Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Δικοινοτικές συνομίλιες και πραγματικότητες

Στις 20 Ιουλίου 1974 έγινε το πρώτο σκέλος της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Λίγες βδομάδες μετά (14 Αυγούστου) πραγματοποιήθηκε το δεύτερο και τελικό στάδιο της, με αποτέλεσμα το 40% περίπου του Κυπριακού εδάφους να τελεί υπό τουρκική κατοχή μέχρι και τις μέρες μας.

Από τότε μέχρι και σήμερα η Τουρκία εκτός από την κατοχή της βόρειας Κύπρου, προσπαθεί να αλλάξει τον δημογραφικό χαρακτήρα του τόπου με τον συνεχίζομενο επικοισμό. Ακόμη απαγορεύει την εγκατάσταση και την εκμετάλλευση της περιουσίας των νομίμων κατοίκων της περιοχής αυτής. Παράλληλα βλέπουμε και ένα οικοδομικό οργασμό πάνω σε περιουσίες Ελλήνων.

Έκτοτε όλοι οι μέχρι σήμερα Προέδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας συμφωνούν ότι στην Κύπρο το 1974 έγινε μια βίαιη εισβολή και ο βόρειο τμήμα της υφίσταται συνεχιζόμενη κατοχή. Την ίδια γνώμη έχουν και τα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε.. Παρ΄όλα αυτά ο εκάστοτε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας συνομιλεί κατ' επανάληψη με κάποιο Τουρκοκύπριο και όχι με τον πραγματικό ένοχο ο οποίος είναι το τουρκικό κράτος.

Το πρόβλημα της Κύπρου είναι πρόβλημα παράνομης εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής και όχι πρόβλημα διαφοράς με την τουρκική μειονότητα του τόπου. Και μέσα από τις συνομιλίες με τον κάθε Τουρκοκύπριο έχουμε υποβιβασμό του προβλήματος σε δικοινοτική διαφορά.

Αλλά ακόμη και αν είχαμε δικοινοτική διαφορά οι συνομιλίες θα έπρεπε να γίνονται μαζί με ένα νόμιμο εκπρόσωπο της μειονότητας. Αντίθετα οι συνομιλίες γίνονται με τον εκάστοτε "πρόεδρο" του ψευδοκράτους, κάτι που σημαίνει αναβάθμιση του εκτρώματος αυτού καθώς αναγνωρίζεται ως ηγέτης ο αρχηγός του και έχουμε ταυτόχρονα επικύρωση των "εκλογών" του.

Ακόμη είναι δεδομένο ότι ο εκάστοτε ψευδοηγέτης είναι στρατιωτάκι της Άγκυρας και ταυτόχρονα αποτελεί το καλύτερο άλλοθι της για τα εγκλήματα που κάνει ενάντια της Κύπρου από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι και σήμερα.

Η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να σταματήσει αυτό το θέατρο του παραλόγου και να ζητήσει -έστω και τώρα- να κάτσει στο τραπέζι ο πραγματικός ένοχος που είναι το τουρκικό κράτος.

ΥΓ. Βεβαιώνω τους αναγνώστες του ιστολογίου ότι το πιο πάνω κείμενο αποτελεί πραγματικά δική μου και ότι δεν συντονίζει κανένας τα όσα λέω...

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Συμφωνώ μαζί σου Ενωτικέ. Δυστυχώς η πολιτική μας ηγεσία, εξακολουθεί να συμπεριφέρεται ως μέλος της βρετανικής αποικιοκρατίας, χωρίς να έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του Ελληνισμού. Εξ' ού και η αποδοχή και ωραιοποίηση της Διζωνικής Δικοινοτικής-Διχοτομικής Ομοσπονδίας.