Ποια η σημασία των δημοτικών εκλογών;

Την επόμενη Κυριακή διεξάγονται στην Κύπρο, οι εκλογές για ανάδειξη των ατόμων που θα αποτελούν τον κορμό της τοπικής αυτοδιοίκησης για την επόμενη πενταετία. Τα κόμματα έχουν αρχίσει την δική τους μάχη για να ελέγξουν τις «δυνάμεις» τους και για να μπορέσουν να εκλέξουν δικά τους άτομα σε θέσεις κλειδιά των δήμων και των κοινοτήτων του τόπου. Από τις ερχόμενες εκλογές προκύπτουν δύο πολύ σοβαρά και εύλογα ερωτήματα. Μπορούν τα κόμματα να βγάλουν όντως χρήσιμα συμπεράσματα από τις δημοτικές εκλογές; Ποια η σημασία των δημοτικών εκλογών για τον ακομμάτιστο πολίτη;

Τα κόμματα

Τα κόμματα αντιμετωπίζουν τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές σαν προκριματικές για τις προεδρικές εκλογές του 2013, γιατί μέσα από αυτές κτίζεται η συνεργασία και η συμμαχία μεταξύ κομμάτων. Παράλληλα, θεωρούν ότι οι δημοτικές εκλογές δείχνουν την δυναμική διαφόρων προσωπικοτήτων και το έρεισμα που έχουν στην τοπική κοινωνία. Δεν θα ήταν έκπληξη εξάλλου να δούμε διάφορους υποψηφίους, να είναι υποψήφιοι πρόεδροι ή να έχουν ενεργό ρόλο στο επιτελείο κάποιου υποψηφίου στις εκλογές του 2013.

Επιπλέον, τα κόμματα επιθυμούν την νίκη συγκεκριμένων προσωπικοτήτων σε συγκεκριμένους δήμους ούτως ώστε να μπορέσουν να εφαρμόσουν καλύτερα την πολιτική τους. Παράδειγμα, η προσπάθεια του ΑΚΕΛ να επανεκλέξει στην Λευκωσία την Ελένη Μαύρου, γνωστή υπέρμαχο του σχεδίου ΑΝΑΝ, αθεράπευτη επαναπροσεγγίστρια και δήμαρχος η οποία συνέδεσε την θητεία της με την γκετοποίηση της παλιάς Λευκωσίας από διάφορους αλλοδαπούς. Για αυτό τον λόγο και επιβάλλεται για το ΑΚΕΛ η επανεκλογή της, στην μοναδική μοιρασμένη πρωτεύουσα της Ευρώπης.

Τέλος, τα κόμματα μέσω των αποτελεσμάτων των εκλογών θα θέλουν να δείξουν κάποια δυναμική, δείχνοντας την επικράτηση τους σε σημαντικούς δήμους, τα ψηλά τους ποσοστά κλπ και μέσα από αυτά να αρχίσουν από καλύτερο σημείο τις διαπραγμάτευσης και τα πάρε δώσε με τα υπόλοιπα κόμματα.

Είναι όμως ασφαλή τα συμπεράσματα αυτά για τα κόμματα; Ασφαλώς και όχι. Στην τοπική αυτοδιοίκηση μεγάλη σημασία παίζει η οικογένεια του κάθε υποψηφίου καθώς επίσης και ο κύκλος που έχει δημιουργήσει στην τοπική κοινωνία μέσα από το επάγγελμα του ή από την δράση του σε διάφορα ιδρύματα και οργανισμούς της περιοχής, γεγονός που σε πολλές περιπτώσεις υπερισχύει της κομματικής προέλευσης. Επίσης, τα ποσοστιαία τελικά αποτελέσματα θα αγνοούν το σημαντικό ποσοστό της αποχής, το οποία αναμένεται και πάλι να κυμανθεί σε πολύ ψηλά επίπεδα.

Ακομμάτιστοι πολίτες

Οι ακομμάτιστοι πολίτες καλούνται για ακόμη μια φορά να επιλέξουν τους ικανότερους και τους καταλληλότερους. Όμως, ανησυχούν από το γεγονός ότι τα νέα εκλελεγμένα συμβούλια τους, θα γίνουν μέρος του πολιτικού σκηνικού που παίζουν εις βάρος τους τα κόμματα. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να δεχθούν την μεγάλη εξάρτηση των δήμων και των κοινοτήτων τους από τα κόμματα. Έτσι, επιζητούν την ανεξαρτητοποίηση τους δημιουργόντας διάφορες ανεξάρτητες και υπερκομματικές ομάδες. Πολλοί ανεξάρτητοι συνδυασμοί αναμένεται να σημειώσουν και τεράστια επιτυχία μάλιστα.

Άλλοι, θα ψηφίσουν κομματικούς υποψηφίους που θεωρούν ως τους κατάλληλους για την θέση αυτή, ανεξάρτητα από την αηδία που νιώθουν από το γεγονός ότι τα κομματικά επιτελεία θα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την ψήφο τους. Όμως, σημαντικό ποσοστό ακομμάτιστων ανθρώπων θα επιλέξει και πάλι να απέχει από την διαδικασία, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο για ακόμη μια φορά την απαξίωση τους προς το κομματικό κατεστημένο του τόπου.

Συμπερασματικά

Οι δημοτικές εκλογές έχει σημασία για τον κάθε δήμο και κοινότητα. Όμως σε καμιά περίπτωση οι εκλογές δεν πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο για την δυναμική των κομμάτων, καθώς τα αποτελέσματα επηρεάζονται από πολλούς εξωκομματικούς παράγοντες. Οι ακομμάτιστοι πολίτες καλούνται σε αυτές τις εκλογές να σκεφτούν και να δράσουν εθνικά και να επιλέξουν τους υποψηφίους με βάση τα κατάλληλα κριτήρια!


ΥΓ 1. Τον τελευταίο μήνα είδαμε σε αρκετές περιοχές της Κύπρου να γίνονται καταιγίδες. Πολλοί δρόμοι πλημμύρισαν. Αυτός είναι ένας καλός λόγος να μαυρίζονται κάποιοι δημάρχοι.

ΥΓ 2. Σε ποιο δήμο η τοπική επιτροπή κόμματος αποφάσισε ομόφωνα να στηρίξει υποψήφιο κόντρα στις υποδείξεις της ηγεσίας τους; (αυτό προς επιβεβαίωση όσο έγραψα πιο πάνω)

ΥΓ 3. Πως γίνεται εν καιρώ κρίσης, οι υποψήφιοι να υπόσχονται τεράστια έργα; Με ποια λεφτά θα τα πραγματοποιήσουν;

ΥΓ 4. Έχουν γεμίσει οι δρόμοι με διαφημιστικά υποψηφίων! Αυτά τα τεράστια ποσά που ξοδεύονται δεν θα ήταν καλύτερο να διατεθούν σε διάφορους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη; Ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα στην Κύπρο υπάρχουν 30.000 ανέργοι.

Ο λαός ξύπνησε και απαιτεί!

Από την 11η Ιουλίου που έγινε η τραγωδία στην Κύπρο, ξεκίνησε αυθόρμητα από τους νέους της Κύπρου ένα καινούριο κίνημα*. Ένα κίνημα που μαζεύεται κάθε βράδυ έξω από το προεδρικό μέγαρο αλλά και σε διάφορες πλατείες των άλλων πόλεων του νησιού μας! Η κινητοποίηση αυτή των πολιτών είχε ως αποκορύφωμα την προηγούμενη Δευτέρα και την σύναξη 30.000 πολιτών που διαμαρτύρονταν για την κατάσταση.

Κάθε μέρα έξω από το Προεδρικό Μέγαρο βλέπουμε πολίτες κάθε ηλικίας, προερχόμενοι από κάθε ιδεολογικοπολιτικό χώρο και ανεξαρτήτου κοινωνικής τάξης, να έρχονται στο προεδρικό και να απαιτούν την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων για την δολοφονία των 13 ηρώων μας στο Μαρί, αλλά και την άμεση παραίτηση της κυβέρνησης Χριστόφια, η αδράνεια της οποίας έφερε και αυτή την μεγάλη καταστροφή.

Η κυβέρνηση βλέποντας την τεράστια έκταση που παίρνει η αγανάκτηση του λαού, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να πλήξει την προσπάθεια αυτή, προσπαθώντας να κρατηθεί στην εξουσία με κάθε τρόπο. Αρχικά, λέγοντας ότι ελάχιστοι ήταν οι πολίτες που διαδήλωσαν, στην συνέχεια με προβοκατόρικες μεθόδους, στην συνέχεια μιλώντας για πραξικοπηματίες και τέλος βλέποντας υποκινητές πίσω από την εκδήλωση κόμματα της αντιπολίτευσης. Σίγουρα κάποιοι κύκλοι σε κόμματα θα προσπάθησαν να το εκμεταλλευτούν. Όμως, ο κόσμος τους έχει καταλάβει και τους περιφρονεί.

Οι ανεύθυνοι στα υψηλά στρώματα της κυβερνήσεως μέχρι και επεισόδια μεταξύ των πολιτών του κράτους προσπάθησαν να δημιουργήσουν, βάζοντας υποστηρικτές του ΑΚΕΛ να περάσουν μέσα από την διαδήλωση των διαμαρτυρομένων. Όμως, δεν πέτυχαν τον σκοπό τους διότι οι πολίτες έξω από το Προεδρικό δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε με τον απλό ψηφοφόρο του ΑΚΕΛ αλλά και οποιουδήποτε άλλου κόμματος. Όλοι μαζί θα κληθούμε να πληρώσουμε την ζημιά της ανεπάρκειας της πολιτικής μας ηγεσίας! Το πρόβλημα είναι η πολιτική ηγεσία στο σύνολο της!

Έχω ακούσει από πολλούς φίλους μου οι οποίοι ουδέποτε πάτησαν το πόδι τους έξω από το Προεδρικό να λένε ότι στόχος της διαμαρτυρίας είναι προσωπικά ο Χριστόφιας. Ουδέν αναληθέστερο. Ο Χριστόφιας απλά έτυχε να είναι αυτός σήμερα ο επικεφαλής αυτού του σάπιου κατεστημένου. Στόχος είναι να αρχίσει επιτέλους να υπάρχει τιμωρία για τους ενόχους και να αλλάξει η πολιτική της ευνοιοκρατίας που οδηγεί τον τόπο σε τέτοιες τραγωδίες!

Ο λαός θα συνεχίσει τον αγώνα του μέχρι την τελική του δικαίωση. Μέχρι πότε μπορείτε να τον αγνοείται κύριοι στα κόμματα;

*κίνημα: μτφ στάση για ανατροπή κοινωνικού ή πολιτικού καθεστώτος

Να τιμωρηθούν οι ένοχοι της τραγωδίας στο Μαρί!

Όλος ο Κυπριακός Ελληνισμός ακόμη βιώνει το δράμα που έγινε την προηγούμενη Δευτέρα στην Ναυτική βάση "Ευάγγελος Φλωράκης" στο Μαρί. Μια τραγωδία που άφησε πίσω της 13 λεβέντες των σωμάτων ασφαλείας νεκρούς, δεκάδες τραυματίες, την πλήρη καταστροφή του ναυτικού της Εθνικής Φρουράς και την πλήρη καταστροφή της μεγαλύτερης επένδυσης του κράτους και σημαντικότερο σταθμό παραγωγής ενέργειας του τόπου.

Αιτία του περιστατικού αυτού σύμφωνα με τα όσα διαρρέουν στα ΜΜΕ είναι η εγκληματική αμέλεια των υπευθύνων. Το γεγονός αυτό έφερε την παραίτηση του Αρχηγού του ΓΕΕΦ και του Υπουργού Άμυνας και τον λαό να ζητεί περισσότερες ευθύνες και να θέλει την άμεση παραδειγματική τιμωρία όλων των υπευθύνων για αυτή την κατάσταση. Για αυτό το λόγο και καθημερινά χιλιάδες απλοί πολίτες βρίσκονται έξω από το προεδρικό μέγαρο για να διαδηλώσουν ακομμάτιστα!

Το πένθος από τον χαμό των ανθρώπινων ζωών, μετά τις αποκαλύψεις περί εγκληματικής ανθρώπινης αμέλειας από τα υψηλά στρώματα της πολιτικής ηγεσίας, μετατρέπεται σιγά σιγά σε οργή και κάθε νύχτα ο παλμός του κόσμου στις πλατείες γίνεται και πιο δυνατός. Δυστυχώς όμως μόνο η Κυβέρνηση και οι πιστοί ακόλουθοι της δεν μπορούν να καταλάβουν την λαϊκή κατακραυγή! Μάλιστα προσπαθούν να την πλήξουν με προβοκάτσιες όπως έγινε την Τρίτη έξω από το Προεδρικό και χρησιμοποιώντας την αστυνομία πνίγοντας τον κόσμο στα χημικά και συλλαμβάνοντας αθώους πολίτες!

Σαν να μην έφτανε ο πόνος ολοκλήρου του Ελληνικού Κυπριακού λαού, ο Πρόεδρος Χριστόφιας στο διάγγελμα του προς τον λαό όταν επιτέλους αποφάσισε να σταματήσει το κρυφτούλι και να μιλήσει, εκτός από το γεγονός ότι "ξέχασε" να απολογηθεί προς τον λαό του, κατάφερε να μπλέξει στο γεγονός την ΕΟΚΑ Β' και το Πραξικόπημα, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά ότι βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου και ότι μοναδικός στόχος του είναι η συσπείρωση των ΑΚΕΛικών, ακόμη και να χρειαστεί να πνίξει την Κύπρο στο αίμα. Αυτό αποδεικνύει και η διοργάνωση αντιδιαδήλωσης από "υποστηρικτές του Χριστόφια" ενάντια στον αγανακτισμένο λαό που βρίσκεται κάθε βράδυ έξω από το προεδρικό! Αυτός είναι ο στόχος του Προεδρικού;

Η φονική έκρηξη στο Μαρί δυστυχώς επιβεβαίωσε της ανησυχίες του ιστολογίου, το οποίο εδώ και καιρό κατήγγειλε ότι η αποδόμηση της Εθνικής Φρουράς είναι σε εξέλιξη και το τέλος της δεν θα αργήσει να φτάσει. Στις 2 Αυγούστου 2010 έγινε το ιστολόγιο έγραφε: "Έχοντας λάβει σοβαρά υπόψη όλα τα πιο πάνω οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι το τέλος της ένδοξης Εθνικής Φρουράς δεν είναι μακριά. Δυστυχώς η μεταχείριση που τυγχάνει το στράτευμα μας είναι πολύ λίγη σε σχέση με τις ανάγκες ενός σύγχρονου στρατεύματος. Ίσως κάποιοι να προσπαθούν να εφαρμόσουν από τώρα τον πάγιο στόχο τους για αποστρατιωτικοποίηση του τόπου διαλύοντας αρχικά την Εθνική Φρουρά. Αγνοώντας πάντα τους κινδύνους που κρύβει μια τέτοια ενέργεια."

Οι πρώτοι που θλίβονται από την κατάντια της πολιτικής ηγεσίας του τόπου είναι όσοι κατά καιρούς έχουμε καταγγείλει τις δραματικές συνέπειες για τον τόπο που έρχονται. Ο Δημήτρης Χριστόφιας έχει αποτύχει πλήρως σε όλους τους τομείς και οφείλει έστω και μια φορά να ακούσει την βούληση του λαού και να παραιτηθεί. Το ίδιο οφείλει να πράξει και η επιτροπή άμυνας της βουλής. Η πολιτεία οφείλει να τιμωρήσει παραδειγματικά τους ένοχους της δολοφονικής ανικανότητας τους! Ο αγώνας για την δικαίωση δεν σταματά αλλά συνεχίζει να εντατικοποιείται. Και η δικαίωση θα έρθει!

Βουλευτικές Εκλογές 2011: Συμπεράσματα

Οι Βουλευτικές εκλογές έλαβαν τέλος και πλέον πορευόμαστε με νέα σύνθεση της Βουλής και με νέο Πρόεδρο της Βουλής τον Πρόεδρο της ΕΔΕΚ Γιαννάκη Ομήρου. Από αυτές τις εκλογές είχαμε αρκετά σημαντικά γεγονότα αλλά και αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα για την πολιτική κατάσταση του τόπου.

Το πρώτο σημαντικό γεγονός είναι ότι στις εκλογές ψήφισαν 27.668 λιγότεροι ψηφοφόροι σε σχέση με τις εκλογές του 2006. Αυτή η πρωτοφανής αποχή υποδηλώνει και την απαξίωση σημαντικού ποσοστού των πολιτών προς τα υφιστάμενα πολιτικά κόμματα του τόπου. Αυτό το γεγονός όμως δυστυχώς πέρασε απαρατήρητο από όλα τα κομματικά επιτελεία!

Σημαντική μπορεί να χαρακτηριστεί και η αριθμητική μείωση σχεδόν όλων των κομμάτων. Με εξαίρεση τον ΔΗΣΥ και τους Οικολόγους που έλαβαν περίπου 3.000 και 700 ψήφους αντίστοιχα περισσότερους από την προηγούμενη εκλογική διαδικασία, όλα τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα είχαν σημαντική μείωση (μετρώ στα ποσοστά ΔΗΣΥ για το 2006 και τα ποσοστά της ΕΥΡΩΔΗ και του κόμματος του Τίμη Ευθυμίου και στα ποσοστό του ΑΚΕΛ αυτά των ΕΔΗ που συντάχθηκαν μαζί τους σε αυτές τις εκλογές).

Σημαντικό ρόλο στα αποτελέσματα των εκλογών έπαιξε και το γεγονός ότι τα δύο μεγαλύτερα εκλογικά κόμματα αποφάσισαν (με την συμπαράσταση και της πλειοψηφίας των ΜΜΕ) να περιορίσουν αρκετά το χρόνο του Κυπριακού από τους προεκλογικούς διαλόγους μεταξύ των διαφόρων υποψηφίων. Αυτό ήταν κάτι το οποίο πρότεινε και δημόσια ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Νίκος Αναστασιάδης!

Αναλλοίωτη έμεινε και η ποδοσφαιροποίηση του κομματικού σκηνικού στην Κύπρου, με όλους να δίνουν μια μορφή πρωταθλητισμού στις εκλογές. Η καλλιέργεια της κουλτούρας του "ποιο θα είναι πρώτο κόμμα" και τα συνθήματα τύπου "θα μας φαν οι φασίστες" και "θα μας φαν οι κομμουνιστές" δείχνουν να μπορούν να κρατούν τον κόσμο δέσμιο στα κομματικά τους μαντριά, ανεξάρτητα αν επί πέντε χρόνια έβριζαν αυτούς που ψήφισαν!

Επίσης, μόνο ως σημαντικό πλήγμα μπορεί να χαρακτηριστεί το αποτέλεσμα των εκλογών για τις δυνάμεις που στήριξαν καθαρά το ΟΧΙ κατά το δημοψήφισμα του 2004. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι τα κόμματα αυτά δεν έχουν πείσει και δεν υπήρξαν σωστά όλη αυτή την περίοδο. Το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ με την συμμετοχή τους στην Κυβέρνηση Χριστόφια και το ΕΥΡΩΚΟ να θυμάται να δηλώνει αντίθετο προς την λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας μόνο κατά την προεκλογική περίοδο!

Από τις τελευταίες εκλογές αξίζει να σημειωθεί ότι είχαμε και την πρώτη μεγάλη ήττα για την συνεργασία Καρογιάν-Χριστόφια καθώς ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Ζαχαρίας Κουλίας ήταν αυτός που έκρινε το αποτέλεσμα για την Προεδρία της Βουλής στηρίζοντας τον Γιαννάκη Ομήρου αντί του Προέδρου του κόμματος του. Και ενώ αυτό σε συνδυασμό με την εκλογική πανωλεθρία του ΔΗΚΟ (απώλεια 12.000 ψήφων περίπου) θα έπρεπε να οδηγήσει στην άμεση αποχώρηση του από την Κυβέρνηση, αυτό δείχνει απίθανο να γίνει!

Οι εκλογές μας τελείωσαν για φέτος. Τώρα, ο κόσμος μπορεί να αρχίσει να φωνάζει και να διαμαρτύρεται πάλι για την κατάσταση στον τόπο μέχρι την επόμενη εκλογική διαδικασία κατά την οποία θα επιστρέψει και πάλι στο κομματικό του μαντρί, για να αποτρέψει να πάρει το "πρωτάθλημα" το άλλο κόμμα ή για να φροντίσει το "μέλλον" των παιδιών του μέσα από τις πελατειακές σχέσεις με τα κόμματα.

ΥΓ. Τις τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές η Blogger είχε κάποιο πρόβλημα και δεν μου επέτρεπε να συνδεθώ για να δημοσιεύσω την θέση μου προεκλογικά. Η θέση μου ήταν ότι κανένα κόμμα δεν κάλυπτε την ιδεολογία μου και δεν με έπεισε για τις θέσεις του. Για αυτό τον λόγο αποφάσισα να ψηφίσω Λευκό.

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Ή ΕΘΝΙΚΟΣ ΘΙΑΣΟΣ

Χθες το πρωί είχαμε την συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου. Σε αυτό συμμετείχαν ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας, ο Υπουργός Εξωτερικών Μάρκος Κυπριανού, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου, ο Υφυπουργός παρά τω Προέδρω Τίτος Χριστοφίδης, ο Επίτροπος Προεδρίας Γιώργος Ιακώβου, ο Ειδικός Σύμβουλος του Προέδρου Τουμάζος Τσιελεπής, ο πρώην Πρόεδρος Γιώργος Βασιλείου και οι ακόλουθοι εκπρόσωποι των κοινοβουλευτικών κομμάτων: Άντρος Κυπριανού, Νίκος Κατσουρίδης (ΑΚΕΛ), Νίκος Αναστασιάδης, Αβέρωφ Νεοφύτου (ΔΗΣΥ), Μάριος Κάρογιαν, Κυριάκος Κενεβέζος (ΔΗΚΟ), Γιαννάκης Ομήρου, Βάσος Λυσσαρίδης (ΕΔΕΚ), Δημήτρης Συλλούρης, Ρίκκος Ερωτοκρίτου (ΕΥΡΩΚΟ) και Ιωάννα Παναγιώτου, Γιώργος Περδίκης (Οικολόγοι). Σε δηλώσεις τους πριν την συνεδρία Προεδρικό και κόμματα τόνιζαν την ανάγκη για να υπάρξει ενότητα στο εσωτερικό και ότι θα πήγαιναν στην συνάντηση με πρώτο στόχο την διασφάλιση της ενότητας.

Μόνο ενωτικό δεν ήταν το μήνυμα που έστειλε προς τον κόσμο η χθεσινή συνεδρία του συμβουλίου όμως, καθώς σύμφωνα με το σημερινό τύπο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ ήρθαν σε έντονη αντιπαράθεση και αντάλλαξαν βαριούς χαρακτηρισμούς, γεγονός που παραξένεψε όλους μας, μιας και ο Νίκος Αναστασιάδης κατηγορεί τον Δημήτρη Χριστόφια για ενέργειες του που έγιναν ότι ο ΔΗΣΥ στήριζε ανοικτά τους χειρισμούς του! Και όμως βλέποντας ότι ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ αλληλοκατηγορήθηκαν ότι ενεργούν έχοντας κατά νου τις Προεδρικές Εκλογές του 2013 (!!!), ο καθένας μπορεί να καταλάβει και την πραγματική αιτία της χθεσινής αντιπαράθεσης.

Στην υπόλοιπη διάρκεια του συμβουλίου της "ενότητας" είχαμε και τις τοποθετήσεις των αρχηγών των κομμάτων και η κατάθεση των θέσεων όλων των κομμάτων πλην του ΑΚΕΛ. Το δεύτερο μέρος του θεάτρου του παραλόγου αυτού θα παιχτεί την άλλη Πέμπτη 12 Αυγούστου όπου θα μιλήσουν και οι δεύτεροι σε αξίωμα εκπρόσωποι των κομμάτων.

Σε αυτό το σημείο καλό θα ήταν να αναφέρουμε και δύο λόγια για το Εθνικό Συμβούλιο.

Τι είναι το Εθνικό Συμβούλιο
Το Εθνικό Συμβούλιο (όπως λανθασμένα επικράτησε να λέγεται) είναι ένας θεσμός (;) που επινοήθηκε επί Προεδρίας Γιώργου Βασιλείου. Στο συμβούλιο αυτό συμμετέχουν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Συνήθως θέμα συζήτησης του είναι οι τρέχουσες εξελίξεις στο Κυπριακό. Συχνά, ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί και παλιούς Προέδρους ή έμπειρα πολιτικά πρόσωπα για να συμμετάσχουν στο συμβούλιο αυτό. Παράδειγμα είναι η συμμετοχή του Γλαύκου Κληρίδη επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου και του Γιώργου Βασιλείου επί προεδρίας Δημήτρη Χριστόφια.

Τι πραγματικά επιτυγχάνεται από το Εθνικό Συμβούλιο;
Σύμφωνα με τις εκάστοτε Κυβερνήσεις, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μέσω των συνεδριάσεων αυτών μεταφέρει τις απόψεις του στα κόμματα και τα κόμματα μεταφέρουν τις δικές τους στον Πρόεδρο και μέσα από αυτό προκαλείται ένας διάλογος. Άλλοτε, μέσω της σύγκλησης του Εθνικού Συμβουλίου ο Πρόεδρος ζητά την στήριξη και των υπολοίπων κομμάτων όσο αφορά την πολιτική που ακολουθεί στο Κυπριακό. Κάποιες φορές μάλιστα -αν και πολύ λίγες σε σχέση με τον συνολικό αριθμό των συνεδριάσεων- κόμματα και Πρόεδρος κάτέληξαν σε ομόφωνες αποφάσεις για τις μελλοντικές ενέργειες του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Τι συμβαίνει όμως όταν τα υπόλοιπα κόμματα πλην του κυβερνώντος κόμματος διαφωνούν με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Το πιο πάνω ερώτημα μπορεί να συνδυαστεί με την απορία αν μπορούν τα κόμματα να αλλάξουν κάτι όταν διαφωνούν. Η απάντηση είναι μια και κάθετη. Τα κόμματα που διαφωνούν με τον εκάστοτε Πρόεδρο μέσα από το Εθνικό Συμβούλιο δεν μπορούν να πετύχουν απολύτως τίποτα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά κανόνα θα ακολουθήσει την πολιτική που ο ίδιος θέλει, χωρίς να λάβει σοβαρά υπόψη τις προτάσεις που θα του υποβάλει η αντιπολίτευση. Πλέον μας έχει γίνει ρουτίνα να βλέπουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να εξέρχεται της αίθουσας που γινόταν η συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου και να αναφέρει: "Σήμερα έχει γίνει ένας επικοδομητικός διάλογος με τα υπόλοιπα κόμματα. Τα κόμματα εξέφρασαν τις απόψεις τους, οι οποίες και λήφθηκαν σοβαρά υπόψη. Σκοπός της συνεδρίας αυτής ήταν η διαφύλαξη της ενότητας". Παρά το γεγονός αυτό αδυνατώ να θυμηθώ έστω και μια περίπτωση Προέδρου της Κύπρου που να άλλαξε γραμμή πλεύσης μετά από κάποιο Εθνικό Συμβούλιο.

Η τραγική ειρωνία της όλης υπόθεσης είναι ότι όλα τα κόμματα στις ανακοινώσεις τους πριν το Εθνικό Συμβούλιο συμπλέουν με την θέση της Κυβέρνησης ότι είναι στόχος να διαφυλαχτεί η ενότητα μεταξύ όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου. Και όμως σχεδόν πάντα τα κόμματα αυτά πυροδοτούν τον κλίμα χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος πέραν της κομματικής συσπείρωσης στις επερχόμενες εκλογές!!! Τα χθεσινά γεγονότα του Προεδρικού Μεγάρου είναι ένα ακόμη τρανό παράδειγμα που αποδεικνύει την τοποθέτηση μου αυτή.

Είναι χρήσιμο το Εθνικό Συμβούλιο;
Κλείνοντας θα ήθελα ξανατονίσω ότι ο θεσμός του Εθνικού Συμβουλίου, στην ουσία χρησιμοποιείται από τον εκάστοτε Πρόεδρο για τα μάτια του κόσμου και ως πολιτικό άλλοθι στις ενέργειες που ακολουθεί. Πάνε τώρα πάνω από δύο δεκαετίες που λειτουργεί ο θεσμός και επί της ουσίας δεν έχει προσφέρει τίποτα το σημαντικό και ουσιώδες στον τόπο. Το μόνο που προκαλεί στον λαό είναι ο αποτροπιασμός και η αγανάκτιση για το πολιτικό σκηνικό που επικρατεί σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα.

Μήπως τελικά είναι καιρός ο εθνικός θίασος που αποκαλείται Εθνικό Συμβούλιο να καταργηθεί και να αντικατασταθεί μέσα από τον δημόσιο διάλογο και την άμεση δημοκρατία με την διενέργεια δημοψηφισμάτων;

Τα "κόμματα του λαού"

Το Κυπριακό Κοινοβούλιο χθες υπερψήφισε τα νέα μέτρα της Κυβέρνησης Χριστόφια σχετικά με την καταπολέμηση της οικονομικής κρίσης που περνάει το νησί μας. Μιας οικονομικής κρίσης που όπως μας διαβεβαίωνε προ διετίας ο Υπουργός Οικονομικών Χαρίλαος Σταυράκης και οι λοιποί κυβερνώντες δεν θα άγγιζε την Κύπρο και παρά το γεγονός ότι πολλοί οικονομολόγοι αρθρογραφούσα τότε για την κατάσταση αυτή. Έτσι σήμερα που οι πλείστες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχίσει να ξεπερνάνε την οικονομική κρίση, η Κύπρος ακόμη βασανίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από αυτή.

Οι βουλευτές της Κύπρου στην πλειοψηφία τους ψήφισαν γι’ αύξηση του εταιρικού φόρου από το 10% στο 11%, με την επιβολή φόρου κοινωνικής αλληλεγγύης ύψους 1% για δύο χρόνια, που θα αφορά όλες τις εταιρείες, για μη καταβολή επιδόματος τέκνου και φοιτητικής χορηγίας για νοικοκυριά, όπου το εισόδημά τους ξεπερνά τις €70 χιλ. ετησίως αλλά και για επιπλέον φορολόγηση στα καύσιμα.

Με αυτά τα μέτρα είδαμε το κόμμα της Κυβέρνησης να διαφημίζει τα μέτρα αυτά ως προϊόν την φιλολαϊκής πολιτικής που ακολουθεί. Σύμφωνα με το ΑΚΕΛ, οι νέες φορολογίες θα επηρεάσουν τους "έχοντες και κατέχοντες" και όχι τα χαμηλότερα λαϊκά στρώματα. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην πλειοψηφία τους όμως διαφωνούν με την θέση αυτής της Κυβερνήσεως.

Είναι όντως τα μέτρα αυτά της Κυβέρνησης φιλολαϊκά; Αφήνουν τους μικρομεσαίους οικονομικά πολίτες του κράτους ανεπηρέαστους; Αυτά τα ερωτήματα είναι που πρέπει να απαντήσουμε για να βρούμε την πραγματική αλήθεια, η οποία πρέπει να είναι πλήρως απαλλαγμένη από τις τοποθετήσεις των κομμάτων που παραδοσιακά κρύβουν μικροπολιτικές σκοπιμότητες.

Πρώτο μέτρο είναι η αύξηση του εταιρικού φόρου. Η αύξηση του φόρου αυτού σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των κυβερνώντων θα φέρει γύρω στα 70 εκ. ευρώ περισσότερα στα ταμεία του κράτους. Σύμφωνα πάντα με τους Κυβερνώντες αυτό το μέτρο στην ουσία επηρεάζει μόνο τις μεγάλες εταιρείες του τόπου, γεγονός που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα καθώς όλες οι εταιρείες (μικρές και μεγάλες) θα πρέπει να καταβάλουν την αύξηση αυτή.

Επίσης πιθανή σημαντική απώλεια κερδών από κάποιες εταιρίες λόγω της φορολογίας θα οδηγήσει σε μείωση του κόστους λειτουργίας της. Αυτό σημαίνει ότι οι υπηρεσίες που θα παρέχει θα είναι μειωμένων δυνατοτήτων ή ότι θα υπάρξει απόλυση προσωπικού. Μια εταιρία ακόμη θα σκεφτεί πολύ σοβαρά πλέον να ανεβάσει την τιμή που πουλάει τις υπηρεσίες της. Η αύξηση των τιμών εξάλλου δεν μπορεί να περιοριστεί καθώς η νέα νομοθεσία δεν έχει τους κατάλληλους μηχανισμούς για να την σταματήσει (σχετικό παράδειγμα θα διαβάσετε στην συνέχεια του κειμένου). Όλα τα πιο πάνω θα έχουν σημαντική επίπτωση τόσο στους πολίτες, όσο και στο ίδιο το κράτος.

Το μέτρο αυτό ακόμη δυσκολεύει κατά πολύ το έργο της Κύπρου να προσελκύσει ξένους επενδυτές στην Κύπρο καθώς πλέον θα κάνουν περισσότερες σκέψεις για να επιλέξουν το νησί μας λόγω της αύξησης της φορολόγησης. Έτσι η Κύπρος μπορεί να σταματήσει να είναι παράδεισος για αρκετές ξένες επιχειρήσεις.

Συνεχίζω με την αύξηση των τιμών στα καύσιμα λόγω φόρου. Αυτό είναι πλέον άμεσα φανερό προς όλους τους καταναλωτές που θα αγοράζουν το πετρέλαιο με πάνω από 10 ευρωλεπτά ακριβότερο και την βενζίνη με πάνω από 8 ευρωλεπτά. Αυτό θα έχει άμεση επίπτωση προς όλους τους πολίτες, μιας και όλοι σχεδόν οι Κύπριοι χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο τους ως μέσο μεταφοράς τους γιατί καμμιά Κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν φρόντισε να δημιουργήσει καλές και λειτουργικές αστικές και υπεραστικές συγκοινωνίες. Ακόμη η αύξηση της τιμής των καυσίμων συνήθως οδηγεί σε αλυσιδωτές αυξήσεις και σε πολλά αγαθά που χρησιμοποιούν οι πολίτες καθώς οι εταιρίες κάνουν αναφορά για αύξηση του κόστους της δουλειάς τους. Και οι αυξήσεις αυτές και πάλι θα πληρωθούν από τους πολίτες.

Τραγική ειρωνία των ημερών αυτών είναι και η απόφαση των βουλευτών του ΑΚΕΛ -που φαίνεται να βρίσκουν ως συμπαραστάτες και τους βουλευτές άλλων κομμάτων- να ζητήσουν μείωση των μισθών τους κατά 342 ευρώ τον μήνα. Αυτό το γεγονός μόνο χαμόγελα ειρωνίας μπορεί να προκαλέσουν στους μικρομεσαίους οικονομικά πολίτες του κράτους γιατί στην ουσία τα 340 ευρώ είναι ψίζουλα μπροστά στα 7500 ευρώ που είναι σήμερα ο μισθός τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πως αντιμετωπίζει ο κόσμος το γεγονός αυτό είναι και το σχόλιο από ένα φίλο μου: "Ας έπαιρνα και εγώ 7500 ευρώ και δεχόμουνα να δώσω πίσω τα μισά".

Το πλέον ανησυχητικό του νομοσχέδιου που ψηφίστηκε είναι το γεγονός ότι σε αυτό δεν βλέπουμε κάποια μέτρα για πάταξη της φοροδιαφυγής που στερεί από το κράτο δεκάδες εκ. ευρώ. Όπως δεν έχουμε δει και μέτρα που να δημιουργούν νέες αγορές εργασίας σε τομείς που μπορούν να παράγουν για το καλό του κράτους, πράγμα το οποίο θα καταπολεμήσει και σε μεγάλο βαθμό και από την ανεργεία. Αγανάκτιση στους πολίτες έχει προκαλέσει και η παράλειψη των βουλευτών να νομοθετήσουν για περικοπές από τα παχυλά επιδόματα που παίρνουν διάφοροι λαθρομετανάστες - πολιτικοί πρόσφυγες, αλλά και από τα υπέρογκα ποσά που δίνει το κράτος μας προς το ψευδοκράτος.

Προσωπικά έχω να προσθέσω και άλλες απλές και πολύ λογικές προτάσεις για βελτίωση της οικονομικής κατάστασης στην Κύπρο.
1. Προτείνω όπως φορολογηθούν τα έσοδα των κομμάτων και να μειωθούν οι χορηγίες του κράτους προς αυτά.
2. Να σταματήσουν οι βουλευτές να έχουν το δικαίωμα να αγοράζουν πανάκριβα και υπερπολυτελή αυτοκίνητα χωρίς να πληρώνουν φόρο για αυτά. Με αυτό στερούν από το κράτος τεράστια ποσά από τις φορολογίες.
3. Να γίνουν προσπάθειες αξιοποίησης των πολλών μνημείων και φυσικών ομορφιών του νησιού. Αυτό σε συνδυασμό με την δημιουργία διαφόρων χώρων αναψυχής για τους τουρίστες θα καταστήσουν την Κύπρο ένα πολύ ελκυστικό προωρισμό για τους ξένους. Αυτό μπορεί να γίνει με επιτυχία αν διαφημιστούν σωστά στο εξωτερικό.
4. Να σταματήσουν να δίνονται σε διάφορες εταιρίες ανοικτά συμβόλαια για διάφορες προσφορές που προσφέρουν στο κράτος.

Συνοψίζοντας όλα τα πιο πάνω δυστυχώς για ακόμη μια φορά διαπιστώνουμε ότι οι "μεγάλοι καρχαρίες" ευλογίζουν τα γένια τους, σε αντίθεση με τον "λαουτζίκο", ο οποίος για ακόμη μια φορά θα κληθεί να πληρώσει τα σπασμένα. Για πολλοστή φορά θα τιμωρηθεί αυτός, για τους κακούς χειρισμούς και τις απαράδεκτες παραλήψεις των "προνομιούχων" της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας.

ΥΓ. Συγχαρητήρια στους μάγκες της Εθνικής Ελλάδος για την μεγάλη τους νίκη στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Για άλλη μια φορά έχουμε γίνει περήφανοι για αυτή την ομάδα. Εντός των ημερών θα προσπαθήσω να έχω και σχετικό κείμενο.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ!!

Όσοι εργάστηκαν τη διετία 2002-2004 για την αποτροπή του σχ. Ανάν, θα θυμούνται για πάντα το ιστορικό δημοψήφισμα της 24^ης Απριλίου 2004. Επειδή αυτοί οι άνθρωποι, που τοποθετήθηκαν εξαρχής εναντίον του σχεδίου Ανάν, βιώνουν καθημερινά τον αντιομοσπονδιακό αγώνα.

Το 2004 έφερε ανακατατάξεις στην Κύπρο: απίστευτη και αδιάκριτη ξένη παρέμβαση για τον επηρεασμό της κυπριακής κοινής γνώμης, ενώ παράλληλα συγκεκριμένοι πολιτικοί, ως σύγχρονοι Εφιάλτες, άσκησαν ανθελληνική προπαγάνδα και προκάλεσαν σύγχυση στον Κυπριακό Ελληνισμό, με μόνο σκοπό την υπερψήφιση του ιμπεριαλιστικού, νεο-αποικιοκρατικού, ανθελληνικού ομοσπονδιακού σχεδίου Ανάν. Στον ΔΗΣΥ έπεσαν οι μάσκες, αμαύρωσαν την Νίκη του Παιωνίου που προκλητικά καπηλεύονται στο έμβλημά τους και ξενοδούλεψαν για το κατάπτυστο ΝΑΙ. Από την άλλη, το ερμαφρόδιτο ΑΚΕΛ, ψήφισε «ΟΧΙ για να τσιμεντώσει το ΝΑΙ». Και όσοι δεν είχαν καταλάβει τότε, τί σημαίνει το τσιμέντωμα του ΝΑΙ, το καταλάβαμε και με το παραπάνω στη διετία του Χριστόφια ως Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η Κύπρος εντάχθηκε στην Ε.Ε. με την ελπίδα να εφαρμοστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα στους Ευρωπαίους Κύπριους πολίτες. Η αναξιότητα όμως των κυβερνητικών χειρισμών είχαν ως αποτέλεσμα να εκπορεύονται ευρωπαϊκοί κανονισμοί για «έξοδο των Τ/κυπρίων από την απομόνωση», και εκατομμύρια ευρώ για ανάπτυξη των κατεχομένων...

Ο ΔΗΣΥ διασπάστηκε, το ΑΚΕΛ τραντάχτηκε, όμως η Ευρωεκλογές του 2004 απορρόφησαν τους κομματικούς κραδασμούς. Το ΔΗΣΑΚΕΛ πέτυχε την απόλυτη συσπείρωση στις βουλευτικές του 2006, και αργότερα να επανελέγξει την καταστημένη πολιτική επαναπροσέγγισης και ομοσπονδοποίησης της πατρίδας μας. Πλέον, στο κομματικό σκηνικό, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την αναγκαιότητα της διαδικασίας Ομοσπονδοποίησης της Κύπρου. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του ΔΗΣΑΚΕΛ: ενώ τυπικά δηλώνουν ότι σέβονται τη λαϊκή ετυμηγορία του 2004, στην πράξη νεκρανασταίνουν το σχ. Ανάν. Βέβαια ο κ. Χριστόφιας το παρατράβηξε με τις παραχωρήσεις του...

Πολλές συζητήσεις γίνονται αν το ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν ήταν και ΟΧΙ στην Ομοσπονδία. Ασφαλώς, οι Ομοσπονδιακοί ΔΗΣΑΚΕΛικοί αμφισβητούν τέτοιο ενδεχόμενο και προβάλλουν το σύνθημα «Ή Ομοσπονδία ή Διχοτόμηση». Τότε, πώς ερμηνεύουν την αυξανόμενη δυσαρέσκεια των Ελλήνων Κυπρίων και την τάση τους προς αποδοχή της Διχοτόμησης; Αυτή η εξέλιξη, ήταν το χειρότερο σενάριο, λόγω της κάκιστης διαχείρισης από τους κυβερνώντες και από τους κομματικά καπηλευτές του ιστορικού και ελληνικότατου ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν. Ιδεολογικά, οι Κύπριοι τσαλαπατώνται από δυο φαινομενικά αντιμαχόμεντες τάσεις, επί της ουσίας όμως, οδηγούν τους Έλληνες Κύπριους στην αποδοχή των τετελεσμένων της εισβολής και στην οικονομικοκεντρική θεώρηση του Κυπριακού:

Αφ’ενός η τουρκόφιλη προπαγάνδα του ΑΚΕΛ περί ιστορικού συμβιβασμού, επαναπροσέγγισης με τους παρανομούντες τ/κύπριους και έποικους και άμεσης επαναπροώθησης της Ομοσπονδίας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων «διαπαιδαγωγεί» την κυπριακή κοινή γνώμη με ενημερωτικά φυλλάδια και με βρετανόφερτα συνθήματα περί λύσης «από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους». Πάντα υπό τη σιωπηρή ανοχή και άλλοτε από την ξεκάθαρη υποστήριξη του «αντιπολιτευόμενου» ΔΗΣΥ.

Αφ’ ετέρου, και αυτό είναι το δυστύχημα, είναι πως οι «απορριπτικές» κομματικές δυνάμεις (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ), που τοποθετήθηκαν με καθαρό ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν, δεν κατάφεραν να αρθρώσουν έναν αντιομοσπονδιακό, Απελευθερωτικό πολιτικό λόγο, με αποτέλεσμα να καπηλευτούν συγκυριακά εκλογικά το «ΟΧΙ» του 76%. Αλήθεια, ποια ποιοτικά χαραχτηριστικά εμπεριέχει η στάση τους, για αλλαγή πλεύσης, και αποτροπή λύσεων τύπου Ανάν; Η ΕΔΕΚ ναι μεν αποχώρησε από την Κυβέρνηση, αλλά δεν μπορεί να αντιπροτείνει αξιόλογη εθνική γραμμή. Το δε ΔΗΚΟ του Κάρογιαν, παραμένει κομπάρσος στην κυβέρνηση Χριστόφια, ανατροφοδοτώντας την εσωτερική κρίση στο κόμμα. Τέλος, το ΕΥΡΩΚΟ κινείται μεταξύ εθνικοφροσύνης και Δηκοϊσμού: το 2008 υιοθέτησε τα παραμύθια περί «Ομοσπονδίας με σωστό περιεχόμενο», και με λάβαρο τη Συμφωνία της 8^ης Ιουλίου ανακυκλώνει τα ομοσπονδιακά ιδεολογήματα. Μα σε τελευταία ανάλυση, ο Χριστόφιας εφαρμόζει στις διαπραγματεύσεις τη Συμφωνία της 8^ης Ιουλίου!! Με αυτή την έννοια λοιπόν, ιδεολογικά η κυπριακή κοινωνία είναι αποδέκτης ομοσπονδιακών-ανανικών μηνυμάτων και συνθημάτων, που φέρουν ως αποτέλεσμα, είτε την αφελή εντύπωση πως η ομοσπονδιά είναι η μόνη σωστή λύση, είτε την απογοήτευση, που ερμηνεύεται με άρνηση στη λύση και διέξοδο στην αποδοχή της Διχοτόμησης...

Στο ερώτημα αν το ΟΧΙ του 2004 ερμηνεύεται ως ΟΧΙ στην Ομοσπονδία, πρέπει να λάβουμε υπόψη το συντριπτικό του αποτελέσματος και τον εννοιολογικό-ιδεολογικό άξονα της απόρριψης του σχεδίου Ανάν: το συντριπτικό 76% υποδηλώνει απόρριψη όχι μόνο του συγκεκριμένου σχεδίου, αλλά και της 30χρονης μετα-εισβολικής πολιτικής ως σύνολο. Και στο κάτω κάτω, δεν μπορεί να υπάρξει λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, όπως της αποδέχτηκε η πλευρά μας και συζητείται στις «δικοινοτικές συνομιλίες», χωρίς τα καταδικαστέα στοιχεία του σχ. Ανάν: τουρκικές εγγυήσεις, παραμονή εποίκων, διάλυση της δημοκρατικής αρχής «ένας άνθρωπος μία ψήφος», οικονομική εξίσωση των δύο «κοινοτήτων» από το φόρο εισοδήματος των Ελλήνων, απεμπόληση ελληνικών εδαφών (Κερύνεια, Καρπασία κλπ) και συνταγματικά εκτρώματα (π.χ. εκ περιτροπής προεδρία). Τέλος, το βασικό επιχείρημα όσων υποστήριξαν ΟΧΙ στο σχ. Ανάν ήταν: ένταξη στην Ε.Ε και μετά λύση του Κυπριακού, με στόχο την υιοθέτηση του κοινοτικού κεκτημένου, του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη λύση του Κυπριακού. Εκ των πραγμάτων, η διάσωση της νομικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός της Ε.Ε καταργεί τη λύση Ομοσπονδίας. Με αυτή την έννοια, είναι ξεκάθαρο πως υποσυνείδητα, ο Κυπριακός Ελληνισμός το 2004, είπε ένα ηχηρό ΟΧΙ στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία!!

Γι’ αυτό άλλωστε και η κυβέρνηση Χριστόφια κυκλοφόρησε το έντυπο «Η Ομοσπονδία και η Κύπρος», προκειμένου να χαλιναγωγήσει το εθνικό φρόνημα και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων Κυπρίων. Γι’ αυτό επιχειρεί να τσαλακώσει την εθνική μας ταυτότητα και συνείδηση, εκμεταλλευόμενη τον έλεγχο του Υπουργείου Παιδείας.

Έχει ο καιρός γυρίσματα...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΔΕΚ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Απομόνωση του Χριστόφια, ή δικαίωση της Ομοσπονδίας;

Η χθεσινή απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΕΔΕΚ για έξοδο από την κυβέρνηση Χριστόφια, εγκυμονεί νέες εξελίξεις τόσο για το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, όσο και για το Κυπριακό καθ’εαυτό.

Πρώτα, πρέπει να σημειωθεί η ορθότητα της απόφασης από κομματικής άποψης, καθώς η πρόταση του κ. Γ. Ομήρου στην Κ.Ε υποστηρίχθηκε σχεδόν καθολικά. Άρα, το κόμμα προχωρά συσπειρωμένο και έτοιμο να αντιπολιτευθεί το καθεστώς Χριστόφια. Έπειτα, για λόγους ιστορίας, να λεχθεί ότι η ΕΔΕΚ απόχώρησε και από την κυβέρνηση Κληρίδη το 1999, όταν ο τελευταίος αθέτησε τη δέσμευσή του για έλευση των πυραύλων S-300, μπρος στις πιέσεις των αγγλοαμερικανών και στην εισαγωγή του σχεδίου Χάνει, που έλαβε σάρκα και οστά ως σχ. Ανάν, 3 χρόνια αργότερα. Τέλος, το γεγονός ότι η ΕΔΕΚ εγκαταλείπει συνειδητά τη νομή της εξουσίας, επικαλούμενη εθνικούς λόγους, και ειδικότερα τις παραχωρήσεις Χριστόφια προς Ταλάτ, μας αναγκάζει να της αναγνωρίσουμε το ηθικό υπόβαθρο της απόφασης και το πατριωτικό κριτήριο.

Οι συνέπειες για την εθνική υπόθεση της Κύπρου, από την αποχώρηση ενός κόμματος της τάξης του 6-8% είναι καταλυτικές: ο Χριστόφιας απώλεσε κάθε κομματική νομιμότητα για συνέχιση του αδιέξοδου «δικοινοτικού διαλόγου» με τον κατοχικό Ταλάτ, δεδομένου ότι το ΔΗΚΟ ούτως ή άλλως διαφωνεί σε σοβαρά ζητήματα στο Κυπριακό, ενώ αναστατώνεται εσωτερικά μετά την απόφαση της ΕΔΕΚ για αποχώρηση από την Κυβέρνηση. Επίσης, ο ΔΗΣΥ, κινούμενος εκ του ασφαλούς πλέον, αντιπολιτεύεται τον Χριστόφια, προκειμένου να κερδίσει εντυπώσεις από τις δυσμενείς εξελίξεις στο Κυπριακό και στην οικονομία. Εν ολίγοις, το ΑΚΕΛ μένει μόνο, να υποστηρίξει την πολιτική Χριστόφια, η οποία απέτυχε παταγωδώς. Το ΑΚΕΛ και ο Χριστόφιας απομονώθηκαν, λόγω της αλαζονείας τους και της αυθαιρεσίας τους.

Ειδικότερα, το ΔΗΚΟ, βλέπει ως ορόσημα για το θέμα της αποχώρησης την εκλογή Έρογλου στα κατεχόμενα τον Απρίλιο (το de facto ναυάγιο των συνομιλιών, δεν θα δίνει πλέον λόγους αποχώρησης) και κυρίως τις βουλευτικές εκλογές του χρόνου. Επίσης, σημαντικό ρόλο θα παίξει αν θα αυξηθούν τα υπουργεία του ΔΗΚΟ, αφού 2 υπουργεία μένουν ακέφαλα. Τέτοιο ενδεχόμενο θα διευρύνει την εκλογική δύναμη του ΔΗΚΟ, ενός κόμματος που παραδοσιακά ανατροφοδοτείται με το πελατειακό σύστημα. Αυτά τα δεδομένα θα τα σταθμίσει εκτός από τον «ευέλικτο» Κάρογιαν, και η «σκληροπυρηνική ομάδα» στο ΔΗΚΟ...

Εντούτοις, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όσο μια απλή έξοδος από την κυβέρνηση, ή οι δηλώσεις και αντιδηλώσεις από ΑΚΕΛ και ΕΔΕΚ. Συγκεκριμένα, η ΕΔΕΚ προβάλλει ως σύνθημα και αντιπολιτευτική καμπάνια το τρίπτυχο παραχωρήσεων «έποικοι-εκ περιτροπής προεδρία-σταθμισμένη ψήφος». Η ΕΔΕΚ, προτού οικειοποιηθεί κομματικά τον πατριωτισμό των Ελλήνων Κυπρίων, θα πρέπει να αναρωτηθεί κατά πόσον οι παραχωρήσεις Χριστόφια αποτελούν κεκτημένο του ΑΚΕΛ ή της ομοσπονδιακής πολιτικής που ακολουθείται γενικότερα. Και εξηγούμαι:

Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία στη βάση της πολιτικής ισότητας αποτελεί το πλαίσιο συμφωνίας του Εθνικού Συμβουλίου, δηλαδη του συνόλου των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Η εκ περιτροπής προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος και άλλες εγκληματικές παράμετροι συμπεριλαμβάνονταν στις ΟΜΟΦΩΝΕΣ προτάσεις του Εθνικού Συμβουλίου της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1989 προς τον σφαγέα της Κύπρου, Ντεκτάς (που είχε ως φυσική συνέπεια τις ομοσπονδιακές ιδέες Γκάλι το 1992). Επίσης, η παραμονή εποίκων συμπεριλαμβάνονταν πάντα στις «τουρκοκυπριακές ανησυχίες».

Επιπλέον η ΕΔΕΚ καταδίκασε τις τουρκικές προτάσεις Ταλάτ του Ιανουαρίου ως απαράδεκτες καθώς και την επίσκεψη του Μπαν Κι Μουν στο «προεδρικό Ταλάτ». Συμφωνούμε, αλλά τα πιο πάνω γεγονότα είναι προϊόντα της γενικότερης ομοσπονδιακής τακτικής, την οποία ο Χριστόφιας, ειδικότερα, έλαχε να ασκεί. Τέλος, η περίφημη συμφωνία της 8^ης Ιουλίου, η οποία έγινε σημαία για το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ, το ΕΥΡΩΚΟ και τους Οικολόγους, δεν αναφέρεται σε τίποτε άλλο, παρά στη Διζωνικότητα της Ομοσπονδίας, με βάση την πολιτική ισότητα (δηλαδή την εξίσωση της ελληνικής πλειοψηφίας του 82% με την τουρκική μειοψηφία του 18%). Αυτές οι κομματικές δυνάμεις υπέβαλαν στην πολιτική επικοινωνία του μ. Τάσσου Παπαδόπουλου το γελοίο σύνθημα «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με το σωστό περιεχόμενο»!!

Με αυτά δε θέλω να μειώσω τη σημασία της εξόδου της ΕΔΕΚ από το καθεστώς Χριστόφια, ούτε και να δικαιολογήσω τις δεδηλωμένες παραχωρήσεις του ε/κύπριου «κοινοτάρχη». Επεσήμανα την ευθύνη και της ΕΔΕΚ στο αποτέλεσμα των ελληνικών εκπτώσεων, αλλά και προκαταλαμβάνω τα γεγονότα και συγκεκριμένα τις αλλαγές στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό: Η απόφαση της ΕΔΕΚ θα έχει βαρύνουσα σημασία, μέσα από τη διαχείριση του αντιπολιτευτικού της ρόλου, και την ενδεχόμενη συνεργασία με άλλες κοινωνικές και πολιτικές αντι-ανανικές ομάδες ή κόμματα. Οφείλει μέσα από τα συλλογικά της όργανα να κάνει την υπέρβαση και να αποφανθεί στον ελληνικό κυπριακό λαό ότι η Ομοσπονδία ισοδυναμεί με διχοτόμηση και συγκυριαρχία των Τούρκων στο «ελληνικό συνιστών κρατίδιο». Μόνο με την κατάθεση πατριωτικών προτάσεων που υποδεικνύουν την τοποθέτηση του Κυπριακού σε αντικατοχικές - απελευθερωτικές βάσεις θα εξέλθει η ελληνική πλευρά από το διπλωματικό αδιέξοδο.

Διαφορετικά, εάν η ΕΔΕΚ εμμείνει στην αναφορά υπέρ Ομοσπονδιακής λύσης εμπαίζει τον Κυπριακό Ελληνισμό, δικαιώνει την Ακελική προπαγάνδα ότι «η Ομοσπονδία είναι η μόνη λύση», αφοπλίζει ιδεολογικά τους εθνικά σκεπτόμενους Έλληνες Κύπριους και στρουθοκαμηλίζει απέναντι στον κίνδυνο της οριστικής διχοτόμησης. Όχι μέσω της αποδοχής ομοσπονδιακής λύσης, αλλά από την άρνηση της Απελευθέρωσης...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ