Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ




..... είπαν προφητείες και το πίστεψαν λαοί που έκλαψαν, σαν άκουσαν το «Πάρθεν, πάρθεν η πόλις πάρθεν».

Το ψιθύρισαν οι ταπεινωμένες γενιές του σκλαβωμένου έθνους, που θρήνησαν στα ερείπια: «της ούτω ελεεινώς εφθαρμένης, και πρώην καλλίστης των εν τη γη πόλεων της μιας και κοινής πατρίδος τω ελληνικώ γένει», όπως γράφει ο πατριάρχης Γεννάδιος «επί τη αλώσει της Πόλεως»· λιτά, τα λόγια αυτά συμπληρώνουν και εξηγούν τα τελευταία λόγια του δύστηνου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου: «Η πόλις αλίσκεται κα’ μοι ζην έτι περιεστίν;». Δεν βρίσκεται ένας χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι; Λόγια του πρώτου νεομάρτυρα του έθνους.

Το 657 π.Χ., ναυτικοί από τα Μέγαρα, υπό τον Βύζαντα, χτίζουν στην έσχατη άκρη της Ευρώπης το Βυζάντιο, εκεί όπου ο Βόσπορος ανοίγει και σχηματίζει τη θάλασσα του Μαρμαρά. Οι ακτές δεν ήταν άγνωστες στους Έλληνες αποίκους. Ο Βόσπορος βρίσκεται στο σταυροδρόμι δύο από τους μεγαλύτερους εμπορικούς δρόμους της Ιστορίας. Η σημασία της θέσης του Βυζαντίου δεν αργεί να γίνει αντιληπτή. Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, όλοι έστρεψαν τα βλέμματά τους προς το Βυζάντιο, γιατί εξουσίαζε την είσοδο της Μαύρης Θάλασσας, που οι βόρειες ακτές της ήταν ο σιτοβολώνας των Αθηνών. Ο Φίλιππος ο Μακεδών και ο γιος του, ο Μέγας Αλέξανδρος, κατάλαβαν ότι η κύρια πύλη της Ασίας ήταν το Βυζάντιο. Ρωμαίοι αυτοκράτορες, αντιθέτως, είχαν καταλήξει να βλέπουν την κραταιά στρατηγική του θέση σαν απειλή.

Στον δεύτερο, όμως, Λικινικό Πόλεμο του 322-323 μ.Χ., όταν ο Λικίνιος χρησιμοποίησε το Βυζάντιο για βάση όλης της εκστρατείας του εναντίον του Κωνσταντίνου, έπαθε πανωλεθρία, έχασε τον στόλο του στον Ελλήσποντο και τελικά ο στρατός του νικήθηκε στη Χρυσούπολη. Μετά την παράδοσή του δεν υπήρχε λόγος να αντισταθεί περισσότερο. Ο μεγάλος αντίπαλός του, όμως, ο Κωνσταντίνος, είχε προσέξει τη στρατηγική του θέση. Είδε ότι το Βυζάντιο είχε πολλές άλλες δυνατότητες. Μόλις λοιπόν τελείωσε ο πόλεμος έφερε αμέσως τοπογράφους και αρχιτέκτονες και το χτίσιμο άρχισε1.



Η ίδρυση

Η Κωνσταντινούπολη χτίστηκε σε παράλια ελληνόφωνα και ενσωμάτωσε μια αρχαία ελληνική πόλη. Ο Κωνσταντίνος, για να δώσει έμφαση στον ελληνισμό του, φρόντισε η νέα πρωτεύουσα του κράτους του να αποτελέσει το κέντρο των τεχνών και των γραμμάτων. Έχτισε βιβλιοθήκες, που τις γέμισε με ελληνικά χειρόγραφα. Ακόμη περισσότερο την κόσμησε με μουσεία που είχαν καλλιτεχνικούς θησαυρούς απ’ όλα τα μέρη της ελληνικής Ανατολής. Και στις 11 Μαΐου του 330, σε ειδική τελετή, έγιναν τα εγκαίνια της μεγάλης πόλης, της «Κωνσταντινούπολης-Νέας Ρώμης», την οποία αφιέρωσε στην Αγία Τριάδα και στη Μητέρα του Θεού.

Αξίζει να αναφέρουμε την αφιέρωση της Πόλης την ώρα των εγκαινίων της, όπως ανέγραψε ο Μέγας Κωνσταντίνος στην ιδρυτική στήλη της πόλης αυτής: «Σοι Χριστέ, κόσμου Βασιλεύς και δεσπότης, σοι προστίθημι τήνδε την δούλην πόλιν και σκήπτρα τήσδε και το παν Ρώμης κράτος φύλαττε ταύτην, σώζε δ’ εκ πάσης βλάβης»2.

Από τις 11 Μαΐου του 330, από τα εγκαίνια της Πόλης, ως τις 29 Μαΐου του 1453 (τη μέρα που με θέληση θεϊκή ανατράπηκε η φυσική τάξη), οριοθετούνται τα χρόνια της μεγαλοσύνης του Μεσαιωνικού Ελληνισμού. Ταυτόσημο το Βυζάντιο με την Κωνσταντινούπολη.

«Μέσα στην κατακερματισμένη δυτική, μεσαιωνική Ευρώπη, η Πόλη, η Νέα Ρώμη-Κωνσταντινούπολη, έμεινε πάνω από 1000 χρόνια η μοναδική, η νόμιμη κληρονόμος της Ρωμαϊκής παγκοσμιότητας. Αντιπροσωπεύοντας το ιδεώδες της πολιτικής και πνευματικής συνοχής υλοποιεί την οικουμενική υπόσταση της αυτοκρατορίας».

Ο Γάλλος φιλέλληνας κα λογοτέχνης Σατωβριάνδος, που γνώρισε την Πόλη, σημείωσε με θαυμασμό: «Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να πει κανείς ότι η Κωνσταντινούπολις είναι η πιο όμορφη πινελιά του Σύμπαντος».

Αξίζει να αναφερθούμε στην Πόλη και στις καλλονές της, για να συνειδητοποιήσουμε τι σήμαινε και τι σημαίνει η Άλωσή της.

Ο κομψότατος εγκωμιαστής της, Μανουήλ Χρυσολωράς, σε πανηγυρικό του, ανάμεσα στα άλλα, αναφέρει: «Αν και τίποτε άλλο δεν θα είχαμε να πούμε, όμως θα θαυμάζαμε τη θέση της ανάμεσα στις δύο ηπείρους, την Ευρώπη δηλαδή και την Ασία, αλλά και η ένωσις των δύο θαλασσών, της βορείας και της μεσημβρινής, είναι θαυμαστή, ώστε από τη μια μεριά διά των ηπείρων, και από την άλλη διά των θαλασσών, ή καλύτερα και διά των δύο, να συνδέη σαν με ένα κοινόν σύνδεσμον και πάλι να αποκλείη μεταξύ τους –σαν να στέκεται πάνω σε πύλες– την οικουμένην και τα έθνη που φέρει επάνω της. Και τούτο –ότι εξουσιάζει δύο ηπείρους και δύο θάλασσες– δεν είναι μόνον χρήσιμον και ωραίον, αλλά δικαίως θα ενόμιζεν κανείς ότι είναι και βασιλικόν»3. Και ο σπουδαιότερος εγκωμιαστής της, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, έγραψε: «Η νεώτερη Ρώμη, δηλαδή το Βυζάντιον, υπερέχει των άλλων πόλεων, όσον ο έναστρος ουρανός από την γην».

«Οπλοτέρη Ρώμη η προφέρουσα πολήων

Οσσάτιον γαίης ουρανός αστερόεις».

Αλλά ας παρακολουθήσουμε τη γραφίδα του Σκιαθίτη καλλιτέχνη του λόγου, του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη, να μας παρουσιάζει το εξαίσιον θέαμα:

«Την είδον τόσαις φοραίς. Την είδον από της γης, την είδον από θαλάσσης. Και την εκαμάρωσα, ως καμαρώνουν οι νυμφαγωγοί την νύμφην εις τας νήσους. Και είναι όντως νύμφη η Πόλις, Νύμφη της Ανατολής, νύμφη του Γένους. Νύμφη του κύματος και των αφρών, και νύμφη των κήπων και των λειμώνων. Επάνω εις τους αφρούς και επάνω εις τα άνθη. Εκεί όπου, όπισθεν πλατάνων και κυπαρίσσων, εις τα χλοερά εκείνα τσαΐρια, ανελίσσεται όλη των ανθέων της η ποικιλία, από του ναρκίσσου και υακίνθου, μέχρι του γιασεμιού και των ρόδων· εκεί όπου ο δινήεις Βόσπορος σχηματίζει την παιγνιώδη εκείνην αναφοράν του, όταν το ρεύμα του Ευξείνου το ολόδροσον έρχεται να φιλήση του Γένους την νύμφην και βασίλισσαν...

»Την είδον από θαλάσσης· την είδον από ξηράς. Από θαλάσσης αναπαυομένην υπό τας αμφιλαφείς σκιάς αιωνοβίων πλατάνων, με υψηλούς μαύρους δορυφόρους κύκλω, την υψιτενή παράταξιν των σιωπηλών και ακινήτων κυπαρίσσων.

»Και από ξηράς αναδυομένην εκ των κυμάτων, την ώρα την γλυκείαν της αυγής, με ένα βαθύχρουν τεφρόν πέπλον σκεπασμένην, τον οποίον σιγά σιγά επανεγείρει η Ανατολή με τας ροδίνους αβράς χείρας της, ίνα αναφανή εις τον κόσμον το υπερφυές θέαμα ναών και παλατίων... αναμμένην θαρρείς, εν θεατρική φωταγωγία εορτής, εις τα υαλώματα και τους χρυσούς ορόφους, επί των οποίων προσήναψε πυρσούς χαράς ο ήλιος. Και πλέουν τότε μέσα εις το πέλαγος φωτός, εξαισίως πανηγυρικού, συνοικισμοί απέραντοι, λόφοι κεκαλυμμένοι με κατοικίας, και ακταί με παλάτια βασιλικά και μέγαρα αρχόντων. Πέλαγος οικιών και κύματα παλατίων και ναών και τζαμίων».

Και προσθέτει ο Μωραϊτίδης: «Αφορμή της κτίσεως υπήρξεν εν όνειρον, μία οπτασία. Και εν όνειρον και μίαν οπτασίαν εκληροδότησε, κτισθείσα εις το Γένος. Άγγελοι την ζωγράφησαν και άγγελοι εχάραξαν το σχέδιόν της, το οποίον έκτοτε υπάρχει χαραγμένον με χρυσάς γραμμάς εις τα φυλλοκάρδια του Γένους».

«Όλες οι πολιτείες θα χαθούν, μα όσο υπάρχουν άνθρωποι η Κωνσταντινούπολη θα μείνει αθάνατη», έγραφε τον 16ο αιώνα ο Γάλλος φυσιοδίφης Πιερ Ζιλ, όταν αντίκρυσε τη Βασιλεύουσα4.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος στην πορεία του προς Νότον, εναντίον του Μαξεντίου, όταν το μέλλον του ήταν σε κίνδυνο, αυτός και όλος ο στρατός του, είδαν ένα όραμα. Ένα λαμπρό σταυρό στον ουρανό, με την επιγραφή: «Εν τούτω νίκα». Την ίδια νύχτα ο Χριστός βεβαίωσε το όραμα στο όνειρο του αυτοκράτορα. Αυτό συγκλόνισε τον Κωνσταντίνο, που υιοθέτησε για έμβλημά του το λάβαρο με τον σταυρό και κάτω από αυτή τη σημαία οδήγησε τον στρατό του στη νίκη. Όπως φαίνεται από τα νομίσματα και τα διατάγματά του, ο Κωνσταντίνος είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ του Χριστιανισμού και υπερμαχούσε γι’ αυτόν όπως αποδείχθηκε και σε περίοδο αιρέσεων. Γι’ αυτό θεωρήθηκε από όλους Ισαπόστολος, ο δέκατος τρίτος απόστολος. Το αποκορύφωμα της υποστήριξης του Χριστιανισμού υπήρξε η αποστολή της μητέρας του, Αγίας Ελένης, στα Ιεροσόλυμα, όπου με θαυματουργική βοήθεια, βρήκε την ακριβή θέση του Γολγοθά, έβγαλε από τη γη τον Τίμιο Σταυρό, τους σταυρούς των ληστών, τη λόγχη, τον σπόγγο, τον ακάνθινο στέφανο και ό,τι άλλο σχετίζεται με τα Θεία Πάθη. Ο Κωνσταντίνος συνάθροισε πληθυσμό στη Βασιλεύουσα από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας παρέχοντας πολλά προνόμια και ο βυζαντινός λαός, ζωηρός, χαρούμενος, με όλα τα προσόντα και ελαττώματα της ρωμαίικης φυλής, εξέφραζε μέσα από τα τραγούδια του τη χαρά, το φως, την ελπίδα για τη ζωή και τη διάθεση συγκερασμού εσωστρέφειας και εξωστρέφειας, δύο στοιχεία που τον συνόδευαν στη ζωή του, λόγω της διπλής του ιδιότητας, να είναι Έλληνας και Ορθόδοξος.

«Βασιλεύουσα»

Ο όρος «Βασιλεύουσα» δεν χαρακτήριζε μόνο την Κωνσταντινούπολη ως «έδρα της Βασιλείας των Ρωμαίων», αλλά τη μόνη που βασίλευε και από την οποία εκπορευόταν η τάξη, η δικαιοσύνη, η φιλανθρωπία. Η «Βασιλεύουσα» υπήρξε η έδρα της φιλανθρωπίας, με τη βαθύτερη σημασία του όρου: Αγάπη για τον άνθρωπο.

Το «Τυπικό» του Μιχαήλ Ατταλειάτη είχε προβλέψει την ίδρυση ασύλου στη Ραιδεστό και τη διανομή αγαθών ως ελεημοσύνη στους φτωχούς της Κωνσταντινούπολης. Στη Μονή του Παντοκράτορος ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα ένα νοσοκομείο με πενήντα κρεβάτια. Είχε ιατρικό προσωπικό από εξήντα άτομα, πέρα από το διοικητικό και βοηθητικό. Υπήρχε αίθουσα παροχής ιατρικών συμβουλών με πέντε τμήματα, το καθένα για διαφορετικό τύπο ασθενειών και υπό την επίβλεψη γιατρών και βοηθών με πλήθος νοσοκόμων. Η πολιτική θεωρία των Βυζαντινών για το «φιλάνθρωπον» του αυτοκράτορα και το «νοσοκομείν τους πάσχοντας» αποτελεί πρώτιστον καθήκον της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης και φιλοσοφία με βάση την οποία οργανώθηκαν και λειτούργησαν όλα τα ιδρύματα της Πόλης. Η παράδοση συνεχίστηκε και μετά την Άλωση. Μέχρι σήμερα η Εκκλησία της Βασιλεύουσας εξακολουθεί να «νοσοκομεί τους πάσχοντας».

Τα εξωτερικά επίσης στοιχεία του αυτοκρατορικού μεγαλείου, (κοσμήματα περίτεχνα, ενδύματα πολυτελή, εικόνες και λάβαρα, σημεία και σύμβολα, η πορφύρα), όλα προκαλούσαν σεβασμό και δέος.

Ο Πατριαρχικός Θρόνος, με τη λήξη του έτους, στέλνει δυναμικό μήνυμα αγάπης που ξεπηδά από το σπήλαιο της Γέννησης. Κι ο αυτοκράτορας, την ημέρα των Χριστουγέννων, σε μία από τις αίθουσες ακροάσεως του Μεγάλου Παλατίου, μπροστά σε συγκέντρωση επισήμων, έδινε σε αξιωματούχους τα «υπατικά δίπτυχα», δηλαδή διπλώματα και διακρίσεις σε εγχάρακτες πλάκες από ελαφαντόδοντο. Ήταν μια κίνηση που συμβόλιζε την κίνηση του Θεού προς τον άνθρωπο. Ο νεογέννητος Χριστός τιμά με τη σάρκωσή Του τον άνθρωπο και του δίνει τη διάκρισή του. Του δίνει τη δυνατότητα να θεωθεί.

Αυτό το ίδιο το αυτοκρατορικό νόμισμα, χάρη στον ατόφυο χρυσό, αλλά κυρίως χάρη στην επιγραφή και στις παραστάσεις που το κοσμούσαν, διαλαλούσε απανταχού της γης (παγκόσμια ήταν η κυκλοφορία του), τα θεμελιώδη γνωρίσματα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, το θεοπρόβλητο δηλαδή του αυτοκράτορα (στο νόμισμα εικονίζεται ο Χριστός ή ο άγγελός του να στέφει τον βασιλέα) και το απέραντο στον χώρο και στον χρόνο της εξουσίας, που μόνο το Βυζάντιο κληρονόμησε από τη Ρώμη. Η ρήση «όπου αυτοκράτορας εκεί η Ρώμη» μεταφράζεται στο Βυζάντιο, όπου η εικόνα του αυτοκράτορα, εκεί η ρωμαϊκή κυριαρχία. Στα μέσα του 7ου αιώνα, αναφερόμενος στα όρια του Βυζαντίου, ο Ιάκωβος ο Νεοφώτιστος, γράφει: «Από του Ωκεανού τουτέστι της Σκοτίας και Βρετανίας και Φραγγίας... έως Περσίδος και πάσης Ανατολής και Αιγύπτου και Αφρικής και άνωθεν, τα όρια των Ρωμαίων έως σήμερον και αι στήλαι των βασιλέων αυτών διά χαλκών και μαρμάρων φαίνονται...». Το βυζαντινό νόμισμα ταξίδεψε παντού στη γη. Έναν αιώνα πριν από τον Ιάκωβο, ένας άλλος απλός μοναχός, ο Κοσμάς ο Ινδικοπλεύστης (χρωστά το όνομά του στο ταξίδι του στον Ινδικό Ωκεανό), δηλώνει για τους Βυζαντινούς ότι «εν τω νομίσματι αυτών εμπορεύονται πάντα τα έθνη, και εν παντί τόπω απ’ άκρου γης έως άκρου γης δεκτόν εστι θαυμαζόμενον παρά παντός ανθρώπου». Ορθοδοξία και αυτοκρατορία «Imperium και Sacerdotium» υπήρξαν οι καταβολές της οικουμενικότητας και παγκοσμιότητας του Βυζαντίου, που είχε ουράνια διάσταση.

Κατά τον τίτλο της «Επαναγωγής», ο αυτοκράτορας ήταν «των όντων... η φυλακή και ασφάλεια, των απολωλότων η ανάληψις, των απόντων η ανάκτησις».

Και η αυτοκρατορική αμφίεση, όπως γράφει ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος, δηλώνει ότι: «Τους τε μαγίστρους και πατρικίους εν τύπω χρηματίζων των Αποστόλων, τον τε χρηστόν βασιλέα, κατά το εφικτόν, αναλογούντα τω Θεώ». Τη μίμηση Θεού επιδιώκουν συμπληρωματικά και κάποτε αντίμαχα στο Βυζάντιο ο αυτοκράτορας και ο πατριάρχης, καθένας στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του (ο κόσμος των σωμάτων για τον αυτοκράτορα, ο κόσμος των ψυχών για τον πατριάρχη) ένα είδος «Χριστοτοποτηρητή».

'Ετσι έμεινε αθάνατη η Ρωμανία, που σύμφωνα με το ποντιακό τραγούδι "και πεθαμένη ακόμη ανθίζει". Το βυζάντιο δημιούργησε πολιτισμό, που καταύγασε και εκπολίτισε την Οικουμένη. Με ανώτερη και ανώτατη παιδεία, με άριστα οργανωμένο κρατικό μηχανισμό, με οικονομική πολιτική, βιομηχανία, ναυτιλία, εξωτερικό εμπόριο, κοινωνικ΄ξ πρόνοια, γράμματα και τέχνες.

Ιδανικό του κάθε Βυζαντινού πολίτη ήταν η μόρφωση. Την απαιδευσία, την έλλειψη πνευματικής καλλιέργειας, τη θεωρούσαν οι Βυζαντινοί ατύχημα και συμφορά. Το πρώτο πράγμα που διδασκόταν ένα παιδί, όταν γινόταν έξι χρόνων, ήταν η γραμματική ή «το ελληνίζειν την γλώσσαν». Τον 11ο αιώνα, επί αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού, τα σχολεία ήταν ανοιχτά και προσιτά σε όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από εθνικότητα και κοινωνική τάξη των γονέων τους. Ο κορυφαίος φιλόσοφος Μιχαήλ Ψελλός, στην ηλικία των 14 ετών είχε την ικανότητα να απαγγέλλει Ιλιάδα από μνήμης. Με τη γραμματική οι νέοι μάθαιναν ρητορική, φιλοσοφία, και τέσσερις τέχνες, την αριθμητική, τη γεωμετρία, τη μουσική και την αστρονομία. Μπορούσαν επίσης να διδαχθούν νομικά, ιατρική, φυσική και από δασκάλους κληρικούς, θρησκευτικά. Οι μορφωμένοι και λόγιοι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης χρησιμοποιήθηκαν ποικιλοτρόπως από το Οθωμανικό κράτος.

Το Βυζάντιο εκπολίτισε και έβγαλε από τη βαρβαρότητα χώρες ολόκληρες. Η επικαιρότητα του έργου των Κυρίλλου και Μεθοδίου διαφαίνεται και από την «ες αεί» θεμελίωση της χριστιανικής θρησκείας και γραφής. Οι Άγιοι αυτοί έφεραν την κωνσταντινουπολίτικη ακτινοβολία ως την κεντρική Ευρώπη δηλαδή τη Μοραβία, ως τα βάθη του Πόντου (η αναφορά εδώ είναι στο έργο του Κυρίλλου προς τους Χαζάρους και για τον πρώτο εκχριστιανισμό των Ρώσων).

Ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος έδωσαν στους Σλάβους τα χριστιανικά φώτα και πρώτοι έφεραν τα σύνορα της οικουμενικής εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης πέρα από τα σύνορα της τότε παγκόσμιας αυτοκρατορίας του Βυζαντίου.

Η ευόδωση της προσπάθειας του πατριάρχη Φωτίου προς τους λαούς του Πόντου θα συμπληρωθεί έναν αιώνα αργότερα από την προσπάθεια που θα καταβάλει ο πατριάρχης και μαζί αντιβασιλέας, Νικόλαος ο Μυστικός. Αυτός εδραίωσε τον χριστιανισμό των Αλανών και Αβασγών, των λαών δηλαδή που οι απόγονοί τους ζουν στις παρυφές του Καυκάσου και σχηματίζουν σήμερα μαζί με τους Αρμενίους το ακραίο προπύργιο της Χριστιανοσύνης. Η νοητή γραμμή που διασχίζει την Αδριατική από τις δαλματικές ακτές και κάτω, ως τη μεγάλη Σύρτη, ως την Κυρηναϊκή: Την περιοχή δηλαδή που στάθηκε με τη σειρά της ως την αραβική κατάκτηση (τέλος 7ου αιώνα) ακραίο φυλάκιο ελληνοσύνης και ενδόξου βυζαντινισμού, όπως θα έλεγε ο Καβάφης.

Η Βενετία, εδώ και πεντακόσια χρόνια, είναι ένα άλλο Βυζάντιο, χάρη στους Βυζαντινούς. Η Ευρώπη σε στιγμές αυτοσυνειδησίας ομολογεί ότι οφείλει τον πολιτισμό της στο Βυζάντιο.

Η ακτινοβολία της Βασιλεύουσας με τους θόλους και τα αετώματα, τις χρωματιστές ψηφίδες, που αποτελούν το φόντο στις μικρογραφίες των ιστορημένων χειρογράφων, μας δίνουν μια εικόνα λαμπρή, αν και οι Βυζαντινοί αρχιτέκτονες φύλαγαν τις ωραιότερες δημιουργίες τους για τα εσωτερικά.

Αλλά όταν ακούμε για Κωνσταντινούπολη, ο νους πάει στο αιώνιο σύμβολό της, την Αγιά Σοφιά, «το μέγα μοναστήρι με τα τετρακόσια σήμαντρα και τις εξήντα δυο καμπάνες».

Ένας περιηγητής του 12ου αιώνα γράφει: «Δεν υπάρχει άλλη πολιτεία στη Γη που να μπορεί να συγκριθεί με την Κωνσταντινούπολη. Εδώ βλέπει κανείς τον περίφημο ναό της Αγίας Σοφίας... Ο αριθμός των ναών είναι ίσος με τον αριθμό των ημερών του χρόνου. Οι θησαυροί, όμως, της Αγίας Σοφίας είναι αναρίθμητοι... Κι έτσι έχει γίνει σπουδαίος ναός, που δεν υπάρχει ομοιός του στον κόσμο»5. Όμως ο Μάιος, ο ωραιότερος ίσως μήνας του έτους, φέρνει στη σκέψη μνήμες οδυνηρές, αφού είναι ο μήνας της Άλωσης της «Βασιλίδος των Πόλεων». Ο μήνας κατά τον οποίο ο Μωάμεθ Β’ εξεπόρθησε βίαια τη Βασιλεύουσα.

Ο Κωνσταντίνος, ο υιός της Ελένης, ίδρυσε την Κωνσταντινούπολη, και πάλιν επί Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου, δυστυχούς βασιλέως, Ελένης υιού και αυτού, «Η πόλις εάλω και εις εσχάτην δουλείαν τε και κακοδαιμονίαν κατήχθη», κατά τον Κριτόβουλον τον Ίμβριον.

Ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος ήλθε στον κόσμο σε καιρό που το Βυζάντιο ψυχορραγούσε και δεν ήταν πια στις δόξες του. Γιος του Μανουήλ Παλαιολόγου και της Ελένης, ήταν ο πιο αγαπημένος του λαού μέσα στα τέσσερα αδέλφια του, γιατί ήταν στολισμένος με αρετές υψηλές. Καλόγνωμος και μετρημένος στη ζωή, ανδρείος, με ταπείνωση, πράος, με θεοσέβεια, πονόψυχος, γλυκομίλητος, στολισμένος με σεμνότητα και υπομονή πολλή. Γι’ αυτό σύσσωμος ο λαός τον διάλεξε, όταν πέθανε ο Ιωάννης Παλαιολόγος. Δεν θέλησε να γίνει η στέψη του στην Αγιά Σοφιά, με πανηγυρισμούς και τυμπανοκρουσίες, γιατί οι καιροί ήταν δύσκολοι και το βασίλειο είχε φτωχύνει. Στέφθηκε βασιλιάς στον Άη Δημήτρη, στον Μυστρά, και σαν έφθασε στην αγαπημένη του Πόλη, ύπνο δεν έδωκε στα μάτια του, στα τέσσερα χρόνια που βασίλεψε6.

Όσα λέγει όταν ακούει τις προτάσεις του Μωάμεθ να παραδώσει την Πόλη, συμπυκώνονται στην ηρωική του απάντηση: «...το δε την πόλιν σοι δούναι ούτ’ εμόν εστί ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη· κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών», κατά τον ιστορικό της Άλωσης, Δούκα.

Κατά τον ίδιο ιστορικό, να πώς πεθαίνει ο Κωνσταντίνος, πραγματοποιώντας όσα παρήγγειλε στον Μωάμεθ: «ο βασιλεύς ουν απαγορεύσας εαυτόν, ιστάμενος βαστάζων σπάθην και ασπίδα, είπε λόγον λύπης άξιον –«ουκ έστι τις των Χριστιανών τού λαβείν την κεφαλήν μου απ’ εμού;» – ην γαρ μονώτατος απολειφθείς. Τότε εις των Τούρκων, δους αυτώ κατά πρόσωπον και πλήξας, και αυτός τω Τούρκω ετέραν εχαρίσατο· των όπισθεν δ’ έτερος καιρίαν δους πληγήν, έπεσε κατά γης· ου γαρ ήδεισαν ότι ο βασιλεύς εστιν, αλλ’ ως κοινόν στρατιώτην τούτον θανατώσαντες αφήκαν».

Αγωνίστηκε μέχρις εσχάτων «σαν τον ποιμένα τον καλό», που θυσιάζει την ψυχή του για τα πρόβατα.

Ο ιστορικός Α. Α. Βασίλιεφ αναφέρει ότι ο πατριάρχης, το πλήθος των ιερέων, ο αυτοκράτορας και οι ευγενείς παρακολούθησαν την τελευταία χριστιανική ακολουθία στον ναό της Αγίας Σοφίας. Ο αυτοκράτορας και η ακολουθία του μετέλαβαν των Αχράντων Μυστηρίων και αποχαιρέτησαν τον πατριάρχη. Η ιερή Ακολουθία, στην πραγματικότητα, ήταν μία επιθανάτια λειτουργία. Στιγμή από τις πιο τραγικές της ιστορίας.

Στη συνέχεια, στιγμή φοβερή! Ο Κωνσταντίνος αποκρούει επί τέσσερις ώρες μεγάλες εφόδους. Πίστευε ότι θα κατισχύσει της επιμονής του Μεχμέτ Β’, όταν βλέπει απροσδόκητα τους εχθρούς να εισβάλλουν στα τείχη και να τον περικυκλώνουν από παντού. Όρμησε ηρωικά στο πυκνότερο στίφος των αντιπάλων, αγωνιζόμενος ως ο έσχατος των στρατιωτών7 και το «αίμα έρρεε ποταμηδόν εκ των ποδών και των χειρών», λέγει ο Φραντζής. Ο Κωνσταντίνος έπεσε ηρωικώς μαχόμενος, όπως και η Πόλη. «Η Κερκόπορτα», εκείνη τη στιγμή, «ένας κόκκος άμμου, έκρινε την ιστορία του κόσμου». Στις 29 Μαΐου 1453, ένας πολιτισμός σαρώθηκε αμετάκλητα (...).

Στ’ αυτιά φθάνει ο ιστορικός απόηχος του θρήνου του αυτόπτη ιστορικού της Άλωσης Δούκα:

«Ω πόλις, πόλις, πόλις πόλεων πασών κεφαλή! Ω πόλις, πόλις, κέντρον των τεσσάρων του κόσμου μερών! Ω πόλις, πόλις, Χριστιανών καύχημα και βαρβάρων αφανισμός! Ω πόλις, πόλις, άλλη παράδεισος φυτευθείσα προς δυσμάς, πού σου το κάλλος, παράδεισε; πού σου η χαρίτων του πνεύματος ευεργετική ρώσις ψυχής τε και σώματος;...». Έπεσε ένα από τα πλέον ισχυρά προπύργια κατά της βαρβαρότητας.

Κι ο άλλος αυτόπτης μάρτυς της Άλωσης, ο ιστορικός Γεώργιος Φραντζής, που είδε από κοντά τις φρικιαστικές στιγμές, γράφει: «Τις διηγήσεται τους τε κλαυθμούς και θρήνους; ει και εκ ξύλου άνθρωπος ή και εκ πέτρας ην, ουκ ηδύνατο μη θρηνήσαι!». «Ω, φρίξον ήλιε! Ω, στέναξον γη! Εάλω η Πόλις...!»

Ο ιστορικός της Άλωσης, Μιχαήλ Κριτόβουλος ο Ίμβριος, μας έδωσε τη σκηνή της εισόδου του σουλτάνου Μωάμεθ Β’ του Πορθητή στην Πόλη, μετά την κατάληψη και καταστροφή της: «Ο δε βασιλεύς, γράφει, μετά ταύτα εισελθών εις την πόλιν, κατεθεάτο το μέγεθος και την θέσιν αυτής, την τε λαμπρότητα και καλλονήν, το τε πλήθος και μέγεθος και κάλλος των τε ναών και των δημοσίων οικοδομημάτων, των τε ιδιωτικών οικιών και κοινών και των εν δυνάμει όντων...

»Εώρα δε και το πλήθος των απολλυμένων και την ερήμωσιν των οικιών και την παντελή φθοράν αυτής και τον όλεθρον· και οίκτος αυτόν ευθύς εσήει και μετάμελος ου μικρός της απωλείας τε και διαρπαγής και δάκρυον αφήκε των οφθαλμών, και μέγα στενάξας τε και περιπαθείς, “οίαν, έφη, πόλιν εις διαρπαγήν και ερήμωσιν εκδεδώκαμεν;” ούτως έπαθε την ψυχήν».

Η Πόλη και στην έσχατη ταπείνωσή της είχε ομορφιά, που έκανε τους νικητές να λυπούνται και να μεταμελούνται, γιατί ταπείνωσαν μια πολιτεία «καλλονή», γνωστή σ’ Ανατολή και Δύση. Όμως, ας μη μείνουμε στον θρήνο για την Άλωση. Η Βασιλεύουσα ζει! Χιλιάδες οι επιστήμονες, Βυζαντινολόγοι και ιστορικοί σ’ όλο τον πλανήτη, μελετούν τον πολιτισμό της, τα πνευματικά της δημιουργήματα. Ζει με τα λογοτεχνικά και υμνογραφικά της κείμενα, με τα ψηφιδωτά, τις τοιχογραφίες, τον κοσμητικό της πλούτο. Αναρίθμητα τα βυζαντινολογικά συνέδρια σ’ Ανατολή και Δύση, σε Βορρά και Νότο. Από τον Βόρειο Πόλο, από τη Φινλανδία, όπου οι Μονές Βάλαμο και Λίντουλα αποτελούν κέντρα βυζαντινών ερευνών, μέχρι τη Βενετία που είναι κατά γενικήν ομολογία «ένα άλλο Βυζάντιο».



ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Βλ. Σχετικά. Στήβεν Ράνσιμαν: Βυζαντινός Πολιτισμός, μετάφραση Δέσποινας Δετζώρτζη. Αθήνα 1969. σ. 13-15.

2. Βλ. Ελένη Arweiller-Γλύκατζη. Παγκοσμιότητα και επικαιρότητα του Βυζαντίου, έκτακτος συνεδρία της 29 Μαΐου 1992. Πρακτικά της Ακαδημίας Αθηνών: τ. 67(1992) τεύχ. 1. εν Αθήναις 1992. σ. 453-454.

3. Βλ. Περιοδικόν «Η ΔΡΑΣΙΣ ΜΑΣ», τεύχος 359. Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος 1998. σ. 196.

4. Κωνσταντινούπολη η Βασιλεύουσα. Ημερολόγιο 1997, εκδόσεις Μίλητος. Αθήνα 1997. χ.α.σ.

5. Κ. Σιμόπουλος, Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα. τ.Α’. Αθήνα 1984. σ. 2251.

6. Βλ. Νικ. Τωμαδάκη, ο.π. όπου Κριτόβουλος ο Ίμβριος, σ. 130.

7. Κ. Παπαρρηγόπουλος. «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους». Βιβλίον ΙΓ’ σελ. 454-455.

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ http://www.istoria.gr/may03/ealo.htm

Σάββατο 23 Μαΐου 2009

ΑΚΕΛ ΚΑΙ ΒΡΕΤΑΝΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ

Ακολουθεί άρθρο της κας Φανούλας Αργυρού, ερευνήτριας δημοσιογράφου και φίλης της ιστοσελίδας και της Επιτροπής, που ετοίμασε για το christofias-watch.


Ενδιαφέρον η στάση του ΑΚΕΛ έναντι των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο. Το ΑΚΕΛ ουδέποτε εννοούσε όλες εκείνες τις κατά καιρούς φωνασκίες εναντίον των “ιμπεριαλιστικών” βρετανικών βάσεων στο νησί.


Αμέτρητες φορές γράφτηκε θέμα βάσεων στην Βουλή των Αντιπροσώπων (από διάφορα κόμματα) αλλά ΟΥΔΕΠΟΤΕ προχώρησε, γιατί, πάντοτε στο τέλος έρχονται επι τω πλείστον τα δύο μεγαλύτερα κόμματα πρωτοστατούντος του ΑΚΕΛ (με συνοδοιπόρο το ΔΗΣΥ, αλλά όχι λιγότερο ένοχα και όλα τα υπόλοιπα κόμματα κάποτε λιγότερο κάποτε περισσότερο) και κλείνει το θέμα (για να το ανοίξει πάλιν όταν θα το βολεύει για εσωτερική κατανάλωση) με το συνηθισμένο...μα δεν είναι ώρα τώρα να ανοίξουμε δεύτερο μέτωπο με τις βάσεις!


Ξεκινώντας από την ανακήρυξη της “Ανεξαρτησίας” της Κύπρου όλες οι διαμαρτυρίες εναντίον των “ιμπεριαλιστικών βάσεων” με επικεφαλής τον τότε Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Εζεκία Παπαιωάννου ήσαν κούφιες και το γνώριζαν οι Βρετανοί.



Για το ΑΚΕΛ οι βρετανικές βάσεις ΗΣΑΝ και ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ (σε λιγότερο βαθμό σήμερα) ένας μεγάλος και σημαντικός εργοδότης, χιλιάδες οι ΑΚΕΛΙΚΟΙ υπάλληλοι, επομένως οι Βρετανοί γνώριζαν πως οι φωνασκίες του Παπαιωάννου ήσαν πάντοτε για εσωτερική κατανάλωση και για διατήρηση και ενίσχυση του κομματικού συμφέροντος. Π.χ. στις δεκαετίες των 1960 και 1970 οι Κύπριοι εργαζόμενοι (΄Ελληνες και Τούρκοι) υπερέβαιναν τις 6,000!


Η στάση του ΑΚΕΛ έναντι των βάσεων σχετιζόταν στην αρχή αφενός με την στάση που διατηρούσε η πρώην Σοβιετική Ενωση και αφετέρου με τα συμφέροντα που ιδίου του ΑΚΕΛ από αυτές.


Η Σοβιετική Ένωση όμως, ουδέποτε ενοχλείτο από την παρουσία των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο και η πραγματική στάση της ήταν όπως το μέλλον τους και η τελική τους διευθέτηση παραμείνει θέμα προς λύση μεταξύ των Βρετανών και της Κυπριακής Κυβέρνησης. Εκδεικτικές οι διάφορες διαβεβαιώσεις που έδιναν οι σοβιετικοί αξιωματούχοι της εν Κύπρω Σοβιετικής πρεσβείας στους Βρετανούς συναδέλφους των της βρετ. Υπ. Αρμοστείας για το θέμα: Η Τουρκία έχει περισσότερη σημασία για την Μόσχα παρά η Κύπρος και η Ελλάδα μαζί γι΄αυτό ενόσω οι βάσεις δεν ενοχλούσαν την Σ.Ε η τελευταία ουδόλως ενοχλείτο από την παρουσία τους στην Κύπρο! (Βλέπε βιβλίο γράφουσας “Conspiracy or Blunder?”).


Γι΄αυτό η όλη συμπαιγνία ΑΚΕΛ και Σοβιετικής Ένωσης εις βάρος των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας (κυρίως των Ελληνοκυπρίων) υπήρξε μια πρωτοφανής κοροιδία, μια αδίστακτη συνωμοσία.

Παρόμοια θα έλεγα με εκείνη που παίχτηκε εις βάρος του Ελληνικού λαού τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ενώ από το 1941 ο Winston Churchill είχε συμφωνήσει με τον Josef Stalin για τον διαχωρισμό, με τον δεύτερο να είχε προτιμήσει τις Ρουμανία και Βουλγαρία στην ανατολική σφαίρα απορρίπτοντας την Ελλάδα, ο Στάλιν και η ηγεσία του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ άφησε τον Ελληνικό λαό να κατασφαχτεί με τον καταστροφικό εμφύλιο γνωρίζοντας την αλήθεια!


Αναλυτικότερα: Προς το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η Σοβιετική Ένωση (στέλλοντας δύο δικούς της πράκτορες στα βουνά να μεταφέρουν μυστικά σε επίλεκτα στελέχη των κομμουνιστών το μήνυμα) ειδοποίησε το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ να δεχθούν όσα τους προσφέρουν οι Βρετανοί γιατί η Σοβιετική ΄Ενωση ήταν αδύναμη να κάνει οτιδήποτε για την Ελλάδα. Αλλά, την ίδια ώρα, τους ζήτησαν να ξεκινούσαν μια καμπάνια ψιθύρων εναντίον των Βρετανών!


Νεότερη εξέλιξη


Σήμερα, οι φωνές που ακούγονται εναντίον των βάσεων, είναι μουσική στα αυτιά των Βρετανών. Γιατί, οι τελευταίοι από το 1964, αλλά κυρίως από το 1968/69 με αποκορύφωμα το 1974 είχαν πλέον αποφασίσει καταρχήν να σμικρύνουν τις περιοχές των βάσεων και αργότερα να τις εγκαταλείψουν ολοκληρωτικά. Διατηρώντας ορισμένες, περιορισμένες εκτάσεως περιοχές, αρκετές για τις ανάγκες τους τις οποίες θα διατηρούσαν ως “retained sites” και όχι ως “κυρίαρχες βάσεις”. Πρωτίστως διατηρώντας τον κατασκοπευτικό σταθμό Αγίου Νικολάου και κάποια περιοχή στο Ακρωτήρι. Γι΄αυτούς θα ήσαν υπέρ αρκετές περιοχές...Το θέμα όμως άλλαξε το 1974 όταν οι Αμερικανοί ήθελαν να χρησιμοποιούν το Ακρωτήρι για τις επιχειρήσεις τους στην Μέση Ανατολή και με την πίεση του Δρ. Χ. Κίσσιγκερ το Λονδίνο δέχθηκε να κρατήσει τις βάσεις. (Βεβαίως με το αζημείωτο από τους Αμερικανούς αφενός και αφετέρου με το ‘πάρε-δώσε’ ο τότε Υπ. Εξωτερικών Βρετανός Τζέιμς Κάλλαχαν πίεσε τον Δρ. Κίσσιγκερ να δεχθεί την τουρκοβρετανική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Είναι πέρα ως πέρα λάθος η θεωρία κάποιων ότι ο Κίσσιγκερ προώθησε την Δ.Δ.Ο).


΄Ενα άλλο εμπόδιο για τους Βρετανούς ήταν και παραμένει μέχρι αυτή την στιγμή, η δική τους δέσμευση όταν δεν θα χρειάζονται πλέον τις βάσεις να είναι υποχρεωμένοι να τις επιστρέψουν στην Κυπριακή Δημοκρατία. Επειδή όμως την Δεκέλεια θέλουν να την δώσουν στους Τούρκους (δεν είναι τυχαίο που κάνουν τα στραβά μάτια στις κατά καιρούς προελάσεις των Τούρκων στις γειτνιάζοντες περιοχές με την βάση Δεκέλειας, βλέπε Στροβίλια κτλ), αυτό δεν μπορούν να το κάνουν φανερά δίχως μια λύση του Κυπριακού. Την οποία θα δεχθεί και η Κ.Δ και έτσι να περιληφθεί και η επιστροφή Δεκέλειας αφενός στους Τουρκοκύπριους και κάποιες άλλες περιοχές στο Ακρωτήρι στους Ελληνοκύπριους. Θυμηθείτε την πρόταση Σερ Ντέιβιντ Χάνει, όταν δήλωσε ότι η Βρετανία (καλή της προαίρεση!!!) θα μας ...επέστρεφε – ως δώρον- κάποια μίλια βάσεων αν δεχόμασταν το ‘Σχέδιο Ανάν’!.

Η στάση του ΑΚΕΛ έναντι του ΝΑΤΟ



΄Ομως, ίσως η υποκρισία του ΑΚΕΛ να κορυφώνεται με την στάση του έναντι του ΝΑΤΟ. Ενώ το ΑΚΕΛ σχίζει τα ιμάτια του και ο Δημήτρης Χριστόφιας δηλώνει ότι μόνον πάνω από το πτώμα του θα γίνει η Κύπρος μέλος του ΝΑΤΟ, εντούτοις για χρόνια ανεχόταν την απευθείας εξυπηρέτηση του ΝΑΤΟ στην Κύπρο δίχως την ελάχιστη διαμαρτυρία.


Η βρετανική βάση στο Ακρωτήρι Γκρέκο ιδρύθηκε και χρησιμοποιήθηκε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για την εξυπηρέτηση του ΝΑΤΟ.


Δεν υπάρχει δικαιολογία ούτε προσποίηση ότι τάχα δεν το γνώριζαν γιατί οι Άγγλοι ενημέρωσαν την μέλλουσα Κυπριακή Κυβέρνηση για τους σκοπούς που ήθελαν τη βάση στο Ακρωτήρι Γκρέκο, δηλαδή, για εξυπηρέτηση του ΝΑΤΟ, από 14 Αυγούστου 1959. Είχαν ενημερωθεί οι δικοί μας και οι Τουρκοκύπριοι της Μικτής Επιτροπής που μελετούσε τα εκκρεμή θέματα και το Σύνταγμα για τις προθέσεις των Βρετανών σε σχέση με την ενοικίαση στο ΝΑΤΟ της βάσης του Κάβο Γκρέκο. Δηλαδή οι Βρετανοί όχι μόνον εξυπηρετούντο δίχως να πληρώνουν γρόσι για όλες τις περιοχές που ζήτησαν και πήραν (λεγόμενες κυρίαρχες βάσεις αλλά και άλλες περιοχές) αλλά ...ενοικίαζαν κιόλας μέρος αυτών στο ΝΑΤΟ! Με την γνώση της Κυπριακής Κυβέρνησης και βέβαια οπωσδήποτε του ΑΚΕΛ!

“… The installation at Cape Greco is a NATO-founded troposcatter communications station and a British radio relay unit ( it has nothing to do with G.C.H.Q.)… The Cape Greco station was in existence at the time of the 1959 treaty negotiations, and the Cyprus Government were informed of its existence and purpose by Sir Knox Helm at the meeting of the London Joint Committee on Cyprus (LC (MD) 16 of 14 August, 1959). They should thus be aware of the NATO interest…”


Η ΝΑΤΟΙΚΗ ΒΑΣΗ ΓΚΡΕΚΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΒΛΕΨΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

΄Ισως όμως το χειρότερο να ήταν αυτό: Η Νατοική βάση Ακρωτηρίου Κάβο Γκρέκο βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο και επίβλεψη του Νατοικού Αρχηγείου στην Σμύρνη της Τουρκίας με επικεφαλής Τούρκους στρατιωτικούς!


Γι΄αυτόν το λόγο κάθε χρόνο Τούρκοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι επισκέπτονταν τη βάση στην Κύπρο για σκοπούς ελέγχου και συντήρησης των ειδικών μηχανημάτων κατασκοπείας και άλλων τέτοιων που διατηρούσαν εκεί, υψηλής τεχνολογίας, για τα οποία μόνο ειδικοί της βάσης των Αδάνων είχαν εξουσιοδότηση να ελέγχουν και να συντηρούν. Οι Άγγλοι δεν είχαν τέτοιους.


Αυτή η διαδικασία συνεχίστηκε ανενόχλητη μέχρι το 1968 όταν ο Φιλελεύθερος δημοσίευσε την είδηση ότι Τούρκοι αξιωματικοί στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ ζήτησαν βίζες για να επισκεφθούν την Κύπρο και να πάνε στη βάση του Κάβο Γκρέκο για υπηρεσιακούς λόγους. Και πως τρείς Τούρκοι Αρχηγοί των Τουρκικών Επιτελείων Στρατού έφθασαν ήδη τον Οκτώβριο του 1968 την Κύπρο και είχαν και σύντομη εθιμοτυπική επίσκεψη στην τουρκοκυπριακή συνοικία... (Μέχρι το 1968 οι Τούρκοι, όπως παρουσιάζουν τα πράγματα τα βρετανικά έγγραφα, ενδεικτικά επισκέπτονταν τον Νατοικό σταθμό με άλλους τρόπους. ΄Ομως για άγνωστους λόγους το 1968 αποτάθηκαν στην Κυπριακή Πρεσβεία στην Άγκυρα για βίζες...).


Η κυπριακή κυβέρνηση τότε με τον Χριστόδουλο Βενιαμίν στο Υπ. Εσωτερικών ζήτησε εξηγήσεις από την Υπ. Αρμοστεία των Άγγλων... Ο κ. Βενιαμίν είπε στους Άγγλους ότι θα μπορούσε να δεχθεί να παραχωρηθούν οι βίζες στους Τούρκους στρατιωτικούς αν η Υπ. Αρμοστεία αναλάμβανε την ευθύνη για τις ενέργειές τους καθ΄όλη την παραμονή τους στο νησί. Οι Βρετανοί αρνήθηκαν, γιατί κατάλαβαν ότι αν δεχόντουσαν θα έπρεπε αυτόματα να δεχθούν (και θα γνωστοποιείτο ευρύτερα) ότι η βάση στο Κάβο Γκρέκο είναι όντως ΝΑΤΟΙΚΗ, πράγμα που θα δυσκόλευε την ανεχτική μέχρι τότε στάση του προέδρου Μακαρίου, ο οποίος γνώριζε ότι το Κάβο Γκρέκο ήταν ΝΑΤΟΙΚΗ βάση, και σε σχέση με την Σοβιετική ΄Ενωση αλλά και το ΑΚΕΛ το οποίο θα αναγκαζόταν πλέον να αντιδράσει...

Η Κυπριακή Κυβέρνηση δεν παραχώρησε τις βίζες αλλά έγιναν άλλες διευθετήσεις και οι Τούρκοι προφανώς συνέχισαν τις ετήσεις επισκέψεις τους, όπως και πριν, υπό την κάλυψη άλλων τρόπων, όπως π.χ. μέσω των Βρετανικών Βάσεων...



Την ίδια τακτική το ΑΚΕΛ ακολούθησε και με τα πυρηνικά που αποθήκευαν οι ΄Αγγλοι στο Ακρωτήρι από την δεκαετία του 1950... ΄Ολα τα γνώριζαν οι κυβερνώντες (και το ΑΚΕΛ πρώτο και καλύτερο με τις στενότατες σχέσεις αξιωματούχων του με τους αξιωματούχους της Υπάτης Αρμοστείας στην Λευκωσία και τις αλληλοενημερώσεις που έκαναν μεταξύ τους για όλους και για όλα...). (Βλέπε άρθρο της γράφουσας στην εφημερίδα Σημερινή 18 Ιανουαρίου 2001). ΄Ομως όλες οι κατα καιρούς φωνασκίες του και διαμαρτυρίες για πυρηνικά άρχισαν και τέλειωναν με κάποιες ανακοινώσεις, δημοσιεύσεις μέχρι την επόμενη ανάγκη για εσωτερική κατανάλωση...


Σήμερα το ΑΚΕΛ, όχι μόνο δεν δέχεται να εγερθεί θέμα βάσεων στην Βουλή, αλλά, ενδεικτικά από την εκλογή Χριστόφια στην προεδρία της Κύπρου, ακολουθεί πιστά μια βρετανική πολιτική στο Κυπριακό με καθοδηγητή τον “κυβερνήτη” (αλλοιώς) Υπ. Αρμοστή της Βρετανίας στην Κύπρο κ. Πίτερ Μίλλετ, με την διαπραγμάτευση στη βάση του εκτρώματος ‘Ανάν’ και των δύο συνιστώντων στέιτ, με τις διαβεβαιώσεις Χριστόφια προς τους Τ/κύπριους (ομιλία Χριστόφια στο Λονδίνο το Σάββατο) ότι το τουρκικό συνιστών στέιτ θα έχει πλειοψηφία κ.α, αλλά, και με την ...εκπαιδευτική λεγόμενη μεταρρύθμιση για την οποίαν ο κ. Μίλλετ υπενθύμισε τον κ. Α. Δημητρίου ότι παραμένει δεσμευμένος να την επιβάλει!


Θέμα βάσεων θα εγείρει το ΑΚΕΛ όταν ο κ. Μίλλετ του ανάψει το πράσινο φώς και θα βολεύει το Λονδίνο...


΄Οσο για τις φωνασκίες τόσο του ΑΚΕΛ όσο και του συνοδοιπόρου στην αγγλική πολιτική ΔΗΣΥ, αλλά και της κας Μπακογιάννη εξ Αθηνών, για την εγκατάλειψη των αναχρονιστικών εγγυήσεων, ε, και αυτό έχει την εξήγησή του. Η Βρετανία από την δεκαετία του 1970 (μετά την τουρκική εισβολή και καθώς επεξεργάζονταν πλέον το ‘Σχέδιο Ανάν’ και τις αναπροσαρμογές στην γραμμή Αττίλα...) είχε αποφασίσει να απεγκλωβιστεί από την Συνθήκη Εγγυήσεως για να μην μας έχουν στο κεφάλι τους!!!


Τώρα, όσο ποτέ στο παρελθόν, επιθυμούν να αποδεσμευθούν από τέτοια ...εγγύηση την οποίαν ουδέποτε τίμησαν παρά μόνο υπέρ των Τούρκων όταν έδωσαν το πράσινο φώς στον Ετσεβίτ να εισβάλει ελεύθερα στην Κύπρο!. ΄Αρα, και επειδή τίποτα δεν γίνεται τυχαία στην νεο-αποικία Κύπρο, και αυτές οι φωνασκίες, δυστυχώς, έχουν τους τηλεβόες τους...Αλλά, επειδή είναι κάτι που συμφωνούν και άλλοι φορείς αμέσως τυγχάνουν ευρύτερης ανταπόκρισης με αποτέλεσμα να καλύπτονται οι ΄Αγγλοι ψιθυριστές...


Φανούλα Αργυρού για το christofias-watch

Ερευνήτρια/συγγραφέας

Λονδίνο

18.5.2009

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ CHRISTOFIAS-WATCH

ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑΚΗ!!!


Σήμερα συμπληρώνονται 3 χρόνια από την δολοφονία του Σμηναγού της Ελληνικής Αεροπορίας Κώστα Ηλιάκη. Ο πιλότος μας δολοφονήθηκε άνανδρα στην προσπάθεια του να αναχαιτίσει αεροσκάφη της Τουρκικής Αεροπορίας που εκείνη την στιγμή παραβίαζαν για ακόμη μια φορά τον εναέριο μας χώρο. Το περιστατικό συνέβηκε κοντά στην Κάρπαθο.

Προσβολή στην μνήμη του χρυσού ετού Κώστα Ηλιάκη υπήρξε και η επίσημη στάση της Ελληνινικής Δημοκρατίας για το γεγονός αυτό, η οποία δόθηκε δια στόματος του εκπροσώπου τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών Γ. Κουμουτσάκου: "Έχουμε δηλώσει επανειλημμένα ότι στις διμερείς σχέσεις με την Τουρκία επιβάλλονται συμπεριφορές οι οποίες ενισχύουν την καλή γειτονία και θα βοηθήσουν επίσης την ευρωπαϊκή πορεία της γείτονος χώρας". Εκτός από αυτό η Ελληνική Κυβέρνηση επέτρεψε στον Τούρκο δολοφόνο του Ηλιάκη να φύγει με Τουρκικό ελικόπτερο ενώ βρισκόταν σε παναμέζικο πλοίο εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων.

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΗΛΙΑΚΗ...
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ!!!

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Ανακοίνωση Ε.Φ.Σ. ΘΥΡΑΣ 13



Ένας χρόνος πέρασε από τις ιστορικές εξελίξεις στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και από όσα όλα φανταζόμασταν και ελπίζαμε λίγα έχουν αλλάξει. Και ενώ η ομάδα παλεύει για να κατακτήσει τη 2η θέση οι δηλώσεις των μεγαλομετόχων διαδέχονται η μία την άλλη. Πρωτοσέλιδα διαγκέλματα, δηλώσεις, ‘’καρφώματα’’ μεταξύ όλων αυτών που πριν από ένα χρόνο μας διαβεβαίωναν ότι θα κάνουν τον Παναθηναϊκό πάλι πρώτο στην Ελλάδα και πρωταγωνιστή στην Ευρώπη.

Κύριοι μέτοχοι: Στις 13/04/2008 ο κόσμος του Παναθηναϊκού με τις εκδηλώσεις του σας έκανε σαφή τα κίνητρα του που τον οδήγησαν να βγεί στους δρόμους. Μην μας κάνετε να ξεχάσουμε το όνειρο που μας έφερε ως εδώ σήμερα. Μην μας απογοητεύσετε και δικαιώστε την εμπιστοσύνη που σας δείξαμε. Κλείστε τα στόματα σας, σταματείστε τις διαμάχες και κάντε αυτό που πρέπει για τον Παναθηναϊκό μας. Δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοιες κόντρες. Τα χρόνια περνάνε, οι τίτλοι χάνονται, οι νέοι οπαδοί λιγοστεύουν και ο κόσμος του τριφυλλιού υποφέρει. Βάλτε στην άκρη τους εγωισμούς και τις φιλοδοξίες σας και εργαστείτε ομαδικά για να έρθει το αποτέλεσμα που όλοι θέλουμε. Στηρίξτε τον πρόεδρο της ΠΑΕ. Στηρίξτε τον άνθρωπο που εσείς επιλέξατε γι’ αυτή τη θέση και βοηθήστε τον να πετύχει. Αφού όλοι τον στηρίζετε και τον εμπιστεύεστε, όπως λέτε, αφήστε τον να κάνει τη δουλειά που πρέπει. Εμείς είμαστε στο πλευρό του όπως και όλος ο απλός κόσμος του Παναθηναϊκού και θα είμαστε στο πλευρό οποιουδήποτε θέλει να εργαστεί για το καλό της ομάδας μας. Ο καιρός περνάει και η ομάδα πρέπει να ενισχυθεί άμεσα. Μην χάνετε χρόνο. Συνεργαστείτε για το καλό της ομάδας, αρχής γενομένης από το κρίσιμο διοικητικό συμβούλιο την Πέμπτη. Κάντε τα όνειρα μας πραγματικότητα...

Ε.Φ.Σ. ΘΥΡΑΣ 13

http://www.eniaiosforeas13.com/

Συναγερμικοί είστε περήφανοι για αυτό;



Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της αυτοαποκαλούμενης και ως "εθνικόφρωνος παράταξη" Χρήστος Πουργουρίδης ήταν ανάμεσα στους Ευρωπαίους Βουλευτές που συνυπόγραψαν το προσχέδιο ψηφίσματος στην Εκλογική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, που εγείρει θέμα καταπάτησης δικαιωμάτων της λεγόμενης «τουρκικής μειονότητας» της Ρόδου και Κω.

Αλήθεια κύριε Πουργουρίδη πότε ανακαλύψατε Τουρκική μειονότητα στα Δωδεκάνησα; Και από που προκύπτει η καταπάτηση δικαιωμάτων την ανύπαρκτης αυτής μειονότητας; Γιατί στον δήθεν ανθρωπισμό σας δεν χωράει η αποδεδειγμένη καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Κυπρίων από τους Τούρκους εισβολής; Γιατί δεν έχει θέση στον "ανθρωπισμό" σας, η καταπάτηση των δικαιωμάτων των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου; Γιατί αγνοούσατε την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που θα γινόταν εις βάρος τον Κυπρίων αν περνούσε το Σχέδιο Ανάν που θα υπογράφατε και με τα είκοσι δάκτυλα σας;

Εμείς που γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις μόνο έκπληκτοι δεν μπορούμε να είμαστε από τα γεγονότα αυτά. Δεν μπορεί να μας εκπλήσει η ενέργεια αυτή από το άτομο που δήλωσε δημόσια ότι ήθελε να ψηφίσει Δημήτρη Χριστόφια στις Προεδρικές Εκλογές του 2008. Δεν μας είναι έκπληξη ούτε το γεγονός ότι ο Βουλευτής του κόμματος που στηρίζει την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.(πρόσφατες δηλώσεις Νίκου Αναστασιάδη) προέβηκε σε αυτή την φιλοτουρκική ενέργεια.

Σαν Παναθηναϊκή και Ελληνική Φωνή μας δημιουργείται η απορία αν οι Συναγερμικοί είναι περήφανοι για την ηγεσία και τις θέσεις τους κόμματος τους. Είναι περήφανοι που με την ψήφο τους εκλέγουν Βουλευτή τον Χρήστο Πουργουρίδη;

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Νέο ατόπημα του Υπουργού (παρα)Παιδείας



Διαβάσαμε σήμερα στην εφημερίδα "Το Θάρρος" για μια νέα απαράδεκτη πρόκληση από τον Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού Ανδρέα Δημητρίου. Πιο συγκεκριμένα η εφημερίδα με πρωτοσέλιδο τίτλο ''Περιπάτησε τον Εθνικό Υμνο'', γράφει ότι σύμφωνα με καταγγελίες κατά τη διάρκεια των εγκαινίων του νέου Δημοτικού Σχολείου και του Νηπιαγωγείου Πισσουρίου προκλήθηκε αναστάτωση όταν ο Υπουργός Παιδείας την ώρα που εψάλλετο ο εθνικός ύμνος αποχώρησε προκλητικά από την εκδήλωση.

Γιατί τόσος ανθελληνισμός κύριε καθηγητά; Μήπως και ο Εθνικός Ύμνος δεν συνάδει με την καλλιέργεια κουλτούρας με τους Τουρκοκύπριους;

Κυριακή 17 Μαΐου 2009

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΜΑΝΕΣΗ



NIKOΣ ΜΑΝΕΣΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΛΦΑ 17/5/2009 ΩΡΑ:07.53...

''Η ΛΑΡΝΑΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ!!!Η ΛΑΡΝΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ!!!..ΓΙΑΤΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ!!!!!''....

Αυτό που δεν τολμάει να ξεστομίσει κανένας δημοσιοκάφρος ειπώθηκε σήμερα.
Το αυτονόητο δηλαδή. Ότι η Κύπρος είναι Ελλάδα. Συγχαρητήρια στο Νίκο Μάνεση που είχε το σθένος να το πει δημοσίως.

Το γεγονός έγινε ως εξής:
Όταν κάποια δημοσιογράφος μέσα στο στούντιο μετέφερε μια είδηση που αφορά τη Κύπρο είπε
''..και μια είδηση τώρα από εξωτερικο,στην Κύπρο..........'' εκεί ο Μάνεσης την διέκοψε και είπε τα παραπάνω με έντονο και σοβαρό ύφος, και ύστερα της είπε :''τωρα μπορεις να συνεχισεις...''

Mακάρι όλοι οι δημοσιογράφοι να έκαναν αυτό που έκανε ο Μάνεσης.

Ευχαριστούμε το συναγωνιστή EPIROTAN για τη πληροφορία.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΕΓΕΡΣΙΣ

Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Δεν ξεχνάμε την γενοκτονία των Ποντίων

Η 19η Μαϊου ορίστηκε ως η Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923, μετά από ομόφωνο ψήφισμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου το Φεβρουάριο του 1994. Κατά την εφταετία της γενοκτονίας οι άντρες του Κεμάλ Ατατούρκ σκότωσαν πάνω από 300.000 Έλληνες Πόντιους.

Η εθνοκάθαρση στον Πόντο και τα Μικρασιατικά παράλια ήταν ο πάγιος στόχος των Νεοτούρκων και βρήκε ανταπόκριση στον Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ). Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς τόσο στη γενοκτονία των Ποντίων, όσο και σε αυτή των Αρμενίων. Μάλιστα η πολιτική αυτή εξακολουθεί να υφίσταται και σήμερα στη "Δημοκρατική" Τουρκία του 2009(κατά τους ένθερμους υποστηρικτές της ένταξης της στην Ε.Ε.) με την προσπάθεια της να εξοντώσει τον Κουρδικό πληθυσμό.Παρόμοια πολιτική εφάρμοσαν και κατά την Τουρκική εισβολή του 1974 στην Βόρεια Κύπρο.

Εμείς οι απλοί Έλληνες δεν ξεχνάμε τους εκατοντάδες χιλιάδες Συνέλληνες που δολοφονήθηκαν από τους Νεοτούρκους. Ελπίζουμε και η ηγεσία μας να μην ξεχάσει ποτέ το πραγματικό πρόσωπο του Τούρκου δολοφόνου.

Εκδήλωση στην Λευκωσία
Την Κυριακή 17 Μαΐου, 2009 και ώρα 7:00 μμ πραγματοποιείται, στην αίθουσα εκδηλώσεων του δημαρχείου Αγίου Δομετίου, εκδήλωση / αφιέρωμα στην ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ των Ποντίων από τα βάρβαρα τουρκικά στίφη του Κεμάλ ατατούρκ και του Τοπάλ Οσμάν.

Την εκδήλωση διοργανώνουν οι εκ Πόντου Έλληνες αδελφοί μας.

Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

Επιστροφή στην Παλμεροκρατία!

Οι αποικίες καταργήθηκαν πριν μισό αιώνα. Και όμως. Η αποικιοκρατία, με την προεδρία Χριστόφια επέστρεψε στην Κύπρο με “κυβερνήτη” τον ΄Υπ.Αρμοστή κ. Πίτερ Μίλλετ.
Τα GCE, για όσους δεν το πήραν χαμπάρι, ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ στην Βρετανία με κυβερνητική απόφαση. Και όμως στην νεο-βρετανική αποικία ονόματι Κύπρος, επιβάλλονται, με την προεδρία Χριστόφια και υπουργό Παιδείας τον κ. Α. Δημητρίου με “κυβερνήτη” τον κ. Μίλλετ. Με στόχο τον αφελληνισμό μεν των Ελλήνων της Κύπρου και διευκόλυνση δε των Τούρκων της Κύπρου να εισβάλουν στο πανεπιστήμιο. Ενώ τα “πανεπιστήμια” της κατεχόμενης Κύπρου μένουν άθικτα και καθαρώς ΤΟΥΡΚΙΚΑ! Σκοπός ο αφελληνισμός και διάβρωση των ελεύθερων εκπαιδευτηρίων. ΄Οπως πάντα από την δεκαετία του 1930...
Η Παλμεροκρατία καταργήθηκε με το ξεκίνημα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, αλλά, όχι οι στόχοι των αποικιοκρατών.
Η Παλμεροκρατία επανήλθε στην νεο-αποικία Κύπρου με πρόεδρο τον Χριστόφια και εκτελεστή των παλμεροκρατικών μέτρων τον υποτελή στον “κυβερνήτη” Μίλλετ Α.Δημητρίου. Ο οποίος υπενθυμίζεται είναι “δεσμευμένος να επιβάλει την μεταρρυθμιστική του πολιτική” όπως του υπενθύμισε δημόσια και με ‘επιβλητικό’ ύφος αποικιοκράτη, ο “κυβερνήτης” Πίτερ Μίλλετ σε έκθεση βιβλίου στην Λευκωσία πολύ πρόσφατα...

Φ.Α

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΝΤΑ ΜΑΧΗΤΙΚΟ GREEK ALERT

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ των δύο ΝΕΩΝ ΕΡΓΩΝ του Λεωνίδα Φ. Λεωνίδου ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ ΔΙΓΕΝΗΣ – ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Λάρνακα:Τετάρτη, 27 Μαΐου 2009, 7.00 μμ

Μέγαρο ΣΕΚ Λάρνακας,
Διεύθυνση: Mεδούσης 20, Λάρνακα
Τηλέφωνο: 24-633633
e-mail: sek.larnaca@sek.org.cy

Υπό την αιγίδα του Συνδέσμου Αγωνιστών Αμμοχώστου

Ομιλητής: Ανδρέας Βασιλείου



Λεμεσός:Παρασκευή, 29 Μαΐου 2009, 7.30 μμ
Οίκημα ΣΕΚ Λεμεσού
Διεύθυνση: Κυριάκου Οικονόμου 21 και Ζήνωνος γωνία
Τηλέφωνο: 25-861000

Υπό την αιγίδα του ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΔΙΓΕΝΗ, ΣΑΠΕΛ και ΣΕΚ Λεμεσού.

Ομιλητής: Πανίκος Ι. Σωτηρίου




Λευκωσία:Δευτέρα, 1η Ιουνίου 2009, 7.00 μμ

Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνος ΕΟΚΑ (Σ.Ι.Μ.Α.Ε)
Διεύθυνση: Λεωφόρος Προδρόμου 40, Στρόβολος
Τηλέφωνο: 22305001 /2 /3
Email : simae@moec.gov.cy

Υπό την αιγίδα του Σ.Ι.Μ.Α.Ε.

Ομιλήτρια: Κλαίρη Αγγελίδου, πρόεδρος ΣΙΜΑΕ.

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Καλύτερα νεκρός παρά αιχμάλωτος…


Με τα οστά του Αυξεντίου βρέθηκε κι η στρατιωτική ταυτότητά του, στον ομαδικό τάφο Αγνοουμένων στις Κλαψίδες Αμμοχώστου.

«Παρά να πιαστώ αιχμάλωτος, καλύτερα νεκρός», έλεγε ο 19χρονος υποδεκανέας του 201ΤΠ της Αμμοχώστου Ανδρέας Αυξεντίου Γεωργίου, στους γονείς του, στην Εφτακώμη της Καρπασίας, όπου πήγε με ολιγόωρη άδεια, λίγο πριν από τον δεύτερο Αττίλα.
Στις 15 Αυγούστου 1974, τ’ απόγευμα, «ξεχασμένοι - ανειδοποίητοι» από τη μονάδα τους, στο λιμάνι της Αμμοχώστου, ο υποδεκανέας Αυξεντίου, με τον συμπολεμιστή του, τον 18χρονο Χρίστο Καψούλη απ’ τ’ Αργάκι Μόρφου, χειριστής ο δεύτερος, γεμιστής ο πρώτος, αντιαρματικού, έριξαν τα τελευταία τους βλήματα με το ΠΑΟ 57 χιλιοστών εναντίον των τουρκικών αρμάτων μάχης που κατέφθαναν στην εγκαταλειμμένη πόλη. Και χώρισαν στην απόπειρα διαφυγής. Ο Αυξεντίου από τη θάλασσα κι ο Καψούλης, που δεν ήξερε κολύμπι, απ’ τη στεριά.
Ο Καψούλης πιάστηκε αιχμάλωτος, υπέστη φρικτά βασανιστήρια, μεταφέρθηκε στις φυλακές της Τουρκίας απ’ όπου επέστρεψε 27 Οκτωβρίου 1974, με σπασμένες ως σήμερα μασέλες.
Ο Ανδρέας Αυξεντίου Γεωργίου, από τότε και επί 35 χρόνια στον μακρύ φρικτό κατάλογο των Αγνοουμένων. Μέχρι πριν από λίγες μέρες που τα μαρτυρικά του οστά εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο στις Κλαψίδες της σκλαβωμένης Αμμοχώστου και ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο του DNA. Μαζί με τα οστά και άλλων αγνοουμένων συμπολεμιστών του, των:
- Γιώργου Κυριακού Πελία, 23χρονου εφέδρου του 201ΤΠ από τη Λύση,
- Παναγιώτη Χριστοφόρου Κιοττή, 27χρ. επίσης του 201ΤΠ, από την Αμμόχωστο, πατέρα δύο θυγατέρων
- και ενός 16χρονου μαθητή, του Παναγιώτη Γεωργίου Αρέστη που διέμενε εκεί και μαρτυρίες αναφέρουν ότι εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους Τούρκους στην περιοχή.


Υπολείμματα της στολής και της ζωστήρας
Οι γονείς του Ανδρέα Αυξεντίου, από τη σκλαβωμένη Εφτακώμη, Αυξέντης και Αγγελική, δεν επέζησαν για να μάθουν για τον εντοπισμό των οστών του πρωτότοκου γιου τους. Έφυγαν απ’ τη ζωή, το 2005 και το 2007. Τα μικρότερα αδέλφια του, Γιώργος, Ντίνα και Χριστάκης έμαθαν, τελικά, πριν από λίγες μέρες την επί 35 χρόνια αγνοούμενη «τύχη» του ηρωικού αδελφού τους. Θυμούνται, όμως, ότι αμέσως μετά την ολοκλήρωση των επιχειρήσεων των τουρκικών στρατευμάτων εισβολής, ο παππούς και η γιαγιά, που είχαν παραμείνει «εγκλωβισμένοι» στη σκλαβωμένη Εφτακώμη, είχαν λάβει κάποιες πληροφορίες από Τουρκοκύπριους συγχωριανούς τους ότι είχαν δει τον Ανδρέα, τραυματισμένο σε νοσοκομείο στην Αμμόχωστο. Κάποιοι, μάλιστα, Τ/κ ζήτησαν και πήραν από τη γιαγιά τη φωτογραφία του Ανδρέα. Είναι σημαντικό ότι ανάμεσα στα υπολείμματα της στολής και της ζωστήρας του Ανδρέα, μαζί με τα οστά του βρέθηκε εντός πλαστικής θήκης ευκρινώς αναγνωριζόμενη και η στρατιωτική του ταυτότητα της Εθνικής Φρουράς. Η κηδεία των οστών του ηρωικού υποδεκανέα θα ανακοινωθεί αργότερα πού και πότε θα τελεσθεί.

Λάζαρος Μαύρος
η Σημερινή

Απαγωγή 16χρονης από έποικο στο Ριζοκάρπασο

Απελπισμένη, καθώς είναι η οικογένεια της 16χρονης μαθήτριας από το Ριζοκάρπασο, η οποία απήχθη από Τούρκο έποικο, ζήτησε χθες τη βοήθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες μας, η οικογένεια της απαχθείσης μαθήτριας απευθύνθηκε χθες στην κυπριακή Κυβέρνηση. Η τελευταία, ενεργώντας μέσα στα πλαίσια που της επιτρέπουν οι δυνατότητές της, σε παρόμοιες περιπτώσεις, απευθύνθηκε στην Ειρηνευτική Δύναμη η οποία ανέλαβε την ευθύνη του εντοπισμού της 16χρονης μαθήτριας.

Η απαγωγή της 16χρονης έχει ενσπείρει το φόβο και τον πανικό στους εγκλωβισμένους που ζουν στα χωριά της κατεχόμενης Καρπασίας. Οι γονείς της μαθήτριας, έντρομοι μπροστά στο ενδεχόμενο το παιδί τους να έχει πάθει κακό, αναμένουν κάθε είδηση με δέος. Πάντως, μέχρι και αργά χθες βράδυ, δεν είχαν βρεθεί οποιαδήποτε ίχνη που να φανερώνουν πού κρατείται από τον απαγωγέα της.

Όπως έγραψε χθες η «Σημερινή», η 16χρονη μαθήτρια απήχθη από την Τρίτη του Πάσχα από 24χρονο Τούρκο έποικο, ο οποίος, όπως αποδείχθηκε από στοιχεία που βρέθηκαν στον ηλεκτρονικό υπολογιστή της απαχθείσης, εδώ και καιρό απειλούσε την 16χρονη ότι αν δεν τον ακολουθούσε εκεί που εκείνος ήθελε, θα την σκότωνε.

Σύμφωνα με πληροφορίες μας, ενήμερο για την απαγωγή της απαχθείσης είναι και το Υπουργείο Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Άρτεμης Ελένης Καζά
εφημερίδα «Σημερινή»


Με αυτούς τους έποικους του Ριζοκαρπάσου πραγματοποιεί τις ψευτοεπαναπροσεγγιστικές θεατρικές και τις μουσικές παραστάσεις του, το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού.

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Δομημένοι με φασιστικές νοοτροπίες απάτριδες

Οι απάτριδες συνεχίζουν ακάθεκτοι τον άτυπο πόλεμο που έχουν κηρύξει εις βάρος μνημείων και συμβόλων που συσχετίζονται με τον Ελληνισμό και τους Εθνικούς αγώνες. Η νέα οργανωμένη επίθεση των ανελλήνιστων δεν περιορίστηκε σε συγκεκριμένο χώρο αυτή τη φορά αλλά επεκτάθηκε σε μια ολόκληρη κοινότητα. Η Αγλαντζιά η ιδιαίτερη πατρίδα του ήρωα της ΕΟΚΑ Κ.Καραολή και του σύγχρονου λέοντα του Ελληνισμού Θεόφιλου Γεωργιάδη, εξευτελίστηκε και ξεγυμνώθηκε από μια χούφτα μολυσμένων μυαλών. Επέδραμαν ακόμη μια φορά ανενόχλητοι οι γνωστοί άγνωστοι βάνδαλοι και με τον γνωστό φασιστικό τους τρόπο λειτούργησαν. Υπέστειλαν τις Ελληνικές σημαίες από το δημαρχείο, τα 2 δημοτικά της κοινότητος, τα 2 Εθνικόφρων σωματεία της περιοχής και στη συνέχεια βεβήλωσαν το μνημείο του ήρωα της ΕΟΚΑ Κ.Καραολή όπου υπέστειλαν και εκεί την Ελληνική σημαία


Αυτοί είναι οι θρασύδειλοι νεοφασίστες τους οποίους οι εμπλεκόμενοι φορείς ακόμη και οι άμεσα επηρεαζόμενοι, φοβούνται να υποδείξουν ως οργανωμένα αναρχικά σύνολα και τους χαρίζονται χαρακτηρίζοντας τους ως παιδιά και προσδιορίζοντας τα κίνητρα τους ως οπαδικά, εντάσσοντας τους στο πλαίσιο της νεανικής παραβατικότητας, έλεος, Οι ψευτοπαλληκαράδες που απολαμβάνουν τους καρπούς θυσιών άλλων έρχονται να σπιλώσουν αυτούς που τους χάρισαν το δικαίωμα να ζουν χωρίς δυνάστη και ελεύθερα να μπορούν σήμερα να καταχράζονται την ελευθερία που τους μεταβίβασαν για να δρουν βαρβαρικά και ανενόχλητα.


Εδώ και ενάμιση χρόνο οι λάτρεις του σκότους και της κουκούλας έχουν αποθρασυνθεί παντελώς και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Νιώθουν ότι το κλίμα είναι εύκρατο, βιώνουν την ατιμωρησία και συνεχίζουν να εξοργίζουν και να προκαλούν τον κάθε υγιή σκεπτόμενο πολίτη. Αφήνει πολλά ερωτηματικά η απάθεια και η ανοχή που επιδεικνύουν οι αρχές στις διαταραγμένες αυτές προσωπικότητες των υβριστών καθώς και στα αίσχη στα οποία προβαίνουν. Ας πάψουν να ωρύονται ότι επιζητούν ενότητα όσοι προτάσσουν ανοχή στον φανατισμό που μεταφράζεται από τους δομημένους με φασιστικές νοοτροπίες απάτριδες ως προτροπή για να συνεχίσουν το αήθη έργο τους σπέρνοντας τη διχόνοια στον λαό. Ως άπληστοι όμως στις πράξεις παραμένουν και στις προθέσεις τους οι φασίστες που πίστεψαν πως θα καταφέρουν με τέτοια άνανδρα και γελοία μέσα να νοθεύσουν την Ελληνικότητα των Κυπρίων



(Μνημείο Κ.Καραολή στην Αγλαντζιά )

Πρόχειρο ιστορικό όσων συμβάντων αναφέρθηκαν από τον τύπο τον τελευταίο χρόνο (γιατί δεκάδες μνημεία έχουν δεχθεί επίθεση και δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας καθώς οι μοναχικοί τους ιστοί καταδεικνύουν την υποστολή .της σημαίας και αποδεικνύουν έτσι την επίθεση που έχουν δεχθεί)

- Βανδαλισμοί στο άγαλμα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη στην Πάφο

- Υποστολή και Κάψιμο Ελληνικών σημαιών από Εθνικόφρων σωματεία Καιμακλίου

- Βανδαλισμοί στο Άγαλμα του Μακαρίου το οποίο βρίσκεται εντός Αρχιεπισκοπής

- Βανδαλισμοί στο Μνημείο του Γρίβα στην Πάφο

- Επίθεση στο Οίκημα της ΕΟΚΑ και βεβήλωση των μνημείων με υποστολή σημαιών

- Βανδαλισμοί στο Μνημείο του Γρίβα στη Λεμεσό και στο ιστορικό πλοίο Σείρην

Και ας μην αναφερθούμε και στα αίσχη που είδαμε στα γήπεδα.!!


ΠΗΓΗ: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Μνημόνιο συνεργασίας Κύπρου-Ελλάδας

Διαβάσαμε σήμερα στην εφημερίδα "Πολίτης" ότι ένα νέο μνημόνιο συνεργασίας αντικαθιστά το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας.

Η παραπάνω ενέργεια έχει κάποια θετικά αλλά και κάποια πολύ αρνητικά στοιχεία. Το πρώτο θετικό σημείο είναι ότι επιτέλους επαναδραστηριοποιείται η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ της Κύπρου και της Ελλάδος στα θέματα της αεράμυνας, η οποία από το φιάσκο των S-300 και μετά βρίσκεται στο περιθώρειο. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι από το 2000 και μετά δεν έχει πετάξει ελληνικό μαχητικό αεροσκάφος πάνω από την Κύπρο.

Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι ότι έγινε κατανοητό και από τις δύο Κυβερνήσεις ότι είναι αναγκαία η συνεργασία Κύπρου-Ελλάδας στον στρατιωτικό-επιχειρησιακό τομέα. Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι οι Έλληνες της Κύπρου βιώνουν καθημερινά την παρουσία των 45.000 Τούρκων στρατιωτών που κατέχουν το βόρειο μέρος του νησιού.

Στα μείον είναι η οριστική κατάργηση του ανενεργού Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος που αντί να επανενεργοποιηθεί ρίχνεται όριστικά στον κάλαθο των αχρήστων. Σαν Παναθηναϊκή και Ελληνική Φωνή θεωρούμε απαραίτητη την σύζευξη μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας στα θέματα της Άμυνας, της Παιδείας, του Πολιτισμού αλλά και της Οικονομίας.

ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΑΣ ΣΚΕΠΑΣΕ ΚΑΙ ΜΑΣ
ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΣΟΥ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΤΗΝ ΞΕΧΝΑΣ!!!

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΕΥΡΩΠΗΣ 2009

Κυριακή 3 Μαΐου 2009

ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ....


Σήμερα η ομάδα μας αγωνίζεται στον δεύτερο της Ευρωπαϊκό τελικό για φέτος και κλείνει την συμμετοχή της στο τρίτο φετεινό final four.

Προηγήθηκε η παρουσία της γυναικείας ομάδας της πετοσφαίρισης στο challenge cup και η παρουσία της ανδρικής πετοσφαίρισης στον τελικό του ΟΑΚΑ για το CEV cup.

Ευχή όλων μας ο καλαθοσφαιρικός Παναθηναϊκός σήμερα να χαρίσει ακόμη μια Ευρωπαϊκή κούπα στην χώρα μας και στην πλούσια τροπαιοθήκη του...

Σάββατο 2 Μαΐου 2009

Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

Σα να μην πέρασε μια μέρα...

ayrton_senna.jpg

Σα να μην πέρασε μια μέρα, σα να συνέβη σήμερα και πριν από λίγες ώρες. Ο τραγικός θάνατος που βρήκε τον Άιρτον Σένα πριν από 15 χρόνια στο Γκραν Πρι του Σαν Μαρίνο στην πίστα έχει μείνει βαθιά χαραγμένος στις μνήμες όλων παγκοσμίως, πόσο μάλλον των φιλάθλων του μηχανοκίνητου αθλητισμού και των οπαδών του, που τον υποστήριζαν σε κάθε αγώνα και σε κάθε στιγμή της καριέρας του. Το gazzetta.gr σας δίνει την ευκαιρία να πάρετε μια... γεύση από τα... τερτίπια του Βραζιλιάνου στη δεκαετή καριέρα του.


Τα πρώτα... βήματα

Ο Άιρτον Σένα ντα Σίλβα γεννήθηκε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας στις 21 Μαρτίου 1960. Αν και οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι επιλέγουν το ποδόσφαιρο, προκειμένου να... δραπετεύσουν από τη φτώχεια, αυτός προτίμησε να επιλέξει το μηχανοκίνητο αθλητισμό και τη Formula1, ειδικά από τη στιγμή που και ο πατέρας του ήταν λάτρης των αγώνων ταχύτητας και τον στήριξε στην επιλογή του αυτή. Έτσι, σε ηλικία δέκα χρονών απέκτησε το πρώτο του αγωνιστικό καρτ και μετά από τρία χρόνια συμμετείχε για πρώτη φορά σε τοπικούς αγώνες καρτ.

Από νωρίς έκλεψε τις εντυπώσεις, αν και εκεί έτρεχαν πολύ ταλαντούχοι και μεγαλύτεροι οδηγοί από αυτόν, αφού κατέκτησε το πρωτάθλημα για να έρθει το 1977 και να λάβει μέρος στο πρωτάθλημα καρτ της Νοτίου Αμερικής, το οποίο και κατέκτησε, ενώ τις επόμενες δυο χρονιές πήρε συμμετείχε και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ, όπου κατετάγη δεύτερος. Το 1981 πήρε τη μεγάλη απόφαση να αφήσει τη Βραζιλία για να πάει στην Αγγλία και να τρέξει στο Formula Ford 1600.

Εκεί κατέκτησε έναν ακόμα τίτλο και εκείνη την περίοδο πήρε και το μητρικό του όνομα, όπως συνηθίζουν να κάνουν στη Βραζιλία. Το 1982 συνέχισε να σαρώνει τους τίτλους στις μικρές κατηγορίες, αφού πανηγύρισε την κατάκτηση τόσο της βρετανικής όσο και της ευρωπαϊκής Formula Ford για να κάνει ένα ακόμη ένα βήμα με τη συμμετοχή του στη Formula3 την επόμενη χρονιά.

Στους αγώνες αυτούς είχε κύριο αντίπαλο τον Μάρτιν Μπραντλ, όμως κατάφερε να κερδίσει εννιά αγώνες, με αποτέλεσμα να πάρει και τον τίτλο. Αυτή η επίδοση ανάγκασε αρκετές ομάδες της Formula1 να εκφράσουν το ενδιαφέρον τους γι' αυτόν και να αρχίσουν να του δίνουν ελπίδες να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο.

ayrtonsenna_mclarenford.jpg

Η καριέρα του στη Formula1


Όπερ και εγένετο, λοιπόν, και ο Σένα πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Formula1 το 1984 σε ηλικία 24 χρονών στο Γκραν Πρι της Βραζιλίας, που διεξήχθη στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Εκείνη τη χρονιά ο Βραζιλιάνος τράβηξε τα βλέμματα αρκετών ομάδων και μέσα σε αυτές ήταν η Williams, η McLaren, η Brabham, αλλά και η Toleman, που ήταν και η πρώτη του ομάδα, έπειτα από δοκιμές που έκανε και με τις τέσσερις. Η ομάδα, όμως, ήταν πολύ αδύναμη στο πρωτάθλημα και ο Βραζιλιάνος δεν είχε και πολλά περιθώρια να αναδειχθεί μέσω της Toleman.

Παρά ταύτα, έκανε ό,τι μπορούσε περισσότερο και τελικά κατάφερε να πάρει τον πρώτο του βαθμό στον Γκραν Πρι της Νότιας Αφρικής στις 7 Απριλίου 1984, ενώ την ίδια χρονιά ήρθε και η μεγάλη επιτυχία. Αυτό έγινε πραγματικότητα στον αγώνα του Μονακό. Αν και βρισκόταν στη 13η θέση του γκριντ, μια καταιγίδα στη συνέχεια τον ευνόησε, τον βοήθησε να ανεβάσει το ρυθμό του, εκμεταλλεύτηκε βέβαια και την εγκατάλειψη αρκετών οδηγών που ήταν μπροστά του και, έτσι, το τέλος του αγώνα τον βρήκε στη δεύτερη θέση, ενώ θα μπορούσε να πάρει και τη νίκη, αν οι αγωνοδίκες δε διέκοπταν τον αγώνα.

Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Έκανε καταπληκτικές εμφανίσεις μέσα στην πίστα, αναγνωρίστηκε η αξία του ως οδηγός, με αποτέλεσμα να δείξουν ενδιαφέρον οι μεγαλύτερες ομάδες, και απέκτησε και τη φήμη που είχε μέχρι και την ημέρα που σκοτώθηκε, που ήταν ότι σε βρεγμένο οδόστρωμα δεν μπορούσε να τον νικήσει κανείς. Όλα αυτά, λοιπόν, και η ένατη θέση στο πρωτάθλημα ανάγκασαν κάποιες ομάδες να κινηθούν κρυφά για να τον εντάξουν στο δυναμικό τους και μια από αυτές ήταν και η Lotus, που ήταν ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του.

Με την αγγλική ομάδα ο αείμνηστος Σένα πανηγύρισε την πρώτη του νίκη στην Πορτογαλία, καθώς και την πρώτη pole position μέσα στο ίδιο του το... σπίτι, τη Βραζιλία. Όμως, η τρίτη θέση που κατέλαβε στο πρωτάθλημα του 1987 στάθηκε η αφορμή για να κάνει το μεγάλο... άλμα για τη McLaren και, συγκεκριμένα, τη McLaren Honda τότε, αφού η βρετανική ομάδα προμηθευόταν κινητήρες από την ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία.

Εκεί, ο τότε 28χρονος Σένα συνάντησε τον δυο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή, Άλεν Προστ, αλλά έδειξε να μην τον πτοεί το γεγονός ότι ήταν ο δεύτερος οδηγός της ομάδας, από τη στιγμή που εκείνη τη χρονιά η McLaren κατέκτησε 13 pole positions, οχτώ νίκες, καθώς και το πρωτάθλημα, γεγονός που τον έφερε στο... απόγειο της καριέρας του. Ε, αυτό ήταν.

Ο Άιρτον Σένα ντα Σίλβα, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, πήρε τα... πάνω του και την επόμενη σεζόν αυτό που τον εμπόδισε να πάρει και πάλι τον τίτλο ήταν ο ομόσταυλός τους Άλεν Προστ, με τον οποίο ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος. Όμως, ο 29χρονος τότε Σένα πήρε την... εκδίκησή του και μάλιστα με το παραπάνω, αφού κατέκτησε τα δυο επόμενα πρωταθλήματα το 1990 και το 1991, ενώ ο Προστ είχε αλλάξει... στρατόπεδο και είχε πάει στη Ferrari.

Ακολούθησαν δυο σεζόν, κατά τη διάρκεια των οποίων, αυτό που κυριάρχησε ήταν η... διχόνοια που υπήρξε μεταξύ αυτού και του Προστ, καθώς ο Γάλλος δεν ήθελε να πάει ο Σένα στη Williams, για λογαριασμό της οποίας έτρεχε από το 1992, τη στιγμή που η Honda αποχώρησε και η McLaren έχασε τη λάμψη της, με αποτέλεσμα να τερματίσει τέταρτος στο πρωτάθλημα. Το 1993 έκανε για ακόμα μια φορά επίδειξη του ταλέντου που διέθετε και αυτό το έπραξε με τη δεύτερη θέση στη βαθμολογία με μια μη ανταγωνιστική ομάδα, πίσω από τον Προστ και μπροστά από τον ανερχόμενο, εκείνη την εποχή, Μίκαελ Σουμάχερ.

senna_death.jpg

Το ατύχημα


Έρχεται, λοιπόν, το 1994. Αυτή η χρονιά έμελλε να είναι και η τελευταία για τον Σένα στο πρωτάθλημα της Formula1. Ο Βραζιλιάνος σταμάτησε την καριέρα του ως οδηγός σε ηλικία 34 χρονών. Έτσι, η Williams, δείχνοντας πόσο πολύ επιθυμούσε να τον εντάξει στο δυναμικό της, δεν πέταξε την ευκαιρία στα... σκουπίδια και τον απέκτησε. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν καλό τόσο για τη βρετανική ομάδα όσο και για τον ίδιο τον Σένα.

Ο Βραζιλιάνος την Πρωτομαγιά του 1994 στο Γκραν Πρι του Σαν Μαρίνο έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου, για αδιευκρίνιστους μέχρι σήμερα λόγους, στον έβδομο γύρο στη στροφή Ταμπουρέλο, με συνέπεια να πέσει πάνω στον τοίχο και να αφήσει την τελευταία του πνοή μετά από δυο ώρες. Σε αυτό, βέβαια, έφταιγε η Williams, η οποία δικάστηκε για το αδικαιολόγητο στήσιμο του τιμονιού της FW16, αλλά έπειτα από μάχες μερικών χρόνων στα δικαστήρια αθωώθηκε.

Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση ίσως να έχουν μερίδιο ευθύνης και οι αγωνοδίκες διότι αποφάσισαν να γίνει κανονικά ο αγώνας τη στιγμή που τις δυο προηγούμενες ημέρες είχαν συμβεί, ήδη, δυο ατυχήματα, με τον Ρούμπενς Μπαρικέλο να τραυματίζεται σοβαρά και τον Αυστριακό οδηγό της βρετανικής MTV Simtek Ford, Ρόλαντ Ράτζενμπεργκερ, που επίσης έχασε τη ζωή του, έπειτα από σοβαρό τραυματισμό στον αυχένα. Έτσι, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός έζησε τη χειρότερη στιγμή στην ιστορία του, ενώ και όλη η υφήλιος θρήνησε για τον άδικο χαμό ενός θρύλου της Formula1, όπως ήταν ο Σένα.


«Ας είναι μια κι έξω»

Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Άιρτον Σένα είχε δηλώσει πως σε περίπτωση ατυχήματος προτιμούσε αυτή την κατάληξη, παρά να μείνει σε αναπηρική καρέκλα και να υποφέρει για μια ολόκληρη ζωή. «Αν τύχει ποτέ και έχω ένα ατύχημα που μπορεί να μου κοστίσει τη ζωή, καλύτερα να είναι μία κι έξω. Δεν θέλω να ζήσω σε αναπηρική πολυθρόνα. Ούτε θέλω να μπω στο νοσοκομείο υποφέροντας από σοβαρά τραύματα. Αν πρόκειται να ζήσω, θέλω να ζήσω κανονικά και έντονα, γιατί είμαι άνθρωπος της δράσης».

Ο γεννημένος στο Σάο Πάολο είχε πει, επίσης, ότι... γούσταρε αυτό που και είχε εξηγήσει το λόγο για τον οποίο ακολούθησε το... μονοπάτι της Formula1. «Οι αγώνες, ο ανταγωνισμός είναι στο αίμα μου. Είναι μέρος του εαυτού μου, της ζωής μου. Αυτό έκανα σε όλη μου τη ζωή. Το σημαντικότερο είναι να είσαι ο εαυτός σου και να μην αφήνεις κανένα να σε βγάλει από την πορεία σου.

Είναι σημαντικό να μαθαίνεις από τα λάθη σου και να βελτιώνεσαι. Αν έφτασα εκεί που έφτασα ήταν γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία στη ζωή να μεγαλώσω σωστά. Είμαστε φτιαγμένοι από συναισθήματα, ουσιαστικά όλοι αυτά αναζητούμε το ζήτημα είναι να βρεις τρόπο να τα βιώσεις. Υπάρχουν πολλοί τρόπο να τα βιώσεις. Ίσως ένα συγκεκριμένο πράγμα που σου προσφέρει η Formula1».

Ταινία στη μνήμη του Σένα

Πάντως, όσοι τον θαύμασαν τα δέκα χρόνια που αγωνίστηκε, αλλά και όσοι έχουν ακούσει για τα κατορθώματά του και δεν είχαν την τύχη να τον παρακολουθήσουν έστω και από την τηλεόραση, θα έχουν την ευκαιρία να τον απολαύσουν, καθώς το Μάιο θα ξεκινήσουν τα γυρίσματα της ταινίας-ντοκιμαντέρ που θα προβληθεί, η οποία θα αναλύει και θα απεικονίζει γνωστές και άγνωστες πτυχές τόσο της καριέρας του όσο και της προσωπικής του ζωής.

Σε αυτή, βέβαια, θα συνεισφέρουν η οικογένειά του, καθώς και η Διοίκηση της Formula1 (FOM). Τη δημιουργία του φιλμ έχει αναλάβει η βρετανική εταιρεία Working Title Films, ενώ η FOM θα της παραχωρήσει στιγμιότυπα από τους αγώνες που έλαβε μέρος.

senna.jpg

Ο ανιψιός του, Μπρούνο


Τέλος, σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρουμε ότι έπειτα από 15 χρόνια λίγο έλειψε το όνομα Σένα να κάνει την επανεμφάνισή του στη Formula1, καθώς ο ανιψιός του, Μπρούνο Σένα, επιθυμεί να μπει στο κορυφαίο άθλημα, όμως δίχως ευκαιρία. Ο Μπρούνο δοκιμάστηκε από κάποιες ομάδες πριν από την έναρξη της σεζόν, μια από τις οποίες ήταν η Toro Rosso, όπου κλήθηκε να διεκδικήσει μια θέση από τους Σεμπαστιάν Μπουέμι και Τακούμα Σάτο.

Αλλά η ιταλική ομάδα επέλεξε τον πρώτο, με αποτέλεσμα ο Μπρούνο να συνεχίσει στο GP2 Series και να περιμένει έναν ακόμα χρόνο για να δει αν τελικά θα κάνει κι αυτός το ντεμπούτο στη Formula1.


Προσωπικά στοιχεία

Ονοματεπώνυμο: Άιρτον Σένα Ντα Σίλβα

Ημ. Γέννησης: 21 Μαρτίου 1960

Τόπος γέννησης: Σάο Πάολο, Βραζιλία

Ημ. Θανάτου: 1 Μαΐου 1994 (34 ετών)

Το παλμάρε

Αγώνες: 162

Νίκες 41

Pole Positions: 65

Βάθρα: 80

Πρωταθλήματα: 3 (1988, 1990, 1991)

Ομάδες

Toleman 1984 (3 βάθρα)

Lotus 1985-1988 (6 νίκες, 16 pole, 22 βάθρα)

McLaren 1989-1993 (35 νίκες, 46 pole positions, 55 βάθρα)

Williams 1994 (3 pole positions)


http://www.gazzetta.gr/content/view/32571/62/

Ζήτω η 1η Μαϊου


Την 1η Μαϊου 1886 στο Σικάγο των ΗΠΑ, τα εργατικά συνδικάτα βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας από την Κυβέρνηση της χώρας το δικαίωμα των τριών οκταώρων. Δηλαδή απαίτησαν ο κάθε εργάτης σε μια μέρα να δουλεύει 8 ώρες, να ψυχαγωγείται 8 ώρες και να κοιμάται 8 ώρες.

Η αστυνομία αντέδρασε και ενώ έριξε μια βόμβα προς το πλήθος, άρχισε να κτυπά χωρίς έλεος τους διαδηλωτές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο και τον τραυματισμών εκατοντάδων τραυματιών. Για αυτό και εμείς τιμούμε την ημέρα αυτή σαν σημαντική για την ανθρωπότητα.

Κατά τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο βλέπουμε μια προσπάθεια, από το ΑΚΕΛ και των ελεγχομένων προς αυτό οργανώσεις για να οικειοποιηθούν την Εργατική πρωτομαγιά σαν μια καθαρά "αριστερή" επέτειο και να προσπαθούν να αποκλείσουν όσους διαφωνούν με την ιδεολογία τους. Η γνωστή πάγια τακτική του ΑΚΕΛ όμως δεν έχει καμμιά ανταπόκριση μέσα στον κόσμο καθώς όλοι οι απλοί ανθρώποι τιμάμε την επέτειο αυτή και δεν δεχόμαστε υποδείξεις από το ΑΚΕΛ.


ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!!!
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΚΕΛ!!!