Με τα οστά του Αυξεντίου βρέθηκε κι η στρατιωτική ταυτότητά του, στον ομαδικό τάφο Αγνοουμένων στις Κλαψίδες Αμμοχώστου.
«Παρά να πιαστώ αιχμάλωτος, καλύτερα νεκρός», έλεγε ο 19χρονος υποδεκανέας του 201ΤΠ της Αμμοχώστου Ανδρέας Αυξεντίου Γεωργίου, στους γονείς του, στην Εφτακώμη της Καρπασίας, όπου πήγε με ολιγόωρη άδεια, λίγο πριν από τον δεύτερο Αττίλα.
Στις 15 Αυγούστου 1974, τ’ απόγευμα, «ξεχασμένοι - ανειδοποίητοι» από τη μονάδα τους, στο λιμάνι της Αμμοχώστου, ο υποδεκανέας Αυξεντίου, με τον συμπολεμιστή του, τον 18χρονο Χρίστο Καψούλη απ’ τ’ Αργάκι Μόρφου, χειριστής ο δεύτερος, γεμιστής ο πρώτος, αντιαρματικού, έριξαν τα τελευταία τους βλήματα με το ΠΑΟ 57 χιλιοστών εναντίον των τουρκικών αρμάτων μάχης που κατέφθαναν στην εγκαταλειμμένη πόλη. Και χώρισαν στην απόπειρα διαφυγής. Ο Αυξεντίου από τη θάλασσα κι ο Καψούλης, που δεν ήξερε κολύμπι, απ’ τη στεριά.
Ο Καψούλης πιάστηκε αιχμάλωτος, υπέστη φρικτά βασανιστήρια, μεταφέρθηκε στις φυλακές της Τουρκίας απ’ όπου επέστρεψε 27 Οκτωβρίου 1974, με σπασμένες ως σήμερα μασέλες.
Ο Ανδρέας Αυξεντίου Γεωργίου, από τότε και επί 35 χρόνια στον μακρύ φρικτό κατάλογο των Αγνοουμένων. Μέχρι πριν από λίγες μέρες που τα μαρτυρικά του οστά εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο στις Κλαψίδες της σκλαβωμένης Αμμοχώστου και ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο του DNA. Μαζί με τα οστά και άλλων αγνοουμένων συμπολεμιστών του, των:
- Γιώργου Κυριακού Πελία, 23χρονου εφέδρου του 201ΤΠ από τη Λύση,
- Παναγιώτη Χριστοφόρου Κιοττή, 27χρ. επίσης του 201ΤΠ, από την Αμμόχωστο, πατέρα δύο θυγατέρων
- και ενός 16χρονου μαθητή, του Παναγιώτη Γεωργίου Αρέστη που διέμενε εκεί και μαρτυρίες αναφέρουν ότι εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους Τούρκους στην περιοχή.
Υπολείμματα της στολής και της ζωστήρας
Οι γονείς του Ανδρέα Αυξεντίου, από τη σκλαβωμένη Εφτακώμη, Αυξέντης και Αγγελική, δεν επέζησαν για να μάθουν για τον εντοπισμό των οστών του πρωτότοκου γιου τους. Έφυγαν απ’ τη ζωή, το 2005 και το 2007. Τα μικρότερα αδέλφια του, Γιώργος, Ντίνα και Χριστάκης έμαθαν, τελικά, πριν από λίγες μέρες την επί 35 χρόνια αγνοούμενη «τύχη» του ηρωικού αδελφού τους. Θυμούνται, όμως, ότι αμέσως μετά την ολοκλήρωση των επιχειρήσεων των τουρκικών στρατευμάτων εισβολής, ο παππούς και η γιαγιά, που είχαν παραμείνει «εγκλωβισμένοι» στη σκλαβωμένη Εφτακώμη, είχαν λάβει κάποιες πληροφορίες από Τουρκοκύπριους συγχωριανούς τους ότι είχαν δει τον Ανδρέα, τραυματισμένο σε νοσοκομείο στην Αμμόχωστο. Κάποιοι, μάλιστα, Τ/κ ζήτησαν και πήραν από τη γιαγιά τη φωτογραφία του Ανδρέα. Είναι σημαντικό ότι ανάμεσα στα υπολείμματα της στολής και της ζωστήρας του Ανδρέα, μαζί με τα οστά του βρέθηκε εντός πλαστικής θήκης ευκρινώς αναγνωριζόμενη και η στρατιωτική του ταυτότητα της Εθνικής Φρουράς. Η κηδεία των οστών του ηρωικού υποδεκανέα θα ανακοινωθεί αργότερα πού και πότε θα τελεσθεί.
Λάζαρος Μαύρος
η Σημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου