Συμπληρώνονται κιόλας 36 χρόνια από τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974. Η Κύπρος, ένα αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνισμού, παραμένει η ανοικτή πληγή του έθνους. Η ελληνική μεγαλόνησος, ξεχασμένη από τη Μάνα της και τα παιδιά της, συνεχίζει το ρού της Ιστορίας, λαβωμένη και μόνη...
Η παράνομη τουρκική επέμβαση της 20ης Ιουλίου, είχε ως αφορμή τη διενέργεια του πραξικοπήματος και την ανατροπή του Προέδρου Μακαρίου από την ελληνική Χούντα. Βέβαια η πραγματική αιτία, αναζητάται αλλού, στους μακροχρόνιους στόχους του Γραφείου Ειδικού Πολέμου της Τουρκίας, όπως αυτοί αναλύονται στο Σχέδιο Επανάκτησης Κύπρου το 1958, πριν καν συνομολογηθεί η Κυπριακή Ανεξαρτησία. Στη βάση αυτού του σχεδίου, η Τουρκία κατέστη Εγγυήτρια Δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας! Από τότε, επενέβη στρατιωτικά στο νησί μας το 1964 και το 1967, με σκοπό τη δημιουργία του εδαφικού και πληθυσμιακού διαχωρισμού. Για τη νομιμοποίηση της τουρκικής βίας μεθοδεύτηκε η ομοσπονδοποίηση της Κύπρου, δια των «δικοινοτικών συνομιλιών», που άρχισαν το 1968...
Η κυπριακή τραγωδία συνίσταται στην εγκληματική απουσία της Ελλάδος να αποκρούσει την εισβολή και να προστατέψει την Κύπρο. Η Ελλάδα, διατηρούσε τα συμβατικά δικαιώματα για στρατιωτική επέμβαση στην τουρκική απόβαση στην Κερύνεια και να απαντήσει στο βομβαρδισμό της Λευκωσίας. Επίσης, τα εθνικά της συμφέροντα, υπαγόρευαν στην Αθήνα την εδαφική ακεραιότητα της Μεγαλονήσου από την τουρκική επιβουλή. Κυρίως όμως, η Ελλάδα, όφειλε να προστατέψει την Κύπρο, επειδή η επέμβαση της στα εσωτερικά του κυπριακού κράτους, με την ανατροπή Μακαρίου, προϋπόθεταν την επαρκή και οργανωμένη αμυντική κάλυψη από την αναμενόμενη τουρκική εισβολή.
Το εθνικό κέντρο πιάστηκε αδιάβαστο. Κι όμως, οι ενδείξεις ήταν αρκετές για να ανησυχήσουν το Γ.Ε.Ε.Φ.: Στις 18 Ιουλίου, η ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ και οι Τ/κύπριοι ένοπλοι βρίσκονταν σε συναγερμό, στην περιοχή Κιόνελι, κοντά στο στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ. Την ίδια μέρα, οι Άγγλοι, Γερμανοί και Γάλλοι τουρίστες στην Κερύνεια, ειδοποιήθηκαν από τις πρεσβείες τους να μετακινηθούν. Στη Μερσίνα, είχε παρατηρηθεί πρωτοφανής στρατιωτικός οργασμός, κινητοποιώντας τον τουρκικό μηχανισμό για γενική ελληνοτουρκική σύρραξη. Ακόμα και όταν το απόγευμα της 19ης Ιουλίου τουρκικά αναγνωριστικά αεροπλάνα πέταξαν πάνω από τη Λευκωσία, ο αρχηγός των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Μπονάνος, καθησύχαζε τους εν Κύπρω, ότι τίποτα δε θα συνέβαινε...
Τα τουρκικά πλοία κατέπλευσαν στη Κερύνεια στις 05.00 το πρωί το Σάββατο 20 Ιουλίου 1974, ενώ ο άρχισε και ανελέητος βομβαρδισμός των ελληνικών θέσεων.
Η τουρκική επίθεση πέτυχε την αποβίβαση μεγάλου αριθμού στρατευμάτων και εξοπλισμού στην περιοχή Πέντε Μίλι, δυτικά της Κερύνειας, δημιουργώντας προγεφύρωμα. Επίσης, με τη ρίψη αλεξιπτωτιστών στους τουρκικούς θύλακες Λευκωσίας-Αγύρτας, η Τουρκία πέτυχε την ενδυνάμωσή τους.
Η κυπριακή άμυνα ήταν αποδιοργανωμένη. Η Εθνική Φρουρά ήταν κατάκοπη από τις επιχειρήσεις του πραξικοπήματος και από τις προσπάθειες σταθεροποίησης του νέου καθεστώτος. Ο κυπριακός λαός ήταν βαθιά διχασμένος, ενώ δεν υπήρχε αποτελεσματικό σύστημα εφεδρείας. Τα ελληνικά υποβρύχια δεν ήρθαν ποτέ. Η Ελλάδα ήταν απούσα... Τα ελληνικά φτερά, δεν πέταξαν πάνω από τη Λευκωσία, και όταν ακόμη η αεροπορική επιχείρηση «Νίκη» έφθασε νυχτιάτικα στους κυπριακούς αιθέρες, μεταφέροντας τους Έλληνες καταδρομείς, η ασυννενοησία του ΓΕΕΦ, που δεν ενημέρωσε για την ελληνική αποστολή, οδήγησε στη σύγχυση των Κυπρίων εφέδρων, που έβαλλαν κατά των ελληνικών πληρωμάτων...
Όμως, λαμπρές σελίδες δόξας και αντίστασης στον Τούρκο εισβολέα, έγραψε η Ελληνική Δύναμη Κύπρου, στη μάχη του Αγ. Ιλαρίωνα, ενώ διέλυσε τον τουρκικό θύλακα Λευκωσίας Αγύρτας. Επίσης, στο στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ δόθηκαν ομηρικές μάχες, για να σωθεί ο δυτικός τομέας της Λευκωσίας.
Η Μάχη της Κύπρου ήταν προδομένη. Οι Κύπριοι εθνοφρουροί και έφεδροι, χωρίς συντονισμένο σχέδο άμυνας Κύπρου, έδωσαν την μάχη τους με την τουρική υπεροπλία και θυσιάστηκαν στα ιερά μας χώματα.
Η ανακωχή μπήκε σε εφαρμογή την 23η Ιουλίου 1974 οριοθετώντας στην «πρώτη γραμμή Αττίλα» όλη την περιοχή Κερύνειας. Στην Κύπρο η κυβέρνηση Σαμψών παραιτήθηκε και ανέλαβε ο Γλαύκος Κληρίδης, ενώ στην Ελλάδα, το κενό της πτώσης της Χούντας, ήρθε να καλύψει από το Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Οι Τούρκοι, καθ΄όλη τη διάρκεια της ανακωχής συνέχισαν να προωθούν τις κατοχικές τους θέσεις και να αποβιβάζουν βαρύ οπλισμό και τεθωρακισμένα. Οι συνομιλίες στη Βιέννη (25-30 Ιουλίου) απέβησαν άκαρπες, όπως και αυτές που ξεκίνησαν στις 8 Αυγούστου.
Η νέα τουρκική επίθεση της 14ης Αυγούστου χάραξε τη «δεύτερη γραμμή Αττίλα» καταλαμβάνοντας ολόκληρη την επαρχία Κερύνειας, την περιοχή Ξερού και Μόρφου, την πόλη και μεγάλο τμήμα της επαρχίας Αμμοχώστου και ένα μικρό τμήμα της Λάρνακας. Η Λευκωσία διχοτομήθηκε...
200.000 Έλληνες προσφυγοποιήθηκαν στην ίδια τους την πατρίδα, εκατοντάδες αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν στην Τουρκία και παρέμειναν εκεί για πολλούς μήνες, ενώ 20.000 εγκλωβισμένοι στα κατεχόμενα εστερούντο των βασικών τους ελευθεριών. Ακόμα, 2.000 περίπου αγνοούμενοι πολέμου, άνοιξαν μια νέα ανθρωπιστική πληγή στους συγγενείς τους...
Σήμερα, το βόρειο τμήμα της Κύπρου, κινδυνεύει άμεσα, για πρώτη φορά στην ιστορία της από πλήρη αφελληνισμό. Ο παράνομος και συνεχής εποικισμός των κατεχομένων, ως μηχανισμός αλλαγής των δημογραφικών δεδομένων, καθώς και οι συντονισμένες προσπάθειες για αναγνώριση του ψευδοκράτους του 1983, δημιουργούν ένα επικίνδυνο προηγούμενο για τα εκκρεμή ελληνοτουρκικά ζητήματα του Αιγαίου και της Θράκης.
Η προδοσία του ΄74 δεν τελείωσε. Όχι μόνο η Ελλάδα δεν απάντησε στην τουρκική εισβολή, όχι μόνο συμβιβάστηκε με την τουρκική επικυριαρχία στην Πατρίδα μας, αλλά οι Ελλαδίτες και Κύπριοι πολιτικοί, βιάζουν τον Κυπριακό Ελληνισμό να νομιμοποιήσει την κατοχή και την παρανομία, προσυπογράφοντας τη Διχοτομική, Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
Ξεχνώντας πως η Ομοσπονδοποίηση της Κύπρου υπήρξε ο πάγιος τουρκικός στόχος.
Ξεχνώντας πως τα ελληνικά κορμιά που έπεσαν στην καμένη κυπριακή γη, αναζητούν τη δικαίωση της θυσίας τους, φωνάζοντας από τα μνήματα το εθνεγερτήριο σάλπισμα:
«Εμπρός, όλοι μαζί, για την Απελευθέρωση της Κύπρου μας»!
Σημείωση ιστολογίου: Υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες του ιστολογίου την αντικατοχική πορεία-εκδήλωση που διοργανώνει ο Ενιαίος Φορέας Αυτόνομων Ενωτικών Παρατάξεων (Δράσις-ΚΕΣ Αθήνας, ΠΕΟΦ Θεσσαλονίκης, ΑΦΕ Πανεπιστημίου Κύπρου, Φλόγα Πάτρας), το Μέτωπο Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου, τα προσφυγικά σωματεία Αδούλωτη Κερύνεια και Ελεύθερη Ενιαία Καρπασία, η Συντονιστική Καρπασίας, η Κίνηση Προσφύγων και Εκτοπισθέντων Μανάδων, η Κίνηση για τη Σωτηρία της Κύπρου, καθώς και ο Διεθνής Σύνδεσμος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Η πορεία θα έχει προσυγκέντρωση στις 5.30 στην πλατεία Ελευθερίας και θα καταλήξη στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης θα είναι ο Δρ Γιάννος Χαραλαμπίδης, διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων-Δημοσιογράφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου