Στις 11 Αυγούστου 1996, η πανευρωπαϊκή πορεία των μοτοσυκλετιστών που ξεκίνησε από το Βερολίνο με προορισμό την Κερύνεια κατέληξε στο οδόφραγμα της Δερύνειας. Στο οδόφραγμα της Δερύνειας όλη η ανθρωπότητα έγινε μάρτυρας του βάρβαρου προφίλ του Τούρκου κατακτητή καθώς είδε 30 περίπου Τούρκους να ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου τον Τάσο Ισαάκ, ο οποίος έτρεξε να βοηθήσει κάποιο άλλο συναγωνιστή του που ήταν έρμαιο στα χέρια των Τούρκων.
Οι άντρες των Ηνωμένων Εθνών τοποθέτησαν συρματοπλαύματα σε μη εμφανή σημεία και επέτρεψαν σε εκατοντάδες οπλισμένους με πέτρες και ρόπαλα γκρίζους λύκους να κρυφτούν ανάμεσα στα ψηλά χόρτα της νεκρής ζώνης. Έτσι, συνέβαλαν στο μέγιστο για να εγκλωβιστούν στο σημείο αρκετοί Έλληνες διαδηλωτές. Μάλιστα, σε καμιά περίπτωση δεν πήραν μέτρα να προστατεύσουν τους άοπλους διαδηλωτές!
Ο Τάσος Ισαάκ ήταν μόλις 24 ετών και άφησε πίσω του την έγκυο γυναίκα του. Η κόρη του Αναστασία γεννήθηκε λίγους μήνες και δεν γνώρισε ποτέ τον ήρωα πατέρα της.
Τρεις μέρες έγινε η κηδεία του Τάσου. Μετά την ταφή, αρκετοί φίλοι και συγγενείς του Τάσου πήγαν προς το οδόφραγμα για να καταθέσουν στεφάνι και να τιμήσουν την μνήμη. Τότε ο Σολωμός Σολωμού, ξάδερφος του Τάσου Ισαάκ, μη αντέχοντας να βλέπει την σημαία της ντροπής να κυματίζει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ανέβηκε στον ιστό και προσπάθησε να την κατεβάσει.
Οι Τούρκοι εισβολείς άνοιξαν πυρ εναντίον του άοπλου Σολωμού, με αποτέλεσμα λίγα λεπτά αργότερα να αφήσει την τελευταία του πνοή. Ήταν μόλις 26 ετών. Από τα πυρά των κατακτητών τραυματίστηκαν και άλλοι Έλληνες διαδηλωτές που βρίσκονταν στην περιοχή. Αξιοσημείωτη ήταν και η παρουσία του κατοχικού ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος γεμάτος χαρά απολάμβανε και φωτογράφιζε τις δολοφονίες των παλληκαριών μας.
Σήμερα, 15 χρόνια μετά την άνανδρη δολοφονία των ηρωομαρτύρων από το Παραλίμνι, οι μνήμες παραμένουν νωπές στο μυαλό των περισσοτέρων Ελλήνων της Κύπρου. Εκατοντάδες μοτοσυκλετιστές και νεαροί βρέθηκαν και φέτος στην πορεία μνήμης! Πιο κάτω μπορείτε να ακούσετε την ομιλία του Προέδρου του Ενιαίου Φορέα Αυτόνομων Ενωτικών Φοιτητικών Παρατάξεων στην εκκλησία αλλά και την πορεία των φοιτητών από την εκκλησία προς το κοιμητήριο.
Παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία του λαού θυμάται και τιμά την μνήμη των ηρωομαρτύρων μας, η πολιτική ηγεσία του τόπου δείχνει να έχει ξεχάσει. Από την μία η κάθε "Καίτη" επισκέπτεται τον Ντενκτάς στο νοσοκομείο, αγωνιόντας για την υγεία του σφαγέα του τόπου και από την άλλη Κυβέρνηση και αντιπολίτευση διευκολύνουν τους Αττίλες να γιορτάζουν στην Τυλληρία τους βομβαρδισμούς του 1964 και επισκέπτονται τα κατεχόμενα για κοινωνικές και όχι μόνο εκδηλώσεις!
Ευτυχώς η πλειοψηφία του λαού ακολουθεί τα ιδανικά του και όχι τους διάφορους αποτυχημένους πολιτικάντηδες!
Υ.Γ.: Για τις ευθύνες του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Γλαύκου Κληρίδη στα γεγονότα της 11ης Αυγούστου δεν έχω κάνει καμιά αναφορά σε αυτό το κείμενο διότι ήταν άλλος ο σκοπός του κειμένου. Δεσμεύομαι όμως να γράψω και σχετικό κείμενο με μαρτυρίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου