του λαού ακολουθεί τα ιδανικά του και όχι τους διάφορους αποτυχημένους πολιτικάντηδες!

Υ.Γ.: Για τις ευθύνες του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Γλαύκου Κληρίδη στα γεγονότα της 11ης Αυγούστου δεν έχω κάνει καμιά αναφορά σε αυτό το κείμενο διότι ήταν άλλος ο σκοπός του κειμένου. Δεσμεύομαι όμως να γράψω και σχετικό κείμενο με μαρτυρίες.


Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

Ανδρέας Ζάκος, Ιάκωβος Πατάτσος, Χαρίλαος Μιχαήλ

Ανδρέας Ζάκος, Ιάκωβος Πατάτσος, Χαρίλαος Μιχαήλ

Το πρωινό της ενάτης Αυγούστου 1956, δεν ήταν σαν τα άλλα. Το μαύρο εκείνο ξύπνημα, θα βυθίσει τον μαχόμενο Κυπριακό Ελληνισμό στην θλίψη αλλά ταυτόχρονα θα γάψει μια νέα χρυσή σελίδα στο ηρωικό έπος της ΕΟΚΑ. Τρεις νέοι, τρείς ΛΕΒΕΝΤΕΣ, περνούν στην αθανασία, δια μέσου του ικριώματος της αγχόνης. Ένα μαύρο πρωινό που όμως φωτίστηκε από το υπέρλαμπρο φως της θυσίας των ηρώων μας, για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Κύπρου.

Ανδρέας Ζάκος, Ιάκωβος Πάτατσος, Χαρίλαος Μιχαήλ, θυσιάστηκαν στο βωμό της ενώσεως, παραμένοντας πιστοί στον όρκο για Λευτεριά της Κύπρου μας. Πρότυπα ανθρωπιάς και ηρωισμού, έβαλαν το δικό τους λιθαράκι για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού από το σβέρκο της σκλάβας μας πατρίδας. Άξιοι πρεσβευτές των Ελληνοχριστιανικών ιδεών, ακολούθησαν με σθένος το ιερό χρέος του Ελληνισμού που κληρονόμησαν και απέδειξαν περίτρανα πως η λευτεριά δεν χαρίζεται με κλάψες, υποχωρήσεις και συμβιβασμούς αλλά κερδίζεται με μάχες, κρεμάλες και ολοκαυτώματα.

Τρεις ήρωες προσωποποιημένοι με τις αρετές του σωστού ανθρώπου. Την αγάπη για την πατρίδα, την ανθρωπιά, την πίστη στο Θεό, την αξιοπρέπεια, την περηφάνια και τον ακατάπαυστο αγώνα για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ο καθ’ ένας τους ξεχωριστός. Παραμένουν μέχρι σήμερα ινδάλματα, διδάσκοντας μας τον έμπρακτο και άδολο πατριωτισμό.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΚΟΣ

Ο Ανδρέας Ζάκος είδε το φως της σύντομης γι' αυτόν ζωής πάνω στη γη το 1932 (12 Νοεμβρίου) στο χωριό Λινού. Ωστόσο μεγάλωσε στο χωριό Λεύκα. Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο στη Λευκωσία και αποφοίτησε τελικά από την Ελληνική Σχολή Σολέας. Γονείς του οι Χαρίλαος και Αφροδίτη Ζάκου και αδέλφια οι Γεώργιος, Αδόλφος, Αστέρω και Ευρούλα. Εργαζόταν σχεδιαστής στην Κυπριακή Μεταλλευτική Εταιρεία στο Ξερό, όταν άρχισε η ΕΟΚΑ την επαναστατική της δράση για Ελευθερία της Κύπρου και Ένωσή της με την Ελλάδα. Ήταν αγνός και ενθουσιώδης ιδεολόγος. Φιλοσοφούσε τη ζωή, λέγοντας ότι, αν είναι να προσφέρει ο άνθρωπος τη ζωή του για τα πιστεύω του, αξίζει να το κάνει ενόσω είναι νέος.

" Αγαπητέ αδερφέ, όταν θα πάρεις το γράμμα μου αυτό, θα έχω φύγει για πάντα. (Υπάρχει κανείς που θα μείνει;) Η ώρα του θανάτου πλησιάζει. Μα στην ψυχή μας φωλιάζει η ηρεμία. Τη στιγμή αυτή ακούμε την Ηρωική Συμφωνία του Μπετόβεν. Στη θέση που βρισκόμαστε τώρα, ούτε με το μικροσκόπιο δεν μπορούμε ν' ανακαλύψουμε πού υπάρχει τραγωδία στο θάνατο. Τότε μόνο θα αισθανόμουν λύπη, αν ήξερα ότι θα μπορούσα να μείνω πάντα νέος και αθάνατος, αν απέφυγα την εκτέλεση. Νομίζω πως με την εκτέλεση θα μείνω πάντα νέος κι αθάνατος. Πρώτα ή ύστερα θα έπρεπε να διαθέσω τη ζωή μου. Δεν βλέπω πιο κατάλληλη στιγμή από την τωρινή για να το κάμω. Δίνε θάρρος στην οικογένεια. Προσπάθησε να παρηγορήσεις τη μητέρα μας. Ο πρώτος της γιος από τώρα και στο εξής θα είσαι εσύ και όχι εγώ.

Σε φιλώ,

Ο αδερφός σου Ανδρέας

Τα πιο πάνω έγραφε στο τελευταίο του γράμμα προς τον αδελφό του ο 25χρονος Αγωνιστής Ανδρέας Ζάκος λίγο προτού οδηγηθεί στην αγχόνη και περάσει στο πάνθεο των αθάνατων αγωνιστών της κυπριακής Ελευθερίας.

Ξεχώριζε για το ήθος, την ευγένεια και την προσήλωσή του στα ελληνικά ιδεώδη. Σε νεαρή ηλικία πρωτοστάτησε στην ίδρυση και λειτουργία ελληνικών σωματείων στην περιοχή της Σολιάς. Ο Ζάκος ήταν μια ευγενική ψυχή. Του άρεσε η μουσική, οι ξένες γλώσσες, η μελέτη της Ιστορίας της πατρίδας του. Πού να το φανταζόταν πως και ο ίδιος θα γινόταν κάποια στιγμή μέρος αυτής της Ελληνικής Ιστορίας;

Ο μεγαλύτερός του αδελφός Γεώργιος υπήρξε ένας από τους πυρήνες της ΠΕΟΝ, μια από τις προεπαναστατικές ενέργειες της οποίας ήταν και η δολιοφθορά στα ηλεκτροφόρα καλώδια της Αρχής Ηλεκτρισμού, με αποτέλεσμα τη συσκότιση της Λευκωσίας και τη διάλυση των εορταστικών εκδηλώσεων για τη στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ στο Κυβερνείο το Μάιο 1953. Ο Γιώργος προσπαθούσε να κρατήσει μακριά από τα μυστικά της Οργάνωσης το φλογερό αδελφό του Ανδρέα, ο οποίος όμως εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ με το ξεκίνημα του αγώνα και όργωσε την περιοχή Λεύκας-Πύργου, ετοίμασε κρησφύγετα και στρατολόγησε άνδρες ως μέλη της ΕΟΚΑ. Για να μπορεί απερίσπαστα να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον αγώνα, ο Ανδρέας κατέφυγε σε ανταρτική ομάδα στην περιοχή της Γαληνής, όπου επιδόθηκε σε αναγνωρίσεις στόχων για μελλοντικές επιθέσεις και δολιοφθορές, σύμφωνα με οδηγίες του Αρχηγού Διγενή.

Με την ομάδα του Μάρκου Δράκου στις 15 Δεκεμβρίου 1955 έστησαν ενέδρα στο Μερσινάκι, κοντά στους αρχαίου Σόλους σε ένα αγγλικό τζιπ. Κατά τη σύγκρουση που ακολούθησε σκοτώθηκε ένας άγγλος και ο πρώτος νεκρός της ΕΟΚΑ σε μάχη ο Χαράλαμπος Μούσκος. Ο Μάρκος δράκος κατάφερε να διαφύγει τραυματισμένος, ενώ οι Ανδρέας Ζακος και Χαρίλαος Μιχαήλ καθηλώθηκαν από τον Άγγλο ταγματάρχη Κουμπ και τελικά συνελήφθησαν. Ο Ανδρέας Ζάκος ήταν τραυματισμένος ενώ ο Μιχαήλ όχι αλλά αρνήθηκε να φύγει και να αφήσει τον φίλο του τραυματισμένο.

Ανάμεσα στον Κουμπ και τον Ζάκο μεσολάβησε μια στιχομυθία. Όταν ο ταγματάρχης ρώτησε τον Ζάκο γιατί τους πυροβόλησαν αυτός απάντησε: «Είμαι Έλληνας και αγωνίζομαι για την ελευθερία της πατρίδας μου».

Ανάμεσα σε άλλα λίγο πριν τον απαγχονισμό γράφει στον πατέρα του στις 7 Αυγούστου: Όπως σας είπα αφού είμαστε χριστιανοί, πιστεύουμε στην Ουράνια βασιλεία και δεν πρέπει να μας φοβίζει ο θάνατος. Εξάλλου εμείς έχουμε το πλεονέκτημα να ξέρουμε την ώρα του θανάτου μας και έτσι να προπαρασκευαστούμε».

Κατά τη διάρκεια της δίκης και της παραμονής του στο κελί των μελλοθανάτων ο Ανδρέας Ζάκος επέδειξε σπάνια ψυχικά χαρίσματα. Την καταδίκη του σε θάνατο από τον Άγγλο δικαστή Σω, άκουσε με απόλυτη ψυχραιμία. Ο ίδιος έδινε θάρρος στους γονείς και συγγενείς του μέχρι την τελευταία στιγμή. Η τελευταία του επιθυμία ήταν να ακούσει την ηρωική Συμφωνία του Μπετόβεν.

Ο Ανδρέας Παναγίδης έγραψε ότι ο Ζάκος και οι άλλοι πέθανα με υπερηφάνεια. Τραγουδούσαν μισή ώρα πριν εκτελεστούν και την ώρα της εκτέλεσης φώναζαν υπέρ της ελευθερίας και της Ενώσεως.

Ο Ζάκος είδε με θάρρος το θάνατο στα μάτια. Δε λιγοψύχησε ούτε μια στιγμή. Δε ζήτησε να τον λυπηθούν. Αντίθετα, απαίτησε να γίνει όσο το δυνατό πιο γρήγορα η εκτέλεσή του. Είπε μάλιστα στους φρουρούς του "εκείνος που θα κάνει τη δουλειά (δηλαδή ο δήμιος), να την κάνει όσο γίνεται γρηγορότερα". Ως τελευταία επιθυμία, σύμφωνα με μαρτυρία Άγγλου φρουρού, ζήτησε να διαβιβαστεί στον Αρχηγό της ΕΟΚΑ Διγενή το μήνυμα να συνεχίσουν τον Αγώνα μέχρι την απόκτηση της ελευθερίας. Κι όταν οι Άγγλοι του είπαν πως τέτοιο μήνυμα δεν είναι δυνατό να διαβιβασθεί αυτός χαμογέλασε και είπε με σιγουριά ότι "κάποιος θα βρεθεί να το διαβιβάσει".

Λίγο πριν τον απαγχονισμό του Ζάκου και του Μιχαήλ (αλλά και του Ιάκωβου Πατάτσου που οδηγήθηκε στην αγχόνη την ίδια μέρα) μέλη της ΕΟΚΑ απήγαγαν ένα Βρετανό ηλικιωμένο πολίτη, για να ζητήσουν ανταλλαγή του με τους αγωνιστές που επρόκειτο να εκτελεστούν. Τότε ο Ζάκος, σε ένα δείγμα σπάνιας μεγαλοψυχίας για μελλοθάνατο, απηύθυνε από τις Φυλακές μήνυμα στους συναγωνιστές του καλώντας τους να αφήσουν αμέσως ελεύθερο το Βρετανό χωρίς όρους.

Αυτός ήταν ο Ανδρέας Ζάκος. Ο Αγωνιστής, ο Πατριώτης, ο Άνθρωπος!

ΙΑΚΩΒΟΣ ΠΑΤΑΤΣΟΣ:

Ο δεύτερος ήρωας που απαγχονίστηκε στι 9 Αυγούστου ήταν ο Ιάκωβος Πατάτσος. Γεννήθηκε στη Λευκωσία την 1η Ιουλίου 1934. Γονείς του ήταν οι Ανδρέας και Ροδού Πατάτσου
και η αδερφή του ήταν η Χλόη. Διακρινόταν ιδιαίτερα τόσο για τα πατριωτικά του αισθήματα όσο και γιας τη θρησκευτικότητά του. Οργανωμένος στην ΟΧΕΝ Λευκωσίας, αποτέλεσε ένα από τα πρώτα στελέχη της πρωτεύουσας, σχεδιάζοντας και εκτελώντας πληθώρα επιχειρήσεων. Τον συνέλαβαν στην τουρκική συνοικία της Λευκωσίας και τον κατηγόρησαν για επίθεση και φόνο ενός Τούρκου παρά το γεγονός ότι δεν βρέθηκε τίποτα πάνω του ούτε όπλο ούτε άλλο ενοχοποιητικό στοιχείο. Στην πραγματικότητα ήταν αθώος, γιατί ο Τούρκος είχε εκτελεστεί από άλλο μέλος της ΕΟΚΑ. Όμως καταδικάστηκε σε θάνατο από την ψευδομαρτυρία μιας τούρκισσας.

Την παραμονή της εκτέλεσής του τον επισκέφθηκε η μητέρα του. «Μάνα μου δεν θέλω να λυπηθείς που θα με στερηθείς. Να σαι περήφανη και να ξέρεις πως θα βαδίσω στην αγχόνη ψύχραιμα σαν αληθινός Έλληνας. Ο Θεός είναι μεγάλος».

Ο Ιάκωβος Πατάτσος ήταν ένας σπάνιος Χριστιανός. Γνώμονα στις ενέργειές του είχε πάντα την Χριστιανική πίστη και τις χριστιανικές αρετές. Ήταν μάλιστα και κατηχητής. Ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά: «Ποθώ μια χριστιανική λευτερωμένη Κύπρο».

Ήταν μόλις 22 χρόνων όταν βάδισε προς την αγχόνη. Την αυγή της 9ης Αυγούστου 1956 από τις φυλακές ακούγονταν φωνές, πατριωτικά τραγούδια, ζητωκραυγές. Οι τρείς νέοι περίμεναν με ανυπομονησία τον θάνατο. Τραγουδούσαν για την Ελλάδα και την ΕΟΚΑ. Έψαλλαν για άλλη μια φορά το μεγαλείο της φυλής.

Η Χριστιανική αρετή του Πατάτσου και τό όλο αγωνιστικό του ήθος φαίνονται από τις επιστολές που έγραψε όταν ήταν φυλακισμένος. Όμως το συγκλονιστικό αποκορύφωμα , το κύκνειο άσμα του, ο Ιάκωβος Πατάτσος στο γράφει προς τη μητέρα του στις 8 Αυγούστου 1956:

«Αγαπημένη μου μητέρα, Χαίρε. Ευρίσκομαι μεταξύ αγγέλων. Τώρα απολαμβάνω τους κόπους μου. Το πνεύμα μου φτερουγίζει γύρω από το θρόνο του Κυρίου. Θέλω να χαίρεις όπως κι εγώ. Αν κλαίεις θα λυπούμαι. Το όνομά σου θα γραφτεί στην ιστορία, γιατί εδέχθης να θυσιασθεί το παιδί σου για την πατρίδα. Είναι καιρός τώρα να καμαρώσεις το παιδί σου. Ευρίσκεται εκεί ψηλά όπου ψάλλουν οι Άγγελοι. Χαίρε αγαπημένη μου μητέρα. Μην κλαίεις για να ακούσεις την αγγελική μου φωνή να ψάλλει Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ. Ψάλλε και συ μαζί μου. Ψάλλε προσεύχου, δόξαζε τον Θεόν σε όλην την ζωήν".

Ο Ιάκωβος Πατάτσος τελείωσε το δημοτικό σχολείο "Ελένειο" στη Λευκωσία και ήταν απόφοιτος της Σχολής Σαμουήλ. Εργαζόταν ως γραφέας στον Οίκο Παρασκευαΐδη. Ήταν μέλος της ΟΧΕΝ και εντάχθηκε στον Αγώνα πριν από το 1955. Με την έναρξη του αγώνα κατατάχθηκε σε ομάδες ρίψης βομβών και αργότερα στο εκτελεστικό Λευκωσίας. Λόγω όμως των θρησκευτικών του πεποιθήσεων προβληματιζόταν να λάβει μέρος σε εκτελέσεις.

Η δράση του στον αγώνα συνταυτιζόταν με τη θρησκεία και ό,τι έκαμνε το έκαμνε, επειδή πίστευε ότι και η ελευθερία είναι δώρο του Θεού.

Τον Ιανουάριο του 1956 συνεργάστηκε με το Σταύρο Στυλιανίδη και άλλα στελέχη της ΕΟΚΑ στην κατασκευή και τοποθέτηση βόμβας στις 20 Μαρτίου 1956 στο κρεβάτι του Κυβερνήτη Χάρντιγκ. Στις 23 Απριλίου 1956 ανέλαβε με το συναγωνιστή του Γεώργιο Παλαιολόγο την εκτέλεση ενός προδότη αστυνομικού, εναντίον του οποίου έγινε και προηγουμένως ανεπιτυχής απόπειρα. Η επίθεση έγινε έξω από τον κεντρικό αστυνομικό σταθμό Σεραγίου Λευκωσίας. Η προσπάθεια απέτυχε και ο Ιάκωβος, που έπεσε από το ποδήλατό του βρέθηκε στο στόχαστρο Τούρκου ειδικού χωροφύλακα. Δεύτερος Τούρκος αστυνομικός, ο Νιχάτ Βασίφ, άρπαξε τον Ιάκωβο, οπότε ο Παλαιολόγος πυροβόλησε θανάσιμα τον Νιχάτ και τον ελευθέρωσε. Στη συνέχεια όμως το πλήθος των Τουρκοκυπρίων που προσέτρεξε τον ακινητοποίησε και συνελήφθη. Ο Παλαιολόγος κατέφυγε στο αντάρτικο και ο Πατάτσος κατηγορήθηκε για την εκτέλεση του Νιχάτ και οδηγήθηκε στην αγχόνη.

Κατά τη διάρκεια της ολιγόμηνης κράτησής του στα κελιά των μελλοθανάτων τόνωνε με τη θρησκευτική του πίστη τους άλλους κατάδικους, δημιουργώντας ατμόσφαιρα κατάνυξης και πνευματικής ανάτασης.

Η ψυχική δύναμη του ήρωα, φαίνεται από τα γραπτά του, όταν γνώριζε ήδη ότι θα εκτελούνταν. Στις 24 Ιουλίου 1956, γράφει: «Αίσχος στους Άγγλους!!! Αίσχος !!! Οι Άγγλοι είναι αιμοχαρείς δυνάσται. Οι Άγγλοι είναι κτήνη. Θα τολμήσουν τα τέρατα να βάψουν ακόμη μίαν φοράν τα χέρια τους με αίμα αθώων... Όπως φαίνεται, πολύ σύντομα θα αρχίσουν οι εκτελέσεις. Ήρθε ο Ζάκος μαζί με τον Χαρίλαον. Τότε αρχίσαμε να ζητωκραυγάζομεν υπέρ της ΕΟΚΑ... Τέλος, μαζί εψάλλαμε τον Εθνικόν Ύμνον». Ο Ιάκωβος Πατάτσος, σαν γνήσιος Έλληνας της Κύπρου, βάδισε προς τον θάνατο με ψηλά το κεφάλι. Κοινώνησε από τα χέρα του ιερέα Αντωνίου Ερωτοκρίτου και έψαλε, ενώ του περνούσαν τη θηλειά στο λαιμό (όπως βεβαιώνει ο συγκρατούμενός του Χρυσ. Παναγής), το «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ»

Η μητέρα του Ιάκωβου αναφέρει: «Θυμούμε την τελευταία φορά που επήα να τον δω…Τους εφέρναν. Ετραουδούσαν. Δυνατά, με θάρρος. Επουμπουρίζαν οι φυλακές. Προπάντος ο δικός μου. Εξεχώριζα τη φωνή του. Ήταν το «ξύπνα καημένε μου ραγιά», που ελέγαν. Εφιληθήκαμεν. Εκράτουν τον τζιαι εκράταν με σφικτά. «Καληνύχτα τζιαι καλήν άυριο γιε μου» του είπα. Έπιασεν με η Εγγλέζα περίλυπη τζι επήρεν με έξω. Έξω που επήα εκατάλαβα τι του είπα. «Καλήν άυριον γιε μου!» Πιον επήρεν με το παράπονο. Έκλαψα…έκλαψα…Έγειρνεν μου νερόν η Εγγλέζα…Δεν θυμούμαι τίποτε άλλο."

ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΜΙΧΑΗΛ

Ο Χαρίλαος Μιχαήλ είναι ο τρίτος ήρωας που εκτελέστηκε στις 9 Αυγούστου 1956. Ήταν μόλις 20 χρονών. Είχε συλληφθεί μαζί με τον Ζάκο στην ίδια μάχη και καταδικάστηκε με την ίδια κατηγορία. Γεννήθηκε στο κατεχόμενο σήμερα χωριό Γαλήνη το 1936. Γονείς του οι Μιχαήλ Θεοχάρης και Αφροδίτη Μιχαήλ και αδέλφια οι Γιάγκος, Χατζηχαμπής, Ηλίας, Ανδρέας και Μαρία.
Εργάστηκε ως υπάλληλος στην Κυπριακή Μεταλλευτική Εταιρία. Όμως όπως γράφτηκε γι΄ αυτόν «αν και έλαβε μόρφωση δημοτικού μονον σχολείου, εις την ψυχήν του αντήχον αι μυστικαί υπαγορεύσεις της εθνικής συνειδήσεως». Εντάχθηκε στον αγώνα της ΕΟΚΑ και υπηρέτησε μαζί με τα αδέλφια του και τον πατέρα του

Λέγεται ότι τη στιγμή που ο δικαστής ανήγγειλε την θανατική του καταδίκη, ο Χαρίλαος Μιχαήλ στράφηκε συγκινημένος προς τον δικηγόρο υτου και του ψιθύρισε: «Είχα φόβον μήπως ο δικαστής μου εχάριζε την ζωήν, επειδή είμαι νεαρός. Πως θα αντίκριζα τον Ζάκον;»

Ήταν αχώριστος φίλος και στενός συνεργάτης του Ανδρέα Ζάκου με τον οποίο κατέφυγε στο αντάρτικο στις 17 Νοεμβρίου 1955, επανδρώνοντας ανταρτική ομάδα στην περιοχή Γαληνής, αφού είχαν στο μεταξύ κατασκευάσει κρησφύγετα και λημέρια στην ορεινή αυτή περιοχή. Σε ένα μήνα, στις 15 Δεκεμβρίου 1955, η ομάδα τους συνενώθηκε με την ομάδα του Μάρκου Δράκου για την ενέδρα στο Μερσινάκι, στο 38ο μίλι του δρόμου Λευκωσίας - Κάτω Πύργου, κοντά στους αρχαίους Σόλους. Στην επίθεση οι ήρωες της ΕΟΚΑ Χαρίλαος Μιχαήλ, Ανδρέας Ζάκος, Χαράλαμπος Μούσκος και Μάρκος Δράκος, μαζί με τέσσερις άλλους συναγωνιστές τους, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον εμπειροπόλεμο ταγματάρχη Κουμπ του αγγλικού στρατού και το δεκανέα Μόρουμ, ο οποίος σκοτώθηκε. Σκοτώθηκε επίσης και ο Χαράλαμπος Μούσκος. Ο Ανδρέας Ζάκος συνελήφθη βαριά τραυματισμένος. Μαζί του συνελήφθη και ο Χαρίλαος Μιχαήλ, ο οποίος δεν θέλησε να εγκαταλείψει τραυματισμένο το φίλο του.

Ο Ζάκος όπως ξέρουμε ζήτησε και άκουε δίσκους κλασσικής μουσικής τις τελευταίες μέρες πριν την εκτέλεση. Ο Μιχαήλ όμως επέμενε να ακούσει δίσκους δημοτικών και λαϊκών τραγουδιών.

Ο ιερέας των φυλακών σημειώνει για τον Χαρίλαο Μιχαήλ: «Ο Χαρίλαος Μιχαήλ ήτο πολύ νεαρός και όσες φορές πήγα κοντά του είχε πάντοτε το χαμόγελο στα χείλη, σαν κάτι το ευχάριστο να περίμενε. Ήτο ολογομίλητος και δεν εφαίνετο ούτε σκυθρωπός ούτε σκεπτικός. Εϊμαι βέβαιος ότι με το ίδιο χαμόγελο ανήλθε και στην αγχόνη».

Λίγο πριν το τέλος, γράφει ο Χαρίλαος Μιχαήλ στους γονείς του: «Αγαπητοί μου γονείς, όταν θα διαβάζετε το γράμμα μου αυτό, εγώ θα έχω σβήσει για πάντα από τη ζωή. Μη νομίσετε όμως ότι αυτό με λυπεί. Απεναντίας, επειδή γνωρίζω ια ποιον σκοπό θα εκτελεσθώ αισθάνομαι τον ευατόν μου ισχυρόν και γαλήνιον και είμαι έτομος να τα αντιμετωπίσω όλα με αφάνταστη ψυχραιμία. Τι κι αν ζήσω 50 και 60 χρόνια, πάλι θα πεθάνω και μάλιστα άδοξα. Δεν θέλω να λυπάστε καθόλου για μένα…»

Το βράδυ της Τετάρτης, 8 Αυγούστου, λίγες μόνο ώρες πριν από την εκτέλεσή του, καλοδέχτηκε τη μάνα και τον πατέρα του στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας με το τραγούδι “Ξύπνα καημένε μου Ραγιά" και τους αποχαιρέτησε με αυτά τα λόγια :

Έχω το θάρρος να πατήσω την αγχόνη, πατέρα. Εσύ, μάνα, να το έχεις ευχαρίστηση και να το κρατείς καύχημα που πεθαίνω για την πατρίδα.”

Αναφέρεται ότι την ώρα της εκτέλεσης ένας άγγλος αξιωματικός προσπάθησε να του πει κάτι, τον σταμάτησε λέγοντας: «Έννοια σας, οι Έλληνες ξέρουν να πεθαίνουν."


ΠΗΓΗ: ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

9 λόγοι γιατί να παραιτηθεί ο Χριστόφιας


1. Από τα τέσσερα κόμματα που υποστήριξαν την υποψηφιότητα του, μόνο το ΑΚΕΛ έμεινε να τον υποστηρίζει. Και οι πληροφορίες λένε ότι ακόμη και εκεί υπάρχουν αντιδράσεις. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την συντριπτική πλειοψηφία του λαού να θέλει την άμεση αποχώρηση του Χριστόφια από την Προεδρία!
2. Η οικονομία του τόπου βρίσκεται σε χειρότερη μοίρα από ότι ήταν μετά την βάρβαρη τουρκική εισβολή και η χρεοκοπία είναι πιο πιθανή από ποτέ. Η ανεργία από το 2008 έχει υπερδιπλασιαστεί (έφτασε το 8%!!!)και μετά την τραγωδία στο Μαρί αναμένεται να αυξηθεί κατα πολύ περισσότερο. Το κόστος ζωής των πολιτών της Κύπρου έφτασε σε πολύ τρομακτικά επίπεδα. Τρόφιμα, καύσιμα και όχι μόνο ακριβαίνουν καθημερινά!
3. Κατάφερε με τους αδέξιους χειρισμούς του και την ανικανότητα των ατόμων που έχει διορίσει να καταστρέψει την μισή ενεργειακή δυνατότητα του τόπου. Με αυτό τον τρόπο κατάφερε να υποχρεώσει τους πολίτες του να υποστούν τις συνεχείς διακοπές ρεύματος περιορίζοντας τις εργασιακές τους δυνατότητες και μειόνοντας κατά πολύ την ποιότητα ζωής του.
4. Ενώ έχουν περάσει περίπου 3,5 βδομάδες από την τραγωδία στο Μαρί εξακολουθεί να μην έχει λάβει ούτε ένα μέτρο για την βελτίωση της κατάστασης. Μάλιστα φροντίζει να τα βάζει με όλους και με όλα και απορρίπτει σημαντικές και πολύ βοηθητικές προτάσεις για βοήθεια από εταίρους μας στην ΕΕ! Οι χειρισμοί του έκαναν τον λαό να πιστεύει ότι ούτε αυτή την φορά θα έχουμε την τιμωρία των ενόχων για την έκρηξη στην ναυτική βάση "Ευάγγελος Φλωράκης"!
5. Η αξιοκρατία έχει καταπατηθεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια. Στενοί συνεργάτες του Δημήτρη Χριστόφια πιάστηκαν να ευνοούν "δικά" τους άτομα σε διάφορες θέσεις (Άντρος Κυπριανού, Βάσος Γεωργίου, Μολέσκης, Κυρίτσης). Αυτό φυσιολογικά οδηγεί στην έντονη αμφισβήτηση των θεσμών από τους πολίτες του κράτους.
6. Στο εθνικό μας θέμα προβαίνει συνεχώς σε γενναίες προσφορές χωρίς να μπορεί να κερδίσει τίποτα. Μάλιστα, έφτασε στο σημείο να πει στον λαό του να μην περιμένει ατόφια ελευθερία! Δεν φτάνουν όλα αυτά όπου σταθεί κατηγορεί τους Έλληνες, δίνοντας έμμεσα συγχωροχάρτι στους Τούρκους. Αυτό το αποδεικνύουν οι δηλώσεις περί εισβολής της Ελλάδος στην Κύπρο, η αναφορά για ένα βιντεάκι του youtube.
7. Επειδή είναι ανίκανος να τεκμηριώσει και να δικαιολογήσει στον λαό του τις πράξεις του, προσπαθεί με κάθε τρόπο να οδηγήσει τον λαό του σε εμφύλια σύγκρουση. Η αναφορά σε ΕΟΚΑ Β' κλπ χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος αλλά και προσπάθησε να φέρει σε σύγκρουση τον "στρατό" της ΕΔΟΝ με τους διαμαρτυρόμενους πολίτες. Ευτυχώς οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες είναι συνειδητοποιημένοι και δεν αντέδρασαν στις προβοκατόρικες ενέργειες ορισμένων!
8. Η πολιτική για φιλίες με τις αραβικές χώρες αγνοώντας τους ευρωπαίους εταίρους μας έχει αποτύχει πλήρως, δυσαρεστώντας τόσο την ΕΕ αλλά και τους Κύπριους πολίτες που βλέπουν πολλούς λαθρομετανάστες να χαρακτηρίζονται πολιτικοί πρόσφυγες και να λαμβάνουν μεγάλα επιδόματα εις βάρος τους.
9. Η Κυπριακή Δημοκρατία μόνο δημοκρατικά δεν λειτουργεί. Επί προεδρίας Χριστόφια, το καθεστώς συλλαμβάνει πολίτες που μοιράζουν φυλλάδια αντιπολιτευτικού- αντιομοσπονδιακού χαρακτήρα, συλλαμβάνει πολίτες επειδή φώναξαν κάποια συνθήματα, συνέλαβε πολίτη για "συμμετοχή" του σε ιστολόγιο αντιπολιτευόμενο στην κυβέρνηση και τέλος "Επαγρύπνηση" και ΚΥΠ έχουν εντατικοποιήσει πολύ τις παρακολουθήσεις πολιτών που διαφωνούν με τους χειρισμούς Χριστόφια!

ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ!!! ΑΠΕΤΥΧΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ!