Η κρατική υπόσταση των Τουρκοκυπρίων υφίσταται από τα Ματωμένα Χριστούγεννα του 1963: η τουρκοκυπριακή ανταρσία διχοτόμησε διοικητικά την Κύπρο, με την αποχώρηση των τ/κυπρίων βουλευτών, υπουργών, δημοσίων υπαλλήλων και άλλων αξιωματούχων, αλλά και γεωγραφικά, καθώς οι Τ/κύπριοι κατάφεραν να δημιουργήσουν θύλακες στη Λ/σία, Αμμόχωστο, Πάφο, Μανσούρα και στο στρατηγικό κάστρο του Αγ. Ιλαρίωνα στον Πενταδάκτυλο. Περίπου 25.000 Τ/κύπριοι μετακινήθηκαν τότε προς αμιγείς τουρκικές περιοχές.
Η τουρκική εισβολή του 1974 και το εθνικό ξεκαθάρισμα που ακολούθησε, έθεσε τις προϋποθέσεις για το μόνιμο αφελληνισμό στο βόρειο τμήμα της πατρίδας μας, το οποίο με την εισροή εκατοντάδων χιλιάδων εποίκων, μοιάζει με ισλαμικό κομμάτι της Ανατολής. Το Νοέμβριο του 1983, η Τουρκία και ο Ντεκτάς, αφού μέτρησαν τις πιθανές ελλαδοκυπριακές αντιδράσεις ανακήρυξαν την «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου». Ας μη ξεχνά ο αναγνώστης ότι λίγο ενωρίτερα, το 1977 και 1979 («Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου») είχαν τεθεί οι βάσεις για την εγκαθίδρυση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στα πλαίσια των δικοινοτικών συνομιλιών. Η μονομερής ανακήρυξη του ψευδοκράτους αποτέλεσε τότε την πρώτη ευκαιρία και αφορμή για απεγκλωβισμό από τα ομοσπονδιακά πλαίσια λύσης του Κυπριακού, αλλά είπαμε: η Τουρκία προέβλεψε ότι η ελλαδοκυπριακή ηγεσία θα συνέχιζε την τακτική του «καλού παιδιού».
Παρ’όλες μας τις διπλωματικές ήττες και τη σταδιακή διαμόρφωση και δόμηση του ψευδοκράτους, το φρόνημα του λαού μας ήταν υψηλό, τουλάχιστον στα θέματα της Αξιοπρέπειας και στις θέσεις Αρχών. Γιατί ναι μεν τα χρόνια μετά την εισβολή η κυπριακή οικονομία (της αμερικανικής βοήθειας) καθήλωσε τα αγωνιστικά μας αντανακλαστικά, εντούτοις, η «απορριπτική» κοινή γνώμη ανάγκαζε τους πολιτικούς να καταφεύγουν στο ψέμα περί «επιστροφής όλων των προσφύγων, αποχώρησης όλων των εποίκων και του τουρκικού στρατού, περί ανυπότακτου αγώνα κλπ».
Στη μετά το σχ. Ανάν εποχή, έχει τόσο πολύ επικρατήσει το «διαλλακτικό-ευέλικτο» μέτωπο, που πραγματικά βρισκόμαστε σε χειρότερη κατάσταση απ’ότι πριν το 2004, ενώ θα έπρεπε να ήταν το αντίθετο. Εξηγούμαι: το δημοψήφισμα δεν ήταν ενιαίο, αλλά ξεχωριστό από τους τουρκοκύπριους και μάλιστα υπό την εποπτεία των κατοχικών δικαστικών αρχών, που σε συνδυασμό με την αναγνώριση της λαϊκής βούλησης της «Τ.Δ.Β.Κ» (συμπεριλαμβανομένων των εποίκων), σημειώνεται μια μορφή διεθνούς αναγνώρισης του ψευδοκράτους και μάλιστα υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Έκτοτε, οι Ταλάτ και Ερντογάν έχουν επιδοθεί σε μια προπαγανδιστική εκστρατεία ανανώρισης του ψευδοκράτους, με κύριο επιχείρημα την άρση της δήθεν απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων, ταυτόχρονα με την πώληση της ελληνικής κατεχόμενης γης σε ξένους τουρίστες, αλλά και την αξιοποίηση της ελεύθερης Κύπρου, προσφέροντας στους Τουρκοκύπριους συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής ανόδου. Οι επιτυχίες της τουρκικής διπλωματίας είναι τόσες πολλές, αλλά θα αναφέρω ενδεικτικά γεγονότα του τελευταίου τριημέρου:
· Μετά από πρόσκληση του κατοχικού Ταλάτ, τη μεσημέρι της Τετάρτης οι Πρέσβεις της προεδρεύουσας χώρας της ΕΕ, Σουηδίας, της Αυστρίας, της Τσεχίας, της Δανίας, της Φινλανδίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας, της Πολωνίας, της Βρετανίας και ο Πρέσβης της Ελβετίας, μετέβησαν στο «Προεδρικό» στα κατεχόμενα και παρακάθησαν σε γεύμα!
· Η Σουηδική Προεδρία της Ε.Ε στο Προσχέδιο των Συμπερασμάτων της δεν αναφέρεται σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας, για τη μή εκπλήρωση των κυπρογενών της υποχρεώσεων, ούτε και το Ευρωκοινοβούλιο, αναφερόμενοι στην αναγκαιότητα λύσης του Κυπριακού στη βάση Δ. Δ. Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα.
· Ο Ταλάτ προγραμματίζει επίσημη συνάντηση με το Βρετανό Πρωθυπουργό Μπράουν αρχές Δεκεμβρίου, οπότε και θα τελέσει τα εγκαίναι του παραρτήματος του «Πανεπιστημίου» της Κερύνειας στο Λονδίνο (4/12/09).
Από την άλλη, η ελλαδοκυπριακή ηγεσία, προσπαθεί να πείσει την κυπριακή και διεθνή κοινή γνώμη ότι το ΟΧΙ στο σχ. Ανάν δεν ήταν ΟΧΙ στην Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, αλλά το ΟΧΙ που θα τσιμεντώσει το ΝΑΙ. Με τα επαναπροσεγγιστικά μας ρεζιλίκια, αποενοχοποιούμε την Τουρκία από τα συνεχιζόμενα της εγκλήματα και τους Τουρκοκύπριους-έποικους, που τόσες δεκαετίες δηλώνουν συμμόρφωση στις κατοχικές αρχές. Κυρίως, η συνέχιση των ανοικτών οδοφραγμάτων καταδεικνύει τη δουλικότητα του Έλληνα Κύπριου στη ψευδοαστυνομία, αλλά και την εκ μέρους του αναγνώριση των κατοχικών αρχών. Τέλος, μας έχει γινει συνήθεια η τουριστικοποίηση των κατεχόμενων εδαφών μας και η αποδοχή των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής.
Δεν είναι υπερβολή ότι για τους Κυπρίους σήμερα, η οικονομική πτυχή του Κυπριακού υπερτερεί των άλλων: το ποσοστό των επιστρεφόμενων εδαφών, η ανοικοδόμηση των κατεχομένων για τις εργοληπτικές εταιρείες, ο τουρισμός της Αμμοχώστου για τους ξενοδόχους, η αγορά ακινήτων για τους κτηματομεσίτες, το φθηνό τ/κυπριακό εργατικό δυναμικό για τους καπιταλιστές, κλπ. Η αντιμετώπιση του Κυπριακού με οικονομικούς-συμφεροντολογικούς όρους, ευνοεί την ακελική προπαγάνδα πως «όποιος δεν θέλει Ομοσπονδία, είναι ψευδοπατριώτης και κατά βάθος επιθυμεί τη διχοτόμηση». Το χειρότερο με την ακελική λασπολογία αλλά και λόγω της ανικανότητας διαχείρισης του ΟΧΙ από το κομματικό «απορριπτικό μέτωπο» είναι πως πράγματι καθοδηγεί μια σημαντική μερίδα των Ελλήνων Κυπρίων στην προοπτική της διχοτόμησης, αντικρύζοντας τα αδιέξοδα της ομοσπονδιακής πολιτικής.
Με αυτές μου τις σκέψεις, συμπεραίνω ότι η τουρκική πλευρά επωφελείται των σφαλμάτων των δικών μας επιλογών: της επιδίωξής μας για ομοσπονδοποίηση της Κύπρου και στην καταρράκωση του εθνικού μας φρονήματος, από την εκάστοτε πολιτική μας ηγεσία, για μείωση των αντιστάσεων της κοινής γνώμης. Δυστυχώς οι εξελίξεις στο εθνικό μας ζήτημα προδιαγράφουν μια νέα ελληνική ήττα: ο ξένος δάχτυλος αντιλαμβάνεται πως ένα νέο σχέδιο τύπου Ανάν θα απορριφθεί από τους Έλληνες, γι’ αυτό προετοιμάζεται για τη μελλοντική και επίσημη πλέον αναγνώριση του ψευδοκράτους.
Εκτός και αν η πολιτική μας ηγεσία αφήσει τη ξενόδουλη τουρκόφιλη τακτική της επαναπροσέγγισης και των «δ/κ συνομιλιών» και αναλάβει την Εθνική στρατηγική της Απελευθέρωσης.
Πράγμα που δεν το βλέπω...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου