Η ιστορική πραγματικότητα, είναι πως η τουρκανταρσία του 1963-64, που είχε ως αφετηρία το τουρκικό πραξικοπημα του Δεκεμβρίου του 1963 κατά του νόμιμου κυπριακού κράτους, και στη συνέχεια την παράταση της εσωτερικής ανασφάλειας με την τουρκική παρανομία, που προκαλούσε αιματηρά επεισόδια, είχε ως αντικειμενικό σκοπό την προετοιμασία για την τουρκική εισβολή. Και πραγματικά, με τους τουρκικούς βομβαρδισμούς του Αυγούστου του 1964, οι Τ/κύπριοι ενίσχυσαν τους θύλακές τους και πέτυχαν τον πρώτο γεωγραφικό, πληθυσμιακό και διοικητικό διαχωρισμό.
Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. Αυτήν την επέτειο γιόρτασαν τα «αδέρφια» μας οι Τ/κύπριοι χθες, με τις ευλογίες της πολιτικής ηγεσίας (και της εκάστοτε κυβέρνησης).
Οι Τούρκοι, σε κάθε ευκαιρία δίνουν τις αποστομωτικές απαντήσεις στην επαναπροσεγγιστική πολιτική του ΑΚΕΛ και της κυβέρνησης Χριστόφια. Πρωταγωνιστής του τουρκικού θεάματος, ήταν ο «Πρόεδρος» Έρογλου, ο οποίος κατέφθασε στην περιοχή με ελικόπτερο. Φαίνεται ότι το φαγοπότι με το σύντροφο Χριστόφια και η φιλία που αναπτύσσουν τελευταίως, δε στάθηκαν αρκετά για να σταματήσουν τον ηγέτη των Τ/κυπρίων από τις «εθνικές» τους εκδηλώσεις...
Πιθανότατα, με το δείπνο που θα παραχωρήσει ο κ. Χριστόφιας στο φίλο Έρογλου στην οικία του στη Μακεδονίτισσα προσεχώς, ο Έρογλου θα λυγίσει και θα αποδεχτεί μόνο 50.000 έποικους (με ολόκληρο το εκ περιτροπής πακέτο-δώρο του κ. Χριστόφια).
Και μιας και ο λόγος στον Τ/κύπριο φίλο μας Έρογλου, καλό είναι να κοινοποιηθούν ορισμένες πρόσφατες δηλώσεις του. Είπε σχετικά: «Στόχος της τ/κυπριακής πλευράς στις απευθείας διαπραγματεύσεις, είναι να μήν περάσουν ξανά οι Τ/κύπριοι “μαύρες μέρες” και συνέχισε: «Ο αγώνας των Τ/κυπρίων για ελευθερία σφραγίστηκε το 1974 με την ειρηνική επιχείρηση της μητέρας πατρίδας»...
Οι παραπάνω δηλώσεις, έγιναν με αφορμή τις εορταστικές εκδηλώσεις στο ψευδοκράτος, για τη σφαγή της Τηλλυρίας του 1964, για την 52η επέτειο από την ίδρυση της ΤΜΤ και για την 439η επέτειο της κατάληψης της Λευκωσίας από τους Οθωμανούς.
Εύκολα διαπιστώνει κανείς πως ο τουρκικός πολιτικός λόγος και πρακτική, αναιρούν την Ακελική προπαγάνδα περί επαναπροσέγγισης και της δικοινοτικής-ομοσπονδιακής βάσης επίλυσης του Κυπριακού. Οι Τ/κύπριοι μας κοροϊδεύουν, και ενώ νομικά είναι διεθνώς ανύπαρκτοι και παράνομοι, προκαλούν τους Έλληνες με τις εκδηλώσεις και τις δηλώσεις τους, και από την άλλη, ο Χριστόφιας ετοιμάζεται για... νέα τραπεζώματα.
Όμως, το προσεκτικό διάβασμα των τουρκικών τοποθετήσεων, εξάγει και το εξής τρομακτικό συμπέρασμα: η ακελική προπαγάνδα επίρριψης των ευθυνών στον «ελληνικό και τουρκικό εθνικισμό-σωβινισμό», ότι δήθεν «εκάμαμεν τους και εμείς πολλά» και εξισώνοντας το δίκαιο και διαχρονικό αίτημα της Ένωσης με την παράνομη διχοτομική πολιτική των Τ/κυπρίων, τροφοδοτεί με επιχειρήματα την τουρκική πλευρά. Πώς να μή χαραχτηρίζουν τη σφαγή του 1964 ως «κοινοτική αντίσταση» οι Τ/κύπριοι, όταν το ΑΚΕΛ καταδικάζει το Ενωτικό ιδεώδες και την Ελληνική Μεραρχία, που προστάτευε την Κύπρο μέχρι το 1967; Πως οι Τούρκοι να μήν χαραχτηρίζουν την παρανομία του 1974 ως «ειρηνική επέμβαση» όταν το ΑΚΕΛ επιρρίπτει εξ’ ολοκλήρου τις ευθύνες στο πραξικόπημα;
Το ΑΚΕΛ για τα δικά του κομματικά συμφέροντα, για τη δική του εκλογική συσπείρωση και μάντρωση των Εδονόπουλων, καλλιεργεί συστηματικά ανθελληνική, νεοκυπριακή και φιλοτουρκική-επαναπροσεγγιστική-ομοσπονδιακή πολιτική, αυτοεγκλωβιζόμενο στα αδιέξοδα των δικοινοτικών συνομιλιών. Πώς αλλιώς εξηγούνται οι πρόσφατες δηλώσεις Χριστόφια πως «δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τις δικοινοτικές συνομιλίες και την ομοσπονδία»;
Υπάρχει και άλλος δρόμος κε Πρόεδρε. Το δρόμο που χάραξαν οι ήρωες μας και που μας καλούν να ακολουθήσουμε. Ο δρόμος της ελληνικής λεβεντιάς, είναι δύσκολος, και απαιτεί μακροχρόνιο αγώνα. Εν μέσω των συνεχόμενων επετείων του Αυγούστου, της τουρκικής βαρβαρότητας του 1964 και του 1974, της θυσίας των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού και του απαγχονισμού των παλληκαριών της ΕΟΚΑ, οι δηλώσεις Χριστόφια προκαλούν την εθνική συλλογική μνήμη.
Και απέναντι στη στοχευμένη επαναπροσεγγιστική-ομοσπονδιακή πολιτική του ΑΚΕΛ, ξεπροβάλλει μια άλλη επέτειος, επίκαιρη και διαχρονική: Ο Λεωνίδας με τους 300 Σπαρτιάτες, έπεσε στις 20 Αυγούστου του 480 π.Χ, μαχόμενος για την ύψιστη ιδέα της Ελευθερίας και της Αξιοπρέπειας. Και μέχρι τις μέρες μας, η φωνή του αντηχεί στις Κυπριακές Θερμοπύλες:
«Μολών Λαβέ»!!
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
(Σημείωση: Το κείμενο του Ελεύθερου γράφτηκε στις 9 Αυγούστου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου