Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Ελληνοτουρκική Λυκοφιλία και Ενδοκυπριακή Ψευδοεπαναπροσέγγιση

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ «ΙΠΕΚΤΣΙ»

Ο Αμπντί Ιπεκτσί (Abdi İpekçi) δολοφονήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1979 στην Κωνσταντινούπολη από μέλη της οργάνωσης Γκρίζοι Λύκοι. Ήταν Τούρκος δημοσιογράφος και διευθυντής έκδοσης της εφημερίδας Μιλιέτ. Θεωρήθηκε υπερασπιστής των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Τουρκία, καθώς και του διαλόγου και του συμβιβασμού με την Ελλάδα. Οι εφημερίδες «Ελευθεροτυπία» και «Μιλλιέτ» ανέλαβαν τη σύσταση ελληνοτουρκικής επιτροπής για τη βράβευση δημοσιευμάτων που συμβάλλουν στη σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδος και Τουρκίας.

Η πρώτη απονομή του βραβείου έγινε τον Μάρτιο του 1981. Το βραβείο Αμπντί Ιπεκτσί απονέμεται κάθε δύο χρόνια εκ περιτροπής στην Αθήνα και στην Κωνσταντινούπολη, ενώ από το 1986 τελεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Το έμβλημα του βραβείου, είναι ένα περιστέρι και μια σφιγμένη γροθιά με ένα κλαδί ελιάς και σχεδιαστηκε από τον Τούρκο γραφίστα Μεγκνού Ερτέλ.

Τα Βραβεία Ιπεκτσί διακρίνονται σε «Ειδικά Βραβεία», «Επικοινωνίας», «Μαθητικά», «Βραβεία Λογοτεχνίας», «Λαογραφία-Πραγματείες», «Μουσικές Συνθέσες» κ.α.

Στις 4 Ιουνίου 1997, οι Μητσοτάκης και Γ. Παπανδρέου βραβεύτηκαν με το «Ειδικό Βραβείο Ιπεκτσί»... Αμέσως μετά από το δραματικό 1996: την κρίση των Ιμίων, τη γκριζοποίηση του Αιγαίου και τη δολοφονία των ηρώων μας Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού στη Δερύνεια από τους Γκρίζους Λύκους...

Το ήθος των δυο αυτών πολιτικών ανδρών αντικατοπτρίζεται από τα έργα και τους λόγουος τους: Ο μεν Μητσοτάκης, επί Προεδρίας του Ναινέκου Γιώργου Βασιλείου, είχε αποκαλέσει την Κύπρο «πόρνη της Μεσογείου», ο δε Γιωργάκης, τον Ιούλιο του 2001 χόρεψε το ιστορικό ζεϊμπέκικο στην Έφεσο, υπό τα παλαμάκια των Γκρίζων Λύκων...

Για όσους παρέλαβαν το Βραβείο της Ντροπής – Ιπεκτσί, επισυνάπτω το ποίημα «Το Μίσος» *, που φέρει συγγραφέα τον Αμπντί Ιπεκτσί και δημοσιεύθηκε στη Μιλλιέτ, υπό τη δική του Αρχισυνταξία, στις 14 Ιουλίου 1974...

4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010: Ο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ «ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΕΓΓΙΖΕΙ» ΤΟΝ ΕΡΟΓΛΟΥ...

Χθες, ο Ειδικός Σύμβουλος του Γ. Γ. του ΟΗΕ Αλεξάντερ Ντάουνερ, επιβεβαίωσε με σχετική ανάγνωση τη θέληση των Χριστόφια και Έρογλου για εμμονή στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, στη βάση της Πολιτικής Ισότητας. Τα περί Ομοσπονδοποίησης, η στήλη τα ανέφερε δεκάδες φορές. Δεν μπορούμε όμως παρά να μή θίξουμε την υποδούλωση των ηγεσιών μας στη Διχοτόμηση της πατρίδας μας μέσω της Ομοσπονδίας και το ραγιαδισμό μας απέναντι στους σύγχρνους Σουλτάνους, Ερντογάν και Έρογλου.

Θίγουμε την εκμετάλλευση που δεχόμαστε από τους Αγγλοαμερικανούς αποικιοκράτες. Τα ξενόφερτα ομοσπονδιακά σχέδια διάλυσης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και των εθνικών μας κυττάρων.

Απορρίπτουμε τη συνέχιση του ξεπουλήματος της Κύπρου, για χάριν της Ελληνοτουρκικής φιλίας, των βραβείων της Ντροπής και της απαράδεκτης επαναπροσέγγισης με τους παρανομούντες και εκμεταλλευτές Τ/κύπριους.

Απαιτούμε την άμεση έξοδο από τις «δικοινοτικές συνομιλίες» και την ανάληψη μακροχρόνιου αγώνα για την Απελευθέρωση της Κύπρου και αποκατάσταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος στο Αιγαίο.

Η εθνική μας αξιοπρέπεια και το ένστικτο της επιβίωσης στη γή των πατέρων και των ηρώων μας, είναι υπεράνω των πρόσκαιρων καταναλωτικών μικροτήτων, που κατέλαβαν την κουλτούρα και την κοινωνία μας.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ


*«Το Μίσος»

«Όσο υπάρχει ο πρόστυχος ο Έλληνας σ' αυτό το κόσμο
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου.


Σαν στέκομαι και τον κοιτάζω τον σκύλο
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.


Εκδίκηση να πάρω είναι ο μοναδικός μου στόχος
σαν αναμετρηθώ στης μάχης το πεδίο
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια να κλαδέψω σε μια μέρα
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.


Τα κεφάλια τριάντα χιλιάδων να πολτοποιούσα
Τα δόντια δέκα χιλιάδων με την τανάλια να έβγαζα
εκατό χιλιάδων τα πτώματα να σκορπούσα στις ρεματιές
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.


Ο κόσμος όλος ξέρει πόσο ανώτερος είναι ο Τούρκος
και πόση κακοήθεια φωλιάζει στο μυαλό του Έλληνα
πέντε χιλιάδων τα πτώματα να έκαιγα στους κλιβάνους
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.


Σαράντα χιλιάδες τους να σούβλιζα με την λόγχη μου,
ογδόντα χιλιάδες τους να έστελνα στη κόλαση
εκατό χιλιάδες τους να κρεμούσα στο σκοινί

δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος!