ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΔΕΚ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Απομόνωση του Χριστόφια, ή δικαίωση της Ομοσπονδίας;

Η χθεσινή απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΕΔΕΚ για έξοδο από την κυβέρνηση Χριστόφια, εγκυμονεί νέες εξελίξεις τόσο για το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, όσο και για το Κυπριακό καθ’εαυτό.

Πρώτα, πρέπει να σημειωθεί η ορθότητα της απόφασης από κομματικής άποψης, καθώς η πρόταση του κ. Γ. Ομήρου στην Κ.Ε υποστηρίχθηκε σχεδόν καθολικά. Άρα, το κόμμα προχωρά συσπειρωμένο και έτοιμο να αντιπολιτευθεί το καθεστώς Χριστόφια. Έπειτα, για λόγους ιστορίας, να λεχθεί ότι η ΕΔΕΚ απόχώρησε και από την κυβέρνηση Κληρίδη το 1999, όταν ο τελευταίος αθέτησε τη δέσμευσή του για έλευση των πυραύλων S-300, μπρος στις πιέσεις των αγγλοαμερικανών και στην εισαγωγή του σχεδίου Χάνει, που έλαβε σάρκα και οστά ως σχ. Ανάν, 3 χρόνια αργότερα. Τέλος, το γεγονός ότι η ΕΔΕΚ εγκαταλείπει συνειδητά τη νομή της εξουσίας, επικαλούμενη εθνικούς λόγους, και ειδικότερα τις παραχωρήσεις Χριστόφια προς Ταλάτ, μας αναγκάζει να της αναγνωρίσουμε το ηθικό υπόβαθρο της απόφασης και το πατριωτικό κριτήριο.

Οι συνέπειες για την εθνική υπόθεση της Κύπρου, από την αποχώρηση ενός κόμματος της τάξης του 6-8% είναι καταλυτικές: ο Χριστόφιας απώλεσε κάθε κομματική νομιμότητα για συνέχιση του αδιέξοδου «δικοινοτικού διαλόγου» με τον κατοχικό Ταλάτ, δεδομένου ότι το ΔΗΚΟ ούτως ή άλλως διαφωνεί σε σοβαρά ζητήματα στο Κυπριακό, ενώ αναστατώνεται εσωτερικά μετά την απόφαση της ΕΔΕΚ για αποχώρηση από την Κυβέρνηση. Επίσης, ο ΔΗΣΥ, κινούμενος εκ του ασφαλούς πλέον, αντιπολιτεύεται τον Χριστόφια, προκειμένου να κερδίσει εντυπώσεις από τις δυσμενείς εξελίξεις στο Κυπριακό και στην οικονομία. Εν ολίγοις, το ΑΚΕΛ μένει μόνο, να υποστηρίξει την πολιτική Χριστόφια, η οποία απέτυχε παταγωδώς. Το ΑΚΕΛ και ο Χριστόφιας απομονώθηκαν, λόγω της αλαζονείας τους και της αυθαιρεσίας τους.

Ειδικότερα, το ΔΗΚΟ, βλέπει ως ορόσημα για το θέμα της αποχώρησης την εκλογή Έρογλου στα κατεχόμενα τον Απρίλιο (το de facto ναυάγιο των συνομιλιών, δεν θα δίνει πλέον λόγους αποχώρησης) και κυρίως τις βουλευτικές εκλογές του χρόνου. Επίσης, σημαντικό ρόλο θα παίξει αν θα αυξηθούν τα υπουργεία του ΔΗΚΟ, αφού 2 υπουργεία μένουν ακέφαλα. Τέτοιο ενδεχόμενο θα διευρύνει την εκλογική δύναμη του ΔΗΚΟ, ενός κόμματος που παραδοσιακά ανατροφοδοτείται με το πελατειακό σύστημα. Αυτά τα δεδομένα θα τα σταθμίσει εκτός από τον «ευέλικτο» Κάρογιαν, και η «σκληροπυρηνική ομάδα» στο ΔΗΚΟ...

Εντούτοις, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όσο μια απλή έξοδος από την κυβέρνηση, ή οι δηλώσεις και αντιδηλώσεις από ΑΚΕΛ και ΕΔΕΚ. Συγκεκριμένα, η ΕΔΕΚ προβάλλει ως σύνθημα και αντιπολιτευτική καμπάνια το τρίπτυχο παραχωρήσεων «έποικοι-εκ περιτροπής προεδρία-σταθμισμένη ψήφος». Η ΕΔΕΚ, προτού οικειοποιηθεί κομματικά τον πατριωτισμό των Ελλήνων Κυπρίων, θα πρέπει να αναρωτηθεί κατά πόσον οι παραχωρήσεις Χριστόφια αποτελούν κεκτημένο του ΑΚΕΛ ή της ομοσπονδιακής πολιτικής που ακολουθείται γενικότερα. Και εξηγούμαι:

Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία στη βάση της πολιτικής ισότητας αποτελεί το πλαίσιο συμφωνίας του Εθνικού Συμβουλίου, δηλαδη του συνόλου των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Η εκ περιτροπής προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος και άλλες εγκληματικές παράμετροι συμπεριλαμβάνονταν στις ΟΜΟΦΩΝΕΣ προτάσεις του Εθνικού Συμβουλίου της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1989 προς τον σφαγέα της Κύπρου, Ντεκτάς (που είχε ως φυσική συνέπεια τις ομοσπονδιακές ιδέες Γκάλι το 1992). Επίσης, η παραμονή εποίκων συμπεριλαμβάνονταν πάντα στις «τουρκοκυπριακές ανησυχίες».

Επιπλέον η ΕΔΕΚ καταδίκασε τις τουρκικές προτάσεις Ταλάτ του Ιανουαρίου ως απαράδεκτες καθώς και την επίσκεψη του Μπαν Κι Μουν στο «προεδρικό Ταλάτ». Συμφωνούμε, αλλά τα πιο πάνω γεγονότα είναι προϊόντα της γενικότερης ομοσπονδιακής τακτικής, την οποία ο Χριστόφιας, ειδικότερα, έλαχε να ασκεί. Τέλος, η περίφημη συμφωνία της 8^ης Ιουλίου, η οποία έγινε σημαία για το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ, το ΕΥΡΩΚΟ και τους Οικολόγους, δεν αναφέρεται σε τίποτε άλλο, παρά στη Διζωνικότητα της Ομοσπονδίας, με βάση την πολιτική ισότητα (δηλαδή την εξίσωση της ελληνικής πλειοψηφίας του 82% με την τουρκική μειοψηφία του 18%). Αυτές οι κομματικές δυνάμεις υπέβαλαν στην πολιτική επικοινωνία του μ. Τάσσου Παπαδόπουλου το γελοίο σύνθημα «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με το σωστό περιεχόμενο»!!

Με αυτά δε θέλω να μειώσω τη σημασία της εξόδου της ΕΔΕΚ από το καθεστώς Χριστόφια, ούτε και να δικαιολογήσω τις δεδηλωμένες παραχωρήσεις του ε/κύπριου «κοινοτάρχη». Επεσήμανα την ευθύνη και της ΕΔΕΚ στο αποτέλεσμα των ελληνικών εκπτώσεων, αλλά και προκαταλαμβάνω τα γεγονότα και συγκεκριμένα τις αλλαγές στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό: Η απόφαση της ΕΔΕΚ θα έχει βαρύνουσα σημασία, μέσα από τη διαχείριση του αντιπολιτευτικού της ρόλου, και την ενδεχόμενη συνεργασία με άλλες κοινωνικές και πολιτικές αντι-ανανικές ομάδες ή κόμματα. Οφείλει μέσα από τα συλλογικά της όργανα να κάνει την υπέρβαση και να αποφανθεί στον ελληνικό κυπριακό λαό ότι η Ομοσπονδία ισοδυναμεί με διχοτόμηση και συγκυριαρχία των Τούρκων στο «ελληνικό συνιστών κρατίδιο». Μόνο με την κατάθεση πατριωτικών προτάσεων που υποδεικνύουν την τοποθέτηση του Κυπριακού σε αντικατοχικές - απελευθερωτικές βάσεις θα εξέλθει η ελληνική πλευρά από το διπλωματικό αδιέξοδο.

Διαφορετικά, εάν η ΕΔΕΚ εμμείνει στην αναφορά υπέρ Ομοσπονδιακής λύσης εμπαίζει τον Κυπριακό Ελληνισμό, δικαιώνει την Ακελική προπαγάνδα ότι «η Ομοσπονδία είναι η μόνη λύση», αφοπλίζει ιδεολογικά τους εθνικά σκεπτόμενους Έλληνες Κύπριους και στρουθοκαμηλίζει απέναντι στον κίνδυνο της οριστικής διχοτόμησης. Όχι μέσω της αποδοχής ομοσπονδιακής λύσης, αλλά από την άρνηση της Απελευθέρωσης...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ